Nachtlicht
 

In een stad als Amsterdam bestaat duisternis niet, fluister je.
Verveeld, verdwaald,
verwacht,
verdacht, vergeten.

Simpelweg vergeten dat het licht nooit uitgaat, dat je
ogen wel dicht gaan maar dat alles doordraait. Simpelweg-
gegooid, verdwenen.

Men heeft alleen rust bij een stroomstoring.

In een hoofd als dat van mij bestaat duisternis niet, fluister je.
En ik doe niets dan je gelijk geven, maar je beeft en ik zie je
je eigen licht uitdoen.




--
-geen verantwoording- :o

Ik begrijp de eerste strofe niet echt en hoe dat verder overgaat in de rest van het gedicht, waarom het Amsterdam en het stad-zijn verder niet meer terugkomt.

Sommige stukken vind ik sterk
Simpelweg vergeten dat het licht nooit uitgaat, dat je
ogen wel dicht gaan maar dat alles doordraait.

en Men heeft alleen rust bij een stroomstoring..

Het einde bijvoorbeeld weer wat minder, ik had meer verwacht, of misschien komt het omdat het minder goed loopt. Of misschien is dat ook wel de bedoeling want het licht is immers uit, dan mag je gedicht ook wel plotseling aflopen. Nou ja, ik ben er nog niet over uit of ik je einde nou fijn vind of niet.

Wel leuk dat je weer wat post :cool:

eigenlijk draait het niet om Amsterdam of de stad. ik was toevallig in Amsterdam bij de museumnacht waar ze sterren aan het kijken waren. en dat is zo moeilijk in een dichtbevolkt gebied omdat het daar nooit echt donker zal zijn. toen kwam ik dus op het idee. verder heeft dat met het gedicht weinig te maken.

ik geef je groot gelijk, ikzelf weet ook nog steeds niet wat ik ervan moet vinden. evenals dat het einde erg plotseling is. maar ik kon er niet mee doorgaan, omdat inderdaad het licht uit is en er geen vervolg mogelijk is. of misschien wel, en ben ik daar niet goed genoeg voor.

dankjewel voor je reactie.

geen idee waar t gedicht over gaat, sommige zinnen zijn mij te hoog gegrepen, maar toch vind ik t heel leuk om te lezen omdat de zinnen zo apart zijn

te hoog gegrepen ? ik vraag me af hoe je dat bedoelt.

Ik vind het wel goed maar heb er geen waw-gevoel bij. Na je uitleg begreep ik wel beter waarover het ging. De sfeer van het gedicht spreekt me wel aan maar het einde vind ik net iets te voorspelbaar.

over de voorspelbaarheid ben ik het helemaal eens. dat is ook één van mijn zwakke kanten, die in mijn gedichten/teksten moeilijk te verdringen is. of te verbergen.

ik heb het einde veranderd. maar dat betekent ook ingekort. want ik kon er niets meer van maken. misschien heb ik het nu wel helemaal verpest. maar dat hoor ik dan graag;

In een stad als Amsterdam bestaat duisternis niet, fluister je.
Verveeld, verdwaald,
verwacht,
verdacht, vergeten.

Simpelweg vergeten dat het licht nooit uitgaat, dat je
ogen wel dicht gaan maar dat alles doordraait. Simpelweg-
gegooid, verdwenen.

Men heeft alleen rust bij een stroomstoring.

In een hoofd als dat van mij bestaat duisternis niet, fluister je.
En ik knik en jij zwikt, want het lichtknopje is versleten.

Ik las net je gedicht op je lj en toen vielen me vooral de laatste twee regels op, knik zwik vond ik leuk, dus lijkt me wel een verbetering(Y)