Dagje
 

De dag sleept zich voort
als een grijze minnares
met een doffe, indringende
wazige blik.

Mijn zwarte minnaar
in een omarming
in een kop

nog even.

Ik vind het jammer dat je in het tweede gedeelte van je gedicht geen persoonsvorm meer gebruikt, want je begint heel sterk, maar het einde lijkt nu uit zomaar wat onder elkaar gezette woorden te bestaan.

ik heb het idee dat ik hier iets in moet zien, wat ik volledig mis. Wat voor kop? nog even.. en dan? Als dit een trailer zou zijn voor een psych-dramatische film (lees: zware stem en met vage beelden, misschien zelfs gillend meisje..) dan zou ik zeker gaan kijken! :)

Ik zeg hetzelfde als de vorige keer: het komt heel onaf op mij over. Waarom moet het zo kort elke keer?

De dag sleept zich voort
als een grijze minnares
met een doffe, indringende
wazige blik.

Water spat uiteen
te moe om echt te huilen.
een halflamme poging tot
eindigd met een heerlijk hete douche.

Mijn zwarte minnaar
in een omarming
in een mok.
Hij doet zijn best
mijn interesse te wekken.

Alles trilt, alles stroomt.
Pogend tot een draaiende slaap
Ik zie de wereld als een zacht bekraste droom


----to be continued---


(met dank aan reyneart)

Ja, nu is al een stuk duidelijker welke kant je op wil. Het is wel jammer dat het niet zo vloeiend loopt, maar misschien wilde je dat nu juist omdat het gedicht zich nu ook 'voortsleept'. Je laatste zin heeft potentie, maar nu staat hij er wat plompverloren. Misschien kan je dat idee wat beter uitwerken.

Jij bent gewoon fan van goede epossen... epeï? epo? In ieder geval lang, veel en met een flinke hoeveelheid metaforen. De laatste zin is "met dank aan reynaert" dus misschien ben ik niet diegene die dat idee verder moet uitwerken... ;)

Maar wel 'eindigt' lijkt me dan..

Ik vond de eerste versie wat nietszeggend en de tweede versie ietwat teveel klinken alsof je echt hebt zitten zoeken naar beeldspraken, dus een beetje te kitsch. Er zitten ook wel toffe dingen tussen maar nu vind ik het maar half af.