Welke film heb je het laatst gezien en wat vond je ervan: Back To Basic
 

Genoeg met die moffentaal. Terug naar hoe het moet.


Even een linkje:

http://forum.scholieren.com/showthre...readid=1476567

Carry on.

Once upon a time in Mexico
(Y)(Y):D:D :cool: :cool:

deze ja, wel leuk :p

en spirited away nog gekeken :)

In bios: The Devil Wears Prada. Ik vond hem echt heel erg grappig (okay, misschien een te hoog chick-flick gehalte, maar boeiend)

Op dvd: Mission Impossible 3. Leuke actiescenes maar er zat bijna geen verhaal in, zou hem niet nog een keer kijken.

Nu zal ik je nooit meer serieus kunnen nemen.

Je weet dat ik gelijk heb.

Midnight run (1988)

Tweede viewing.

Buddy-movies. Zo vaak gedaan, zo vaak gefaald. Maar dit is één van de betere. Het samenspel van Robert De Niro en Charles Grodin zorgen daarvoor. Zij hebben de juiste chemie om het verhaal gaande te houden.

Dat verhaal is trouwens ook niet onvermakelijk. Wat ik goed vind, is dat de situatie op onverwachte momenten steeds weer verandert en dat steeds iemand anders weer de overhand kijgt. Het einde zie je natuurlijk vanaf de eerste ontmoeting tussen De Niro en Grodin al aankomen, maar de weg daar naar toe is juist zo leuk. De manier waarop zij elkaar langzaam maar zeker beginnen te waarderen vind ik overtuigend gedaan.

Score: 3/5


The Goldrush (1925)

Een 8,1 op IMDb? Van mij krijgt-ie de helft.

Oké, oké, dit ís een Chaplin-film en hij is geprezen door iedere filmkenner waarvan ik ooit heb gehoord. Het is een ‘klassieker’ uit het tijdperk van de stomme film en in 1925 zal dit best een goede film geweest zijn. Als filmstudent moet ik daar natuurlijk op letten en de film in zijn context plaatsen. Geloof me, ik doe mijn best.

Maar ik vind er niks aan. Ik heb nog het geluk een versie te hebben gezien waarin een voice-over tekst en uitleg gaf, want anders had ik er zelfs geen touw aan vast kunnen knopen. Belangrijke personages verdwijnen plotsklaps, om een half uur later opeens weer op te duiken. Het verhaal verandert te vaak van wending. Deze film lijkt stuurloos, een aanéénrijging van op zichzelf staande verhaaltjes. Sorry, maar:

Score: 2/5

Zelfs jij kon er geen touw aan vast knopen Mark? ;)

Eh... Huh? :confused:

:D

Ik heb The Incredibles weer gekeken <33

Over The Beginning wellicht, aan die film ga ik me niet wagen, maar je kunt niet serieus beweren dat het origineel niet geslaagd is.

Four weddings and a funeral :o
Tja, Hugh Grant :cool:

want anders had ik er zelfs geen touw aan vast kunnen knopen.

Stond een beetje vreemd.

[edit]Laat maar Mark, ik las het op de verkeerde manier. Mijn fout. :)

Sommarnattens leende - Sympathieke Bergman komedie. Vooral de eerste 40 minuten zijn erg goed. Daarna kakt het wat in om nog even sterk terug te komen. Geen meesterwerk, maar zeker de moeite waard. :)

Rocky- zulke films kunnen tegenwoordig niet gemaakt worden, films zijn verziekt door commercie, helaas.

Garden State
Ja, ik geloof dat ik 'm wel tof vond.

Want Rocky is met zijn American Dream whoring geen commerciele film (artistiek gezien)?

Eh, daar ging het juist niet om. Rocky werd gestrikt met de 'American dream' om tegen Apollo te vechten. Apollo wilde er alleen maar een show van maken. Rocky is een eerlijke film, in de tijd dat Hollywood het nog wel kon.

Nog een keer kijken, de tweede keer vond ik hem een stuk toffer (Y)

Ocean´s Eleven

(y) (y)

Borat etc.

Tegenvaller.

