Vriend met depressie
 

Sinds kort heb ik een erg leuke jongen ontmoet. Ik ben 21 en hij is 24.
Alles ging leuk, samen bios, leuke dingen doen, ouders ontmoet, duizenden smsjes per dag, zoenen, helemaal verliefd.
Tot ik opeens niks meer van hem hoorde
Van de 1 op de andere dag, stilte. Geen antwoord, niet op msn, sms, bellen, niks. 2 dagen lang.
Toen ik hem eindelijk weer te pakken had kreeg ik enkel te horen dat 'we moesten praten'

Iedereen kent dat wel.. het zinnetje dat we allemaal vrezen in de verliefde fase.

Dus hij kwam langs, praten. Hij was enorm down, verdrietig, en wist niet waarom. Hij schijnt t afgelopen jaar enorme ups en down te hebben, hij voelt zich waardeloos, hij vind dat hij mensen pijn doet, wil niks, ziet geen toekomst voor zichzelf etc. Ik vroeg hem of hij iets had meegemaakt of iets wat het kon veroorzaken, maar hij zei dat er niks heftigs was gebeurd.
En hij kan zich nu op dit moment dus niet binden..

Na 3uur praten kwam eruit dat hij echt een depressie heeft, voor zo ver mijn idee gaat. Ik heb hem geadviseerd een dokter te bezoeken hiervoor, wat hij deze week ook gaat doen.

Nu wou hij met rust gelaten worden, maar dit was voor mij allemaal echt enorm moeilijk, omdat ik hotel de botel verliefd ben. Afgelopen zaterdag nacht hem opgebeld, (teveel gedronken, STOM) huilend en dat ik wou praten. Mijn emoties zijn helemaal overhoop gegooid.
Dat gesprek is dus de mist ingelopen omdat dronken emoties altijd helemaal verkeerd gaan. Hij heeft me thuis afgezet, en sindsdien doet hij helemaal afstandelijk (begrijpelijk)

Maargoed, en nu. Hij reageert wel op mn smsjes of msn, maar wil (nog) niet langskomen. Hij zegt dat ik niet op hem moet wachten en hij alles op een rijtje wil hebben.
Dit is dus vreselijk moeilijk omdat ik enorme onduidelijkheid heb nu. Ik weet niet of ik wel moet wachten, maar ik ben echt stapelverliefd.
Als ik hem vraag of hij mij nog leuk vind, zegt hij 'dat kan ik niet zeggen nu, maar verwacht niks van me'

Hoe moet ik hier in hemelsnaam mee omgaan?
Ik wil hem helpen, maar ik weet niet hoe. Moet ik hem bijstaan of gewoon maar alle contact verbeken? Ik ben helemaal in de war :confused:

Hij wil je niet.

Ik weet niet of jullie de benaming 'depressie' er zelf aan gegeven hebben of dat hij hiervoor al onder doktersbehandeling is geweest, gaat me ook niets aan trouwens.
Uit ervaring (een van mijn beste vriendinnen is chronisch depressief ((en nee, ik wist ook niet dat dat bestond))) weet ik hoe moeilijk het is om bij haar te blijven, haar te steunen zelfs als ze je eigenlijk niet wilt zien.
In dit geval gaat het dus niet om mijn vriend, maar om een van mijn beste vriendinnen. Haar relatie is hierdoor gestopt, hij kon het niet aan en wilde het eigenlijk ook niet. Hij was opzoek naar vastigheid.

Jullie zijn nog niet erg lang samen, dus mijn advies zou zijn maak duidelijk wat je wilt, of je hem wilt en kunt steunen. Dit grijpt meer in dat je ooit had kunnen verwachten. En probeer ervoor te zorgen dat hij met je wilt praten... want hij heeft het niet makkelijk als hij echt een depressie heeft!

Vraag jezelf eens af of je wel iemand wil niet alles op een rijtje heeft.

Ja, ik kon enkel bedenken dat het een depressie zou zijn, om t beestje maar even een naam te geven. Het klonk iig richting een depressie.
Het is indd moeilijk te begrijpen dat hij me niet wil zien, terwijl hij me wel leuk vind.
Maar, als ik hem wil steunen, neem ik aan dat ik vooral niet over mijn gevoel moet praten? bijvoorbeeld watvoor impact zijn bui/depressie op mij heeft? Want ik denk dat dit dan alleen maar nog meer afstand tussen hem en mij verzoorzaakt.

