naamvallen
 

Welke taal heeft of had (als-ie niet meer leeft) de meeste naamvallen? Daar hadden we het vandaag met Grieks over namelijk.

Het Indo-Europees kent acht oorspronkelijke naamvallen. Het Zurjeens/Permjaks (Komi, Oeraalse taal) kent er 27. Komi is trouwens een deelrepubliek in het noordoosten van Rusland.
Edit: In de rest van Europa is het denk ik het Hongaars met 18 naamvallen. Oeraalse talen :cool: (y)

Het Fins heeft in plaats van voorzetsels zoals met, voor, op, etc. achterzetsels en vijftien naamvallen. :|

Ik citeer uit een studieboek over taaltypologie:

OMG!!11

Weet je ook wat voor naamvallen dat zijn dan? (Die 53)

Zo bijzonder zijn naamvallen niet. Een aantal van 53 is echt kul. Dat geldt ook voor al die naamvallen die het Fins en Hongaars zogenaamd hebben. De redenering is zo'n beetje als volgt: "in de boot" -> inde boot" -> "inde" is de locatief (zal maar zeggen, de 7e naamval) van het lidwoord "de". Alleen plakken Fins en Hongaars hun voorzetsels achter het substantief en dan heet het ineens naamval.

Dus:

bootinde is dan de locatief van boot?

XD

Bedenk je dat talen met veel naamvallen vaak weinig voorzetsels hebben. 53 is wel heel veel, maar ik geloof dat die taal ook 0 voorzetsels had.

Mensen schrikken van het Fins meestal ook al heel erg, maar de naamvallen zijn over het algemeen héél regelmatig en ja; je hebt dus geen gedoe met voorzetsels.

't Aantal van 53 is geen kul, maar mensen denken bij naamval zelden aan het feit dat 't gewoon een vervanging van voorzetsels kan zijn.

Uiteraard. Het punt is dat, wanneer een "naamval" in feite een heel concrete betekenis heeft en gevormd wordt door een regelmatig (hooguit door wat fonetische interactie veranderd) suffix aan de stam van het substantief te voegen, dat suffix in feite gewoon een "postpositie" is. 't Is een kwestie van definitie, maar als al die locatieven, inessieven, instrumentalen etc. die men in het Fins en Hongaars als naamvallen beschouwt, dat ook daadwerkelijk zien, dan zijn Nederlandse voorzetsels in combinatie met lidwoord/substantief eveneens naamvalsvormende prefixen.

Volgens mij bereik je een zinnigere omlijning (waarop nog wel wat af te dingen zal zijn, het gaat even om een eerste benadering) van het begrip naamval door daaronder te verstaan de vormverandering van een nominale constituent die opzichzelf geen specifieke semantische waarde heeft (en welke vormverandering ook kan variëren naargelang geslacht/getal/declinatie-klasse van het substantief in de nominale const., zonder dat de syntactische eigenschappen van de const. daardoor wijzigen. Dit laatste om semantische lege voorzetsels in voorzetselobjecten niet onder de definitie te doen vallen). Op die manier houd je "naamval" echt een syntactische categorisering, geen semantische. In die zin heeft het Latijn bv. echt 5 naamvallen (vocatief vind ik twijfelachtig), want geen van de 5 naamvallen heeft een specifieke betekenis (ablatief en datief komen misschien nog enigszins in de buurt) en de suffixen van de naamvallen variëren sterk naargelang geslacht/getal/declinatieklasse (de declinatieklasse hangt weer af van de stamuitgang van het naamwoord).