Glengarry Glenn Ross: Het onderwerp sprak me niet zo aan, maar toch wel een goede film. Pacino is altijd wel fijn eigenlijk. En een geweldige bijrol van Alec Baldwin. 6/10.

Donnie Brasco: Ik vind hem duidelijk minder dan andere gangsterfilms. Het is alsof het verhaal niet heel erg mooi uit de verf kwam, cinematografisch vond ik de film ook niet zo interessant. Maar ja, Pacino en Depp zetten goede rollen neer, Michael Madsen is ook erg overtuigend. 6.5/10.

Borat: Één van de grappigste films die ik in tijden heb gezien. Op de helft had ik buikpijn van het lachen. Lekker afwisselende film ook. 8.5/10.

Alle afleveringen van Scrubs: 9.5/10.

Maar toch, het is een typisch Amerikaans verhaal van een underdog, een nobody, die langzaam uitgroeit tot een volksheld. Dat doet het altijd goed bij het publiek.

En Hollywood kan het nog steeds hoor ;)

Fools rush in (1997)

Een komedie die in mijn tv-gids twee sterren krijgt en waarin de plot beschreven staat als elke andere romantische –en dus voorspelbare- komedie, sla ik normaal gesproken over. Geen sprake van dat ik daar mijn tijd aan ga verdoen. Maar deze heeft Matthew Perry in de hoofdrol, dus…

Is Perry dan de beste acteur ter wereld? Absoluut niet! Waarom dan kijken? Omdat hij in elke film zijn rol als Chandler in Friends herhaalt (maar dan onder een andere naam) en hij dat geweldig grappig doet. Dat zal ik nooit moe worden. In deze film heet ‘Chandler’ Alex Whitman. Vanaf de eerste minuut is duidelijk dat je deze film zou kunnen zien als een lange pilot voor een Chandler-spinoff van Friends. En dat werkt toch best leuk.

Plot dus voorspelbaar: Perry ontmoet leuke Mexicaans vrouw, hebben een leuke nacht samen en gaan dan uit elkaar. Een paar maanden later staat ze op de stoep om te vertellen dat ze zwanger is van zijn kind, maar verder niets van hem verlangt. Hij doet haar een aanzoek, hoewel ze elkaar amper kennen en trouwen. Vanaf daar gaat de film vooral over huwelijksperikelen en de moeilijkheden tussen Perry’s familie en die van zijn vrouw, vanwege de cultuurverschillen.

Zijn vrouw wordt gespeeld door Salma Hayek, op zich alweer een extra reden om deze film te bekijken. Hou je niet van mooie Mexicaanse vrouwen of Mathhew Perry’s humor als Chandler, kijk dan vooral niet.

Score: 2/5

spirited away, zaterdag half slapend gekeken snachtjs op ned3, geweldige film gelijk besteld op dvd (y)

Nahh, Gouden jaren van Hollywood waren de jaren 70, vanaf toen ging het alleen maar downwards, als je het mij vraagt. Verder is er niets mis met een typisch amerikaans verhaal. Ik bedoel, Japanse films hebben meestal ook een 'typisch japans verhaal' .

Daar mogen die Jappen dan ook best wel eens op aangesproken worden, vind ik :)

Nee dit maakt deze films authentiek. Er zal altijd wel iets 'typisch' aan de films zitten, omdat we gewoon spreken over verschillende culturen.

Babel, best goede film (y)

Zeker waar, maar ook zij moeten oppassen dat ze niet teveel gaan leunen op Japanse culturele conventies. Dan krijg je op den duur dezelfde neerwaardse spiraal die jij omschrijft. Verder mogen films van mij typisch blijven hoor.

(y)

De jaren '40 worden meestal aangeduid als de Gouden Jaren. Ben je niet in de war met je eigen voorkeuren? :o

The Devil wears Prada.