Is je vriendin er nu vanaf? Hoe lang heeft het geduurd?

Ja dat vroeg ik me dus indd af. Maar je kent het, verliefdheid maakt blind :) En ik heb hem nog niet eens goed leren kennen.
Omdat ik nu nog in die eerste verliefdheids-fase zit, worden die emoties enzo echt enorm door elkaar gehusseld, maakt t nuchter denken erg moeilijk :s

Misschien helpt het als je spontaan langs gaat, gewoon even kijken hoe het is, neem een filmpje mee en kijk wat hij doet!
Als hij zich helemaal terug trekt word het waarschijnlijk niet beter!
Of bel hem op en probeer een langer gesprek te voeren dan alleen maar 'hoe is het' en 'vind je me nog wel leuk'. Gewoon wat andere dingen, vertel wat je vandaag hebt gedaan... leg niet de nadruk op zijn problemen.
(ik zou kiezen voor het langsgaan omdat dat mijn vriendin altijd erg hielp)

Mijn vriendin komt er nooit weer vanaf, ze heeft twee zelfmoordpogingen achter de rug en slikt nu medicijnen, het gaat op zich wel de goede kant op maar ze moet met zichzelf leren leven. En wij kunnen er steeds beter mee om gaan, helemaal toen ik mezelf er bij neerlegde, dat het echt een ziekte is.



Ik denk niet dat het waar is hoor, want het zou een ontzettend vage manier zijn om te laten merken dat hij je eigenlijk niet wil.. maar daar zou ik ook zeker van willen zijn!

Met zomaar langs gaan ben ik ook zo bang dat ik echt te opdringerig overkom. Dat het averechts werkt?
Toen ik vroeg of hij langs wou komen vanavond of ik bij hem, alsie er zin in had, zei hij ook 'nu nog even niet'

Ja ik ben nu een hoop aan t zoeken en aan t lezen over depressie. Het is moeilijk jezelf in zo'n persoon in te leven. Iedereen voelt zich wel eens zwaar rot, maar dit is helemaal iets anders geloof ik..

Wel erg bedankt voor je reacties trouwens :)

Zoals al eerder gezegd; is het het idd wel waard? Dit gaat niet zomaar even weg en het is ook niet lekker om mee te maken te hebben... Of je moet er echt voor gaan, maarja, ik zou het wel weten voor mezelf. Nuhuh.

Ze zei dat het chronisch was.

Oooooow want STEL je eens voor dat je er mee geconfronteerd word zeg. goh ! *eng* Sjonge... dat zal wat zijn !

Een dokter / huisarts is zeker aan te raden. Wanneer een depressie word vast gesteld krijg je meestal medicijnen. Welke ? Dat verschilt in de mate hoe ernstig de depressie is. Met medicijnen merk je een enorm verschil.

Verder... als je echt verliefd op hem bent dan heb je dit voor hem over. Maar ! Hij moet niet bij de pakken neer gaan zitten. Dat moet ie ook goed gaan beseffen. De belevingswereld van zo'n persoon is meestal anders dan de niet depressieve mensen zeg maar...

Misschien is dit een winter/na-jaar dip o.i.d. Zou ook goed kunnen. Maar laat em eerst maar naar de huisarts gaan.

Probeer eerst dit eens alvorens zo maar een beslissing te maken.
Succes (y)

Laten zitten en voor iemand zonder deukje gaan

Dat is inderdaad heel wat en vergt veel energie, tijd en begrip. Je zal het niet hebben, of het niet waard vinden omdat je liever een'normale' relatie hebt; die al genoeg problemen met zich mee brengt zonder een depressief of ander soort labiel persoon.

Nu kun je wel gaan huilen maar zo is het.

Voor jezelf wel beter, ja. Daarbij vermoed ik dat iemand in een depressie zoveel met zichzelf in de knoop zit, dat het heel moeilijk is om daar ook nog eens gevoelens voor anderen in mee te nemen. Helemaal als hij al het idee heeft dat hij mensen steeds pijn doet - waarom zou hij jou dan willen opzadelen met zijn problemen?

Het lijkt me bovendien nogal lastig om echt fatsoenlijk verliefd te zijn als je depressief bent, want dan vind je niks leuk (of alles kut). Houden van zal er niet om overgaan, maar als je elkaar nog maar net kent, valt het te betwijfelen of je al in die fase zit. Kan me goed voorstellen dat hij daarom nu ook echt niet weet wat hij voor je voelt.

