Eerste gedicht
 

Eerste gedicht ooit geschreven, voor een vriendin die terugkwam van een jaar reizen. Ik vond m zelf wel leuk, dus ik dacht: Kijken wat jullie er van vinden. Tips en aanmerkingen zijn welkom.

Dit was een gedicht speciaal voor het gevoel wat een 'welkom-terug-feestje' je volgens mij geeft.




Bagage

Bagage heel wat grammen,
Geen vliegtuig neemt dat aan,
Toch naar Amsterdam en,
Je koffers zie je staan.
-
Koffers vol bagage,
s’Avonds Louis Vuitton,
Slechts een etalage,
Prachtig treinperron.
-
Steeds meer nieuwe sporen,
De waarde stijgt met tijd,
Werk, ga zo door en,
Ervaring komt geheid.
-
Koffers vol met spullen,
De reis alweer voorbij,
Bagage laat ons smullen,
De ‘welkom terug’-partij.

ik vind de 3e zin van de eerste strove niet zo moei aansluiten op de eerste 2

Ok, is inderdaad een aparte zin. Ideeen voor een andere opvulling?

Tja, 't is niet mijn smaak. Voor mij ontstijgt het niet het Sinterklaasniveau, met die rijmdwang en dat staccato ritme. Maar misschien heiligt het doel hier de middelen ;)

s'Avonds --> 's Avonds.
Ik snap eigenlijk niet waarom je een streepje zet in de witregels?

Voor mij komt het nogal geforceerd over, ik vind de rijm iets dwangmatigs hebben. Het gedicht draait volgens mij om de vriendin die terugkeert en een koffer vol met nieuwe ervaringen meeneemt, en je dat wil verwoorden in de bagage, maar mij stoort de herhaling wat.
Tips die ik je kan geven is proberen van het 'dit-heb-ik-al-zoveel-keer-gelezen'-niveau af te stappen en zoeken naar originele woorden en zinnen. Je kunt eventueel de rijm weglaten om zo niet vast te zitten aan een bepaald schema en alles wat losser overkomt.