Rozenstruik
 

Rozenstruik

in rood en roze en wit
de doorns hebben
al vele bloeddruppels veroorzaakt
in het hart van een al te oude man
die liefdevol waakt
over zijn tuin der herinneringen

in het voorjaar voedt hij ze -met nieuwe belevenissen
(en nog een paar uit het verleden)
sprankelende hoop, genietend van de zon in de zomer

hij beschermt ze
tegen het opvolgende jaargetij
-met zijn wispelturigheid van dorre tranen

maar dan is daar -vroeger dan verwacht- de winter
waar de oude man niet op voorbereid was
de aarde bevriest en laat herinneringen sterven
met als afscheid enkele blaadjes,
in rood, roze en wit
verdord en vergeten

Ik vind dat je het te verhalend hebt geschreven. Verder ook de vergelijking met rozen, doorns, bloed, rood, de seizoenen, ik vind het allemaal weinig origineel en het doet me daarnaast eigenlijk helemaal niets.


Wispelturigheid van dorre tranen. Dat stukje verraste me wel. In de hele metafoor vind ik dat nog wel een aardige zin. Probeer minder cliché woorden en beelden te gebruiken. Probeer het niet op een manier te zeggen zoals het al 100.000 keer gedaan is. Probeer niet met mooie woorden, of woorden die een hele zware lading hebben, dingen te zeggen, want dat is vaak inhoudelijk leeg.

Ik denk dat het een uitdaging zou zijn om dit gedicht de helft korter te maken, waardoor er veel minder staat en het toch veel meer zegt. Ik denk dat het achterliggende idee veel mooier is dan het resultaat. Naar mijn idee dus zeker niet in de prullebak mikken maar nog een keer naar kijken