Dat laatste is ook een belangrijk punt, zelf heb ik nu een jaar en 8 maanden een relatie, en hiervoor moet je ook moeite blijven. Ik bedoel niet dat het dodelijk zwaar is ofzo, maar je moet wel moeite blijven doen voor je vriend! Ik weet niet hoe het zou zijn als mijn vriend er een depressie bij had vanaf het begin vanaf onze relatie...

Een relatie hebben met iemand die een depressie heeft is zwaar, erg zwaar. En ja ik spreek uit ervaring.

Maar eerlijk gezegd klinkt dit alsof hij er gewoon geen zin meer in heeft. In een relatie met jou, bedoel ik dan. En verder wat Morgan zegt.

En onverwachts langsgaan zou ik juist niet doen omdat hij benadrukt dat hij je niet wil zien. Maar dat verschilt ook van persoon tot persoon.

wat ik ook vreemd vind is dat hij wekenlang heel 'normaal' is geweest. Waarbij ik helemaal niks van dat 'down' gevoel zag of merkte.
Echt veel smsen, bellen, lang naar me kijken, elke dag willen langskomen, continu me willen zoenen, alleen maar bij me willen zijn enz. Soort standaard verliefde puber eigenlijk, bijna stalken :P

Is hij dan opeens geschrokken van zn eigen emoties, dat het hem opeens teveel werd? Of is t gewoon die eerste fase verliefdheid die (gewoon in elke relatie) na een tijd wat afzakt en hij toen weer 'tot bezinnen' kwam?

schup hem wakker. Nee, laat m tai chi of andere martial arts doen. Daar krijg je zelfs drugsverslaafden weer normaal mee ;)

Kortom. Je bent verliefd op een jongen, en omdat hij je niet moet wil je hem nog meer? Mrpgh.. vrouwen.. :rolleyes:

Emh huilen ? Eh tuurlijk...

Je doet net alsof depressieve mensen gedoemd zijn om geen relatie te kunnen hebben. En ik weet dat het heel veel tijd, begrip en energie vraagt van die ander. Vooral als er geen reden is waarom de persoon in kwestie zich zo slecht voelt.

Maar er zijn enorm goede medicijnen om depressiviteit of ernstige stemmingswisselingen te ondrukken. Soms gaat het nooit weg bij een persoon maar daar zijn gelukkig medicijnen voor die het makkelijker voor diegene maken.

Hij en andere mensen die aan depressiviteit lijden worden nu afgeschilderd als 1 of ander slecht functionerend en niet voor relatie vatbare personen. Dat is helemaal niet zo. Mensen die daar aan lijden kunnen evengoed een goede relatie met iemand aan gaan en ook daadwerkelijk onderhouden. Wanneer ze medicijnen gebruiken helemaal. Ze zullen misschien wanneer ze eens flink down zijn minder snel een uitweg of oplossing vinden voor iets maar ze zijn zeker niet verdoemd tot 1 of ander eenzaam bestaan.


Dat is heel goed mogelijk. Het kan heeel lang goed gaan totdat je in ene in een gat valt o.i.d. Maar je hebt ook dat het 1 dag goed gaat, andere dag minder. Volgende dag beter... Ups and Downs. Dat is heel vermoeiend. Zowel voor hem als voor jou. De ene keer voel je je helemaal goed en kun je de hele wereld aan. Het volgende moment zak je in wanhoop weg en zie je nergens meer een uitweg. Misschien voor jou heel lastig te begrijpen omdat je er zelf geen last van hebt.

De stemmingswisselingen kunnen af en toe optreden, met periodes van een normale stemming tussendoor, maar ook snel achter elkaar. De ene keer is ie helemaa blij/vrolijk/hij wilt je continu zien en zoenen whatever. En de andere keer is het helemaal het tegenovergestelde... hij heeft nergens zin in/lusteloosheid/geen toekomstvisie etc etc.

Dit is fucked up. Voor hem, maar ook voor jou omdat je hem in zo'n toestand aantreft en hij je niet wilt spreken e.d. Heel verwarrend. Daarom moet ie ook echt eve langs de huisarts gaan. Hij word heus niet zo maar aan de pillen gekicked meestal gaat het zo dat het langzaam opgebouwd word en dan moet ie telkens op spreekuur terugkomen om te checken hoe het met de medicijnen gaat enzo. Dus raad hem die huisarts aan. Mits je nog met hem verder wilt...