Heerlijke film. Merel Streap is super, evenals Anne Hathaway en Emily Blunt. Mooie settings, leuke dialogen en gewoon een grappig en meeslepend verhaal. Goede komedie (Y)

Laten we het zo zeggen: tot en met de jaren 70 was er een stijgende lijn te ontdekken :p

In de late jaren '60 gooide Hollywood het roer om omdat de bezoekersaantallen voor de films steeds verder terugliepen. Hollywood was te braaf geworden en speelde teveel op safe. Daarna kwamen er (in de late jaren '60 en jaren '70) juist heel andere films, zoals The Graduate en Dirty Harry.

Netjes opgedreund uit mijn lessen filmgeschiedenis. Effe showen is altijd leuk. Voor mij. :p

Maarre, dalende lijn vanaf de jaren '70? The Godfather's (1972, 1974 en 1991)? Apocalypse Now (1979)? Se7en (1995)? Requiem for a dream (2000)? En alle Disney-films? Dit zijn maar een paar voorbeelden, natuurlijk. ;)

Oke, maar jaren 70 bracht er weer pit in, right? :o

Zie edit. Overigens stelde jij dat er *tot* de jaren '70 een stijgende lijn was.

Bovendien hoef je je persoonlijk natuurlijk niets aan te trekken van wat er historisch gezien in Hollywood is veranderd/ontwikkeld of wat 'het grote publiek' of 'de critici' ervan vinden. ;)

Plump Fiction. Best flauw, maar voor een parodie is 'ie vrij gaaf. (y)

Elisabethtown: Het verhaal komt niet zo goed uit de verf. Erg jammer, want ik vond dat Cameron Crowe met een remake als "Vanilla Sky" echt een klein meesterwerkje had afgeleverd. Tweede keer dat ik Elisabethtown zag, en ik zag nog meer hoe geforceerd de film was, hoe matig de stukjes met de familie waren. Er was trouwens wel een leuke klik tussen Orlando Bloom en Kirsten Dunst, jammer dat ze met matige dialoog waren opgescheept. 5/10.

Monkey Business - Hmm, na de voetbal nog even terug in de tijd, naar het jaar 1931 welteverstaan. Waar ik weer een ruim uur versteld kon staan van alle chaos gecreëerd door de Marx broertjes. Geweldig.

hard candy -

het was echt een hele aparte film maar ik vind het idee erachter wel heel goed.. iemand had mij verteld dat het een zeer schokkende film was maar dat vond ik dan wel weer meevallen.. het is wel een aparte gebeurtenis wat je eigenlijk niet verwacht.. ik zal er niet te veel over gaan vertellen want dan moet ik dingen van de film verklappen maaar ik vind dat hij toch wel een 7 uit 10 verdient

Heb deze heel toevallig afgelopen maand gezien zonder voice over en ik begreep em wel. Kon zelfs wel om lachen, sommige scenes zijn zeer grappig.

Sommige scènes zijn inderdaad heel grappig, maar over het algemeen vond ik het rommelig verteld. Maar misschien heb ik zitten suffen, dan. ;)

Mona Lisa Smile.

Heb ik al eerder gezien, maar het blijft een film met een goed verhaal. (y)

Mona Lisa Smile.
Had m nog niet gezien. Vond hem wel ok.
Julia Roberts en Maggie Gyllenhaal zijn leuk.
Kirsten Dunst was erg vervelend, zoals altijd (n)
Maar ik vind dat dat de film wel ietsje minder oppervlakkig had mogen zijn, ik kon me niet echt identificeren met de personages ofzo, ze hadden iets meer uitgediept mogen worden.
Verder wel een mooie film :)

(y)

Papillon (y)

Mooie film. Steve McQueen blijft gewoon ouderwets stoer.

biosfilm Borat (n)

dvd From Hell en Memento (y)

the Proposition

Wel aardig, slaat wel op een boel vlakken de plank mis. Met name de casting en muziek.

Wat is er mis met de casting en de soundtrack dan?

Dat gedrocht van een Emily Watson zeg, wat een kwelling om haar dialogen te moeten doorstaan. En dan Danny Huston als de zogenaamde dog, terwijl die vent de uitstraling van een advocaat heeft.

En de muziek, die momenten begeleid waarbij je een dramatisch gevoel zou moeten krijgen maar eigenlijk voor afgunst zorgt vanwege de kwezeligheid.