Hoe ben jij achter ' het grote geheim van sinterklaas' gekomen?
 

Hoe ben jij erachter gekomen dat sinterklaas en zwarte piet niet bestaan? Heeft je papa of mama je de waarheid vertelt toen je de leeftijd er voor had? Of kwam je er zelf achter op jonge leeftijd?

Ik ben wel benieuwd naar de verhalen :) .

jij hebt het me nu verteld :(

Mijn zus deed heel vreemd tegen me waardoor ik op mijn moeder afstapte en zei dat ik het wilde weten.

Ik ging handtekeningen vergelijken en toen zag ik dat ze niet hetzelfde waren, dus dan kon er ook niet 1 sinterklaas zijn. Toen hebben mijn ouders maar verteld dat zij dat allemaal deden en toen was ik heel, heeel kwaad :o .

Die reactie verwachtte ik al :D .

Ontopic: Ik was met mijn mama aan het winkelen bij de C&A. Toen zag ik via een deuropening in de kantine van het gebouw een zwarte piet blank worden en dat het een normale mens was. Toen viel mijn droom in deugen. Ik zei maar niks, omdat ik bang was dat mijn moeder achter het geheim kwam. Toen heb ik twee weken mijn mond gehouden. Uiteindelijk heeft mijn moeder het vertelt, terwijl ik het al wist.

Mijn ouders hebben mij verteld dat hij niet bestond, maar ik wilde ze niet geloven! Dus zo eigenwijs als ik ben, heb ik ze meegenomen naar de optocht en laten zien dat hij wel bestaat.

Het viel mij een beetje op dat de intoch van Sinterklaas hier in het dorp tegelijkertijd was met de intocht in een dorp hier in de buurt.

En die wortel die ik ooit eens in mijn schoen stopte zag er wel veel hetzelfde uit als die die ik de vorige avond in mijn schoen had gedaan. :p

Duigen ;)

OT: Een vriendinnetje vertelde het. De trut.

ik vond mijn eigen tekeningen terug in de kast :o

ik kwam terug uit israel, en ontdekte het fenomeen 'sinterklaas'. m'n ma zong dan liedjes van sinterklaas, en een frase staat me nog altijd bij 'en hij heeft pepernoten in zijn baard'. als gozertje van 4 was ik net zo irritant als nu, dus ik hoppaaaa, trok aan die baard; ik had honger! valt die baard van z'n gezicht. nja iedereen hysterisch. ik straf. na school ging ik naar m'n ma 'ma wat is sinterklaas nu?" ja uh hoezo? hij is sinterklaas! nee onder die baard zat Ome Jan! oh nou dan vertel ik je maar hoe t echt zit.


tja.... Import-hollander ben ik he ;)

(n) :D

ot: Ik weet t niet precies meer. Volgens mij ben ik er half zelf achter gekomen. Hoe kan sinterklaas nou bij ons op school zijn, en op de school naast de onze, en in het stadshart tegelijk?? En waarom had die ene paarse handschoenen aan? :\

Ja hoor, hulpsinterklazen. Sure.

Haha leuk topic dit!

Mijn ouders hebben het me verteld. Ik vond het ook raar dat er meerdere Sinterklazen tegelijkertijd rond dwaalden. Het was ook echt niet leuk toen ze het me vertelde, ik was ook best boos geloof ik.

Ik kan me niet herinneren dat ik ooit in sinterklaas heb geloofd, maar ik ben dan ook heel slim.

Ik heb me trouwens wel ooit de vraag gesteld van hoe sinterklaas binnen kwam in flats, of bij huizen zonder openhaard :o

toen ik 8 was begon het gewoon te dagen, ik kwam er zelf zo achter

In groep 4 hebben ze het verteld. Ik geloofde er toen nog wel in, maar ik begon het allemaal vreemd te vinden. Zwarte pieten die alleen op hun gezicht zwart werden door de schoorsteen, allerlei hulpsinterklazen, de twee wortels die iedere morgen weer in de doos lagen en dat bij de familie ieder gezin zijn eigen pakpapier en handschrift had enz. enz.