Sommige mensen die depressief zijn, hebben gewoon geen behoefte aan een relatie. Laat staan dat ze de hele tijd lastig gevallen worden door een verliefd meisje (of jongen).

Hij wil je niet.

Ik vind t echt tof dat mensen hier hun ervaringen neer hebben willen typen. Ik weet nu ongeveer wat ik kan gaan verwachten, en waarom hij zo doet of kan doen.

Ik wil het zeker wel gaan proberen met die jongen, het is alleen moeilijk omdat ik hem nog niet zo heel lang ken.

Donderdag gaat hij naar de dokter, dus dat is al een fijne stap.

Haha, het lijkt net alsof jij zo'n uberpositief mens bent en totaal het tegenovergestelde dus van je vriend. Het enige wat ik kan zeggen is dat je zijn probleem, als ie dat heeft, echt serieus moet nemen want het is niet zomaar een dipje dat met wat vrolijk-maak-gedoe weggaat. Het is echt een algehele sombere, trage (in denken, doen en praten) en lusteloze stemming. Alles wat hij doet vergt heel veel energie, depressie kan een gebrek aan energie als symptoom hebben en met iemand erbij moet je de hele tijd praten enzo.

De medicijnen onderdrukken een hoop, maar niet alles, de persoon blijft een enorme gebruiksaanwijzing bij zich dragen. Daarbij komen er andere minder prettige symptomen kijken bij het slikken van bvb een antidepressivum.


Verder ga je en denkt je veel te ver door op mijn opmerking. Het enige wat ik wilde zeggen is dat er genoeg mensen (zoals ik) zijn die geen zin of praktische en of geestelijke middelen hebben om samen te kunnen leven, of een relatie te hebben, met een persoon die een dikker-dan-normale gebruiksaanwijzing heeft.

En zeker nu ze nog niets met die kerel heeft zal ze er eens goed over na moeten denken of ze het aan kan, inclusief de problemen en het gezeur dat automatisch al komt kijken bij een vaste relatie.

@ Afwezig: Ik geloof dat jij een depressie erg onderschat.

Die medicijnen bijvoorbeeld. Die zorgen ervoor dat je een heel afgevlakt gevoel krijgt. Je kunt de diepe dalen niet meer krijgen, maar ook niet meer de hoge pieken. Je leeft een vlak, oppervlakkig leven, terwijl het binnenin je nog steeds broeit. Je voelt het alleen wat minder.
Daarom moet je ook aan jezelf werken als je medicijnen slikt. Het haalt de oorzaak niet weg, maar vlakt het gevolg af. Dat helpt alleen geen flikker. Bovendien is het geen fijn gevoel. Je bent nooit meer blij en ook nooit meer heel erg verdrietig. Dat is althans mijn ervaring.

Mensen die een depressie hebben, functioneren ook slecht. Bovendien werkt een relatie inderdaad vaak niet. Het kán wel, ja, maar hoe goed kent ze die jongen nou? Maar oké, dat moet ze verder zelf maar uitzoeken :).

Trouwens, bij het slikken van een antidepressivum kwamen bij mij ook veel lichamelijke klachten kijken, zoals misselijkheid. Je humeur verbetert niet, maar je diepe dalen heb je niet meer. Daar staat tegenover dat je je ook niet meer blij voelt (oké, dat voelde ik me toch al niet). Alles wordt afgezwakt. Een medicijn lost niets op, het helpt alleen maar als je aan de afgrond staat.

/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\

---------------------------------------------------

Om nog maar niet te spreken van verminderde zin in seks/impotentie...

alhoewel depressieve mensen een aantal kenmerken gemeen hebben, zal het toch bij een ieder anders aanpakken.

Hij kan best een relatie aangaan.
Het is de vraag of jij dat wil.
Ik denk dat het heel belangrijk hierbij is of hij suicidale neigingen heeft. Het is immers vreselijk om elke dag te moeten leven met de angst dat je partner zelfmoord pleegt.

Ik zou hem ook vragen hoelang dit al gaande is.
Met sommige stoornissen blijf je in principe jaren down.

