Je vriend(in) missen en je kut voelen.
 

Nouja, een beetje voor iedereen die het fijn vindt om hier even over te praten. Het gaat er dus om dat je je vriend of vriendin mist en dat je je dan kut voelt. Zoals bij mij het geval is.

Ik heb nu 2,5 maand met haar en alles gaat heel goed eigenlijk. Afgelopen weekend was ze bij mij en ik had kaarsjes neergezet op m'n kamer. We lagen samen op bed beetje tv te kijken en later gewoon samen, heel leuk dus.

Maar toen ze weg ging sloegen de hormonen toe. Toen ik naar bed ging voelde ik mij opeens wat alleen en 'miste' haar ook. Dat was zatedag avond. Sindsdien voel ik me de elke dag, en de hele dag, een beetje sip en denk ik de hele tijd aan d'r.

Ook denk ik de hele tijd hoe het zou zijn en hoe ik me zou voelen als het uit zou zijn, hoewel daar nu nog helemaal geen sprake van is, omdat alles heel goed gaat!

Verliefd, I assume. Maar dat moet toch goed voelen? Waarom voelt het dan over het algemeen kut bij mij? Ik snap het niet meer! Ik baal gewoon van mezelf, omdat ik nu niet van die leuke dingen kan genieten!

Deel je ervaringen en tips, ik en ongetwijfeld meer mensen horen ze graag!

Eerste keer dat je echt verliefd bent ofzo? Wat je beschrijft is heel normaal, en heeft volgens mij iedereen wel. :)

niks bijzonders hoor

Nou heb wel het een en ander achter de rug, maar dat was in de tweede en niet zo intensief als nu, dus ik reken d'r wel tot m'n eerste liefde!

Geniet er van (van de leuke dingen die je wél samen doet ), laat je niet teveel leiden door de negatieve gevoelens (dat je elkaar even niet kunt zien enzo), maar richt je op de leuke dingen en herinneringen. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar als je het niet probeert, wordt het natuurlijk helemaal niks. :)

+ een mooie edit

Ja, ik heb af en toe wel eens momenten dat ik me kut voel omdat ik hem mis...Zeker omdat we elkaar niet heel erg vaak zien vind ik dit wel redelijk normaal.

daar heb ik dus ook last van... zie hem niet zo vaak maar als ik hem zie ben ik weer ectra blij!!

watte? can you say that again?

hoe kan je genieten van zo'n klotegevoel. dat missen. daarom probeer ik verliefd zijn zoveel mogelijk in te dammen. mislukt helaas, maar toch... wie niet waagt die niet wint.

aaaw.

Wees blij dat je niet denkt: zo, hehe, die is eindelijk weg.

Daar heb je een punt! Ik wil mijn hormonen en gevoelens gewoon onder controle krijgen!

Beste vriend, daar heb ik ook last van. De hele tijd denk ik aan haar en door de drukke week kan ik haar ook niet zien. En dan komen bij mij echt die gevoelens boven bij mij, ze vind me niet meer leuk etc. Ik heb echt geen idee om dit een beetje onder controle te houden, misschien mensen met tips?

blame it all on the hormones!

das 't mooie van verliefd zijn. Het is zogenaamd leuk, maar vaak genoeg kleeft ook het missen-gevoel erbij (zodra de ander er niet is ;)) en dan is verliefdheid soms ook echt niet leuk.

Hoort erbij, doe je niks aan. Geeft alleen maar aan dat je d'r echt echt echt leuk vind!

Exactly, herken het 100%

je voelt je precies hetzelfde hoe ik me voelde toen ik mijn ex net leerde kennen. iedere keer dat ik haar zag was te gek en voelde spontaan en wanneer ik weer terug op de trein naar huis moest kwam er een groot gat, alsof ik iets miste. ik begrijp dat je je zo voelt, maar probeer eens aan de leuke dingen te denken, aan de volgende keer dat je je vriendin ziet, denk aan de leuke dingen van die dag en niet aan de leegte, doe leuke dingen met vrienden enz. dat soort dingen houden je bijna altijd wel bezig, en dan kan je juist alleen maar te gek voelen, stel je bent met vrienden en je hebt lol en dan denk je aan je vriendin, en dan krijg je spontaan een glimlach op je gezicht omdat je zo blij bent dat je met haar hebt enz. probeer het eens:)

sterkte

Ik herken mezelf hier ook in.

Mijn eerste liefde.Ik mis haar, ik zie haar niet dikwils. Ik mis haar ontzettend..Maar, ik heb geleerd om zoveel mogelijk te genieten van de momenten dat we samen zijn. Elke momente moet mijn koesteren. En dan jah...het typische mis gevoel...

Doe je dat vaak, je kut voelen als je vriend er niet is? :)

Je bent gewoon melancholisch van temperament, niks mis mee.

Als je iemand niet kan missen ( afstand ) dan kan je die persoon ook niet in ( nabijheid ) beminnen.

En angst zet je ook weer aan tot liefhebben. Als je je nooit angstig alleen voelt dan houd je dus niet echt van die persoon.

heheh

Als je er last van hebt, moet je het gewoon omdraaien. Als hij er niet is, denk ik best vaak aan 'm, maar dan bedenk ik gewoon hoe gezellig het was of hoe leuk ik hem vind en kijk ik uit naar dat ik hem weer zie; ik ga me niet kut lopen voelen omdat hij uit m'n aura is ofzo. Ik kan toch zeker ook wel lol hebben als hij er niet bij is...

ha..ha..ha :rolleyes:

Ik denk dat dat gewoon nog een (beetje) onzekerheid is vanwege het begin, maar dat zal vast wel overgaan naarmate jullie langer wat hebben. Zelf noem ik het maar een beetje het opbouwen van vertrouwen, later kun je haar ook beter inschatten en dan leer je ook een beetje meer rationeel te denken dat er op bepaalde momenten gewoon geen kans is dat het uit gaat bijvoorbeeld. Dan kun je je ook veiliger voelen enzo.

Ik weet op zich ook niet hoe lang jij haar kende voordat jullie wat kregen, maar dat kan ook wel meespelen denk ik.

(en uiteraard verschilt het voor elke situatie)

als ik zoon gevoel heb (soms nog na n jaar) dan stuur ik em een smsje hoe lief ik em vind en dan ist weg:)