Ze begonnen eerst met 'weet je dat de Paashaas niet bestaat?' en toen zei ik iets over Sinterklaas en toen hebben ze dat ook maar meteen verteld. Was wel een schok toen. :o

Ik kan me niet herinneren dat ik er volkomen in geloofde, maar dat zal ik allicht een tijd hebben gedaan (mijn ouders kunnen erg overtuigend zijn :P). Het ging mis toen ik dezelfde halve wortels die wij de avond ervoor in de schoen hadden gedaan, de volgende dag weer in de koelkast lagen. "Waarom liggen die wortels weer in de koelkast?" Waarop moedertje nog even subtiel probeerde te zijn: "Het paard had al zo veel gehad, dat hij niet meer hoefde," of iets dergelijks, maar helaas, sindsdien was het echt uit met de zaak.

Geen idee, volgens mij heb ik nooit gedacht dat ie echt bestond.

op school ofzo. Spoilertopic.

Zag mn tekeningen boven liggen, dus er begon al iets te dagen.
Maar toch, toen mijn moeder het vertelde was ik wel geschokt:|

m'n ouder hebben me het verteld de school had alle ouders gezegt dat ze het erover gingen hebben op school

voor dat ze dat vertelden had ik er gewoon niet zo over nagedacht ik vond het wel leuk en het kon me eigelijk niet schelen of het echt was of niet

ik was weel heel erg boos op m'n ouders dat ze al die tijd hadden gelogen

ik vroeg: mama is sinterklaas net als de tandenfee?
dat je ouders het doen?

:o

Ik denk dat het erin is gegroeid, dat die man niet bestaat. Pieten die slecht geschminct waren, doorkrijgen dat het geen echte zwarte benen en handen zijn maar maillots en handschoenen. Sinterklazen op school die in de verste verte niet leken op de échte sinterklaas. Vriendjes die gesprekjes voeren 'Hij bestaat helemaal niet, joh!' 'Jawel man, mijn vader was met pakjesavond boven en toen hoorden we opeens kloppen op het keukenraam!' 'Hij had een bezem hoor. Dan gaattie uit het raam hangen om met die bezem op het keukenraam te kloppen.' 'Ok, dan bestaat hij niet. Maar hij heeft wel bestaan!'
En ik heb ook wel bij mijn ouders 'onderzocht' hoe het dan kon. Toen ik besefte dat er geen pieten door onze schoorsteen pasten, vroeg ik aan mijn moeder hoe piet dan steeds overal binnenkwam. 'Een sleutel die in alle deuren past!'
Haha. :) Ik was toch nog wel om een of andere reden geschokt toen mijn ouders het officieel vertelden. :|

Mijn ouders geloven niet in liegen tegen hun kinderen. Dus ik wist altijd al dat zij het deden. :) Maar toch -moest- ik altijd zingen als ik mijn schoen ging zetten.

Ik zat op een school waar ze vrij vroeg met loodjes trekken in de klas begonnen, terwijl ik vrij traag van begrip was. Het was wel een beetje erg lomp om er zo achter te komen.

Ik kwam in groep drie in een klas die gedeeld was met groep 4 en 5, dus groep 5 kindjes zeiden het. ik weet het verder niet goed meer.
Ik heb trouwens uberhaupt nooit gedacht dat de maillots van zwarte pieten zwarte benen voor moesten stellen.