Ik vind het zo grappig dat het merendeel er hier meteen vanuit gaat dat hij (langdurig) depressief is.
Niet iedereen die zich een tijdje niet lekker voelt of geen zin heeft in een relatie is meteen depressief! En zelfs al is het een depressie, dan nog kan het tijdelijk zijn en dan kan hij in eerste instantie prima behandeld worden door (gespreks-)therapie. Een lichte vorm van depressie hoeft je dagelijks leven helemaal niet ernstig te ontregelen. De zwaardere vormen van depressie doet dat wél, maar zoals jij het omschrijft (ik citeer: dat hij wekenlang 'normaal' is geweest) lijkt me dat erg sterk. Stemmingswisselingen kunnen inderdaad voorkomen, dat is zo. Maar is dit een stemmingswisseling of gewoon een tijdelijk dipje?

Zoals ik al zei; het klinkt alsof hij je gewoon niet (meer) wil.

Depressie is een groot probleem, een vreselijke ziekte. En veel mensen lijden eraan, in mindere of hogere mate. Maar ik word er zo moe van dat iedereen die zich even niet zo lekker voelt meteen bestempeld wordt als depressief. Zeker zolang die diagnose niet gesteld is door een arts vind ik dat we daar heel erg mee uit moeten kijken!

Er is in het begin vaak genoeg gezegd dat het 'depressie' word genoemd hier zonder dat een arts dat heeft bevestigd...
Het is makkelijker gemaakt door 'over' hem te praten als depressief in plaats van over degene die wekenlang normaal deed, maar nu opeens helemaal teruggetrokken is enz (dan moet je vaak veel zinnen typen vind je niet).

Afgelopen jaar lijkt mij toch vrij langdurig voor een stemmingswisseling of dipje.

Een depressie betekent niet dat je geen relatie kunt aangaan. Er is onderzoek gedaan daar uit blijkt dat juist depressieve mensen zich beter kunnen binden omdat ze wat minder gelukkig met zichzelf zijn. Heel gek eigenlijk als er in tijdschriften, op tv, radio etc. wordt vertelt dat je goed in je vel moet zitten voor een relatie.
Als je niet zo lekker in je vel zit ben je extra gevoelig voor verliefdheidjes denk ik, hij heeft je misschien gezien als een opkikker toen dat gevoel een beetje gedaald was toen is hij weer teruggekomen in zijn depressie.

Ten eerste vraag ik me af hoe betrouwbaar dat onderzoek was, waar heb je het vandaan? Maar ten tweede is natuurlijk iedereen daar anders in. Als ik ook even voor de rest mag spreken en de rest goed begrijp, ging het er niet over of iemand zich kan binden of niet, maar een relatie werkt gewoonweg minder goed als je slecht in je vel zit. Als je de echte depressiviteitskenmerken heb, vraag ik me ernstig af of een partner zo flexibel is dat hij/zij daarmee om kan gaan. Het is namelijk ook maar een mens en mensen worden gemakkelijk gekwetst.
Je bent misschien extra gevoelig voor verliefdheden en misschien kun je je beter binden, maar dat betekent niet dat een goede relatie haalbaar is. Niet omdat diegene het niet wil, maar omdat diegene zich anders gedraagt dan een niet depressief persoon.

@ Yolcu: Natuurlijk had ik dat wel begrepen, wij allemaal denk ik :). Maar in wezen maakt het toch niets uit? Of iemand nou een depressie hééft of zich zo gedraagt en of het nou lang duurt of kort duurt, het verhaal blijft een beetje hetzelfde. Plus dat er natuurlijk veel te snel wordt geroepen dat iemand depressief is. Maar het is gemakkelijker praten, omdat het probleem dan groter is. Als hij niet depressief is, lijkt het me iets om haar af te schudden, dan is er geen speculatie meer nodig :).

En dát is nou precies m'n punt.

Ik heb dat toevallig ook gelezen.

Wat ik al eerder zei, sommige mensen die depressief zijn, hebben gewoon geen behoefte aan een relatie. Het zou best kunnen dat die gozer bij die groep hoort.

Dat denk ik niet. Ik weet niet hoe jij een depressie ziet of ervaart, maar uit eigen ervaring weet ik dat ik op dat moment heel ongevoelig was voor verliefdheidjes.

Iedereen is ook niet precies hetzelfde met een depressie. Dat verschilt nog weleens, tuurlijk zijn er wel wat raakvlakken maar iedereen beleeft het anders.