Door de ogen van een engel
 

Druppels regen flonkeren als parels,
in het web van een spin.
Een vlinder zit roerloos,
op een bloem. Gewiegd
door de wind. Soms
wou ik dat leven,
voor altijd bleef duren.
Ik weet, dat als straks,
het onweer begint.
De vlinder het misschien,
niet overleeft. Of die spin,
daar in haar web, tussen
de mooie parels van water.
Een bliksemschicht valt,
uit de lucht. Ik werp een laatste blik,
op de vlinder, de spin, de bloem en de druppels,
als parels in het web. Dan verlaat ik,
de magische plaats. Die de weide, straks,
niet meer zal zijn.
Vaarwel bloem. Vaarwel vlinder.
Tot in de hemel,
Waar ik reeds ben.

Hort, stort, hobbel. Hort stort. Hobbel, hort stort.