In groep twee was er een meisje die aan alle klasgenootjes ging vragen:"Geloof jij nog in Sinterklaas?" veel kinderen zeiden 'ja', en dat was dat. Ik zei ook 'ja', maar ging wel twijfelen. Een jaar later vroeg mijn vader me of ik het niet raar vond, dat hele sinterklaas gedoe met al die pieten. En tja, toen wílde ik vooral nog graag geloven, maar deed ik het eigenlijk al niet meer. Dus ja, toen was het officieel; ik wist van het geheim. Mijn zus was helemaal hyper dat ze nu eindelijk samen met mij naar de cadeautjes kon gaan zoeken in huis - ze wist altijd al precies waar ze lagen en ieder jaar met pakjesavond wist ze ook wat ze ging krijgen :D

We hebben daarna wel nog sinterklaas gevierd enkele jaren, maar niet meer zo sneaky met mijn vader die naar de wc ging, ineens werd er op het raam gebonsd en stond er een wasmand vol pakjes buiten enzo :D (Wel gek dat ik het nooit raar vond dat het altijd ónze wasmand was :confused: )

Ik geloof dat ik mijn zus ook eens de schoenen heb zien vullen trouwens :D

Nee, dat van die maillots dacht ik ook niet. Ik nam altijd gewoon aan dat het zonder maillot te koud zou zijn :P

Mijn ouders hebben het gewoon verteld (toen ik 5 jaar was). Kan er ook niks meer van herinneren.

Ik begon aan me ouders vragen hoe de sint binnen kwam door de elketrische verwarming. Dat dat niet kon.
Toen vertelde me ouders me. Ik was toen 4 jaar.

goh, zal wel zwaar geweest zijn....wij hadden altijd looTjes.

haha, ik bleef bij de schoen zitten omdat ik het snoep meteen op wilde eten :D :D en toen kwam mijn moeder er opeens aan, terwijl die normaal rotsvast slaapt :D :D

---> Sinterklaas!

Ik moest 's nachts naar de wc . En toen ging papa net alle cadeautjes uit de kast halen en naar beneden brengen om naar mijn tante te brengen waar we het vierden . Het formaat en de verpakking kwamen eng veel overeen :bloos:

bestaat tie niet dan :eek: :mad:

ik kwam er 2 keer achter :p
De eerste keer hadden grote jongens op school gezegd dat Sinterklaas niet bestond. Ik ging naar huis en zei: 'mama... bestaat Sinterklaas?' Mijn moeder wilde niet liegen dus ze zei: 'nee, lieverd'. Ik: 'WEL WAAR!' :D

Toen ik een jaar of 8 (??) was kwam het grote gesprek met m'n vader waarin hij me vertelde dat hij echt niet bestond. Gejankt heb ik :D Maar daarna voelde ik me wel heel groot dat ik het wist en m'n broertje nog niet (y)

Mijn vader at iedere avond braaf de wortels op die wij in onze schoen mochten doen :p.

Toen ik pas 2 jaar was, kocht mijn moeder een sinterklaascadeautje voor mijn vader terwijl ze mij in de buggy meegenomen had. Toen dat cadeautje op pakjesavond uitgepakt werd, zei ik trots tegen mama "hebben wij samen gekoopt, he?". En ik hield daar pas mee op toen mama 'ja' zei :D. Verder natuurlijk niks in de gaten, want op die leeftijd heb je nog amper het besef van sinterklaas enzo.
In groep 4 hoorde ik in november van een ouder meisje uit de klas dat sinterklaas niet bestond. Ik heb het toen aan mama gevraagd, maar die ontkende. Tijdens het sinterklaasfeest ontdekte ik toen toch een heleboel tekenen die er op wezen dat hij niet bestond, en na sinterklaas heeft mama het me toen toch maar verteld.

Ik was negen geloof ik en had het op school al gehoord, maar wilde dat het niet waar was. Toen ik het aan mijn moeder vroeg, bleef ze volhouden dat de klas onzin sprak. Uiteindelijk merkte ik het wel aan alles eigenlijk, de pepernoten werden gegooid door mijn opa in plaats van zwarte piet zelf, maar de spanning om het feestje bleef wel!

Mijn moeder vertelde het me toen ik 6/7 was, net voor de inkomst ergens in november. Dat hij niet bestond, tja dat vermoeden had ik al langer (intuitie) maar dat zij het net voor het sinterklaasfeest aan mij moest vertellen vond ik erg fucked up, dat weet ik nog wel.

