Jantje lacht
Jantje huilt
Jantje heeft een masker
Waarachter hij zich verschuilt

Het kan vriezen
Het kan dooien
Er bestaat altijd de kans
Dat ik mijn leven zal vergooien

Ik vind hem wel mooi, maar er staat een foutje in de 3e regel van de 2e strofe denk ik... namelijk bestaan . Ik denk dat het bestaat moet zijn. :)

leuk dat je van zoiets eenvoudigs toch iets moois kunt maken

Idd, heb het verbeterd.

Tnx allebei. :)

vind het feit dat je n a jantjes verhaal je laatste zinnetje in: Dat ik mijn leven zal vergooien nogal een afknapper....je beschrijving was best goed maar ik zou er geen persoonlijk verhaaltje van maken...

Wie maakt er nou weer een persoonlijk verhaaltje van: jij of ik? En daar erger ik me aan. Er wordt gezegd dat dop te persoonlijk is (qua gedichten en qua reacties) ed, maar wie maken het vaak persoonlijk? Juist, de mensen die op een gedicht reageren. Waarom denkt iedereen altijd automatische dat als iets 'autobiografisch' kan zijn dat het dat dan ook is?!

ik dacht juist dat de verteller (of dat nou de schrijfster is of niet) zichzelf al de hele tijd bedoelde; ik zag de laatste zin daardoor ook niet als een plotselinge wending.

(note naar Secreet: 'jantje lacht, jantje huilt' is een uitdrukking; ik dacht dat je dat misschien niet wist)

Volg em niet helemaal.. Gaat ineens over op iets anders.. vind em ook niet zo mooi..

Meid ik heb het niet eens over autobiografisch of niet gehad, ik doel er alleen op dat ik het woordje "ik" dus onderaan niet vind passen omdat die wending vanuit het niets te persoonlijk wordt (in het gedicht dus)