7uur 's ochtends
 

Als ik denk aan de gedachte, dat ik niet meer denken kan.
Dan begrijpt mij de schrik, onder zacht gefluister van de stemmen
in mijn hoofd, mij zacht toefluisterend,
"Niet denken, maar doen!"

En als ik tussen de bomen kijk, en het bos niet meer zie.
Angstige rillingen bewegend over mijn rug,
laten mij rillen van de kou, zodat ik niet hoor,
wat er in mijn gedachten speelt.

Verblind als in een zonneflits, maar dan zonder het licht.
Bedrukt is mijn gevoel, als een donderwolk overdag.
En toch voel ik mij opgelaten, als ik denk aan de gedachte,
"Ik kan weer denken."

En dan hoor ik de wekker gaan.

1 topic per dag, 3 per week :). Morgen mag ie weer open.

mijn excuses, had er even niet aan gedacht.