Nee mijn kindjes mogen er tot minimaal hun 7de lekker van genieten, en NA sinterklaas vertel ik het ze dan wel een keertje. Om hen mijn jeugdtrauma te kunnen besparen, hahah. :o

Mijn ouders hebben nooit tegen mij gezegd dat Sinterklaas bestaat omdat ze het onzin vinden om tegen kinderen te liegen over zoiets (heeft vast iets te maken met dat ze uit de hippie-tijd komen) maar ik had mezelf er heilig van overtuigd, door de verhalen uit mijn klas, dat ie bestond. Pas op mijn 6e durfde ik het pas te accepteren en was ik best teleurgesteld, ik dacht dat mijn ouders me wel hadden voorgelogen. Terwijl ze altijd hebben tegengesproken dat ie bestond.

dit ja :)

naif als ik was, had ik wel eens getwijfeld maar ik kon de vinger er niet op leggen waarom dat nou zo was...
Op een ochtend tijdens het ontbijt (ergens in maart) vertelden mijn ouders het, omdat het onderwerp ter sprake kwam.
Mijn ouders deden echt stom, ze vonden het belachelijk dat ik dat nog niet doorhad, en wat dacht ik nou, hoe moest die man nou binnen komen, via de centrale verwarming???? Ik barste in tranen uit omdat ik
nota bene het jaar ervoor steeds vroeg of ie wel echt bestond..toen bleven ze maar volhouden..


ik was 7 jaar.

:o

Ik had als 6-jarige op 5 december een tekening gemaakt van de stoomboot, waarmee ik voor de deur was gaan zitten zodat ik zodra er werd aangeklopt mijn tekening aan sinterklaas kon geven. Na een paar minuten in spanning te hebben gewacht besloot ik dat mijn tekening nog wat bijwerking nodig had, en liep ik terug de kamer in, waar mijn vader en zijn vriendin nét de zak cadeautjes aan het neerleggen waren, dus die hadden heel wat uit te leggen. :)

Ik wist het gewoon op een gegeven moment. Het klopte gewoon allemaal niet helemaal en op een gegeven moment viel het puzzeltje in elkaar. Een tijd lang heb ik het niet durven zeggen, toen ik op een gegeven moment op het geniale idee kwam om door de kasten op zolder te gaan zoeken en toen vond ik daar een paar juten zakken en mijn tekeningen terug.

Mijn ouders vonden dat ik het te vroeg wist, dus ik moest ábsoluut mijn mond houden tegen m'n klasgenoten. Maar dat meespelen vond ik eigenlijk wel heel erg leuk. Vooral bij m'n broertje.

oh ja... ik vond het trouwens wel raar dat Sinterklaas er steeds anders uitzag (andere kleur ogen, ander soort baart etc.), maar dat kan nog verklaard worden met het fenomeen hulpsinterklazen :D

Mijn broer en ik hadden ruzie toen we jong waren en heeft om me te pesten het geheim verklapt. :o Eerst wilde ik 't niet geloven maar toen hebben mijn ouders het bevestigd.

Ik wist het al :confused:

geen idee hoe, vast ergens opgevangen en toen zei ik een keer na sinterklaas tegen mijn moeder omdat ik niet kreeg waar ik om vroeg "MAMA IK WEET DAT JIJ SINTERKLAAS BENT EN SINTERKLAAS NIET BESTAAT"

en toen zei zij dat we dan geen sinterklaas meer hoefden te vieren en toen begon ik te huilen :p

raar volkje, nederlanders :p

Anders vertel je het helemaal niet. Welke idioot gaat nou liegen tegen zijn/haar kinderen.

Allochtoon :P

Toen ik een jaar of 6 was ging ik wel altijd heel stoer doen van "hij bestaat echt niet hoor. Kijk nu heeft hij wel een ring om, en vanavond niet." of "Hier heeft hij een kruis op z'n hoed, maar bij ons thuis alleen een streep" maar stiekem geloofde ik het wel nog een heel klein beetje. :P