*geen titel*
 

ik dacht dat we een lichtje hadden aangelaten,
maar het is donker hier en ik vind de weg niet meer.
je had zo vaak een flonkering over je wanneer je naar me keek – nee dat is niet zo'n zelfgemaakte herinnering van mij -
maar waar is die naartoe? ik ben verdwaald en nu eens niet in je ogen maar in de weg erheen
en ik weet niet of het jou wat uitmaakt maar mijn brandstof raakt op en snel.

ik dacht dat we altijd een touwtje spanden voor de weg terug
maar hoe ik ook zoek, ik grijp in de lucht, zelfs de plek waar je lag laat gaan sporen van je na
alleen een vage afdruk waar geen afgietsel van te maken valt. Het is een doolhof en de heggen groeien vlug,
jij zit heel ergens anders en ik weet dat je me hoort roepen maar als je niet terugroept hoe vind ik je dan?

ik dacht dat we kruimels hadden voor onderweg en een appeltje voor de dorst
maar er is niks gespaard, mijn zakken zijn leeg terwijl mijn hoofd overstroomt van de verkeerde romantiek
- die van films met blondjes en prinsen –. als je nou gewoon eens
mijn nummer níet vergeet en als je nou gewoon eens de tl-balk repareerd en als je nou gewoon eens
blijft liggen zodat ik niet hoef te vluchten in gedroom en aan de echte jij genoeg heb.

-----
Misschien moet ik het meer uitwerken als proza, maar nu hoort het toch nog meer op DoP denk ik.

Edit: eigenlijk horen al die korte stukje nog op de regel ervoor, maar de tekst kan niet kleiner

Op deze manier leest het inderdaad niet fijn, dus ik heb het even naar word gekopieerd, maar ik kwam tot de conclusie dat het vooral niet zo fijn leest omdat er geen echt metrum inzit. Dat hoeft niet erg te zijn, op letteren was het zelfs helemaal niet erg geweest, maar nu heb ik geprobeerd het als een gedicht te lezen en dat lukte mij niet zo goed, dus ik zou het inderdaad als proza verder uitwerken. Los van dat, vind ik de inhoud wel erg mooi. Je roept mooie beelden op en het hele stuk heeft iets melancholisch over zich .. tot het einde, waar de werkelijkheid opeens aan het licht komt. Dat vind ik wel grappig gedaan, dat maakt het minder wanhopig en meer cynisch - De ikpersoon lijkt opeens een stuk minder aanhankelijk. Anyway, ik zou hier en daar wat interpunctie toevoegen en het verder uitwerken tot proza :).

Ohja, twee dingen:
'repareerd' -> 'repareert'
'lag laat gaan sporen' .. geen sporen?

Bedankt voor je reactie. :) Ik denk dat je helemaal gelijk hebt.
Dat van die sporen is een fout, ''hij'' laat geen sporen na op het bed, het bed zelf kan natuurljik geen sporen nalaten. Dat wordt herschrijven dus.