Waar te beginnen?
 

Veel mensen vinden dat ik goed kan schrijven, maar ikzelf vind mijn stukken nooit echt de moeite waard. Toch is het mijn stille wens een boek te schrijven.
Nadat ik afgelopen week weer te horen kreeg dat ik schrijftalent zou hebben, vond ik dat het tijd werd om wat meer zelfvertrouwen op te bouwen. Ik heb echter geen idee waar of hoe ik daarmee moet beginnen. Hoe kun je leren schrijven en hoe weet je of je verhaal goed genoeg is? Hoe kun je zelfvertrouwen opbouwen als 'schrijver'?
Ik ben benieuwd naar jullie reacties.
Edit: ik heb de schrijfadviezen al gelezen.

In jouw geval moet je niet te veel nadenken en gewoon beginnen. Probeer eerst maar eens wat ideeën uit te werken die je in je hoofd hebt, en maak je nog niet zo druk om of het 'goed genoeg' zou zijn. Als jij er met plezier aan schrijft, ben je al een heel end.

Precies. En je verhalen vooral laten lezen door vreemden en niet voor familie of kenissen die toch altijd zeggen dat ze het tof vinden. Verhalensites op internet zijn daar het ultieme medium voor. Dan krijg je te horen wat anderen er van vinden en dan kun je na verloop van tijd meedoen aan wedstrijden of verhalen insturen naar bladen en tijdschriften. (Y)

LUH-3417

Haha, ik vind mijn ouders juist vervelend om te laten lezen, want ik hecht enorm veel waarde aan hun mening en ze zeggen meestal iets van "Ja, leuk. ...maar dit en dit kan wel anders. En die zin loopt niet zo lekker. En is dit hele stuk nodig..?"
En dan vragen mensen zich af waarom ik zulke hoge eisen stel aan mezelf en mijn omgeving :o

Echt waar? Mijn moeder vindt alles wat ik schrijf gewoon per definitie niets. Ze houdt gewoon niet van wat ik schrijf, maar ze is wel trots als ik er iets mee bereik of zo.

Forums kunnen helpen ja. Lees ook vooral veel van andere mensen, het liefst van slechte mensen, goed voor je ego;)

Je leert schrijven door te schrijven. Zo simpel is het.

Een groot verhaal schrijven is echter een heel moeilijke, tijdrovende klus:

Ten eerste kan je nooit in een keer een groot verhaal schrijven die helemaal klopt. Veel boeken worden pas uitgegeven nadat ze 5 tot 10 keer overnieuw zijn geschreven. Niet alleen door afwijzing, maar door de talloze punten die de schrijver anders had willen doen. Schrijven is een proces van creëren en schrappen, en beide zijn even belangrijk.
"De eerste versie van een verhaal bestaat slechts om een tweede mogelijk te maken."

Ten tweede is schrijven een eenzaam vak. Je bent helemaal op jezelf aangewezen. Jij gelooft in je verhaal, en moet dat blijven doen. Hecht geen waarde aan een paar demotiverende meningen van anderen, maar wees wel kritisch tegenover je eigen werk. Het verhaal dat je wilt schrijven bestaat alleen in jou, en jij bent dus de enige die kan oordelen of je echt het verhaal schrijft die in je hoofd zit, en die naar buiten wilt komen door jou inspanning.
Jij maakt de regels, jij creëert de betekenis van je verhaal, niemand voelt wat jij voelt terwijl je schrijft. Dit laatste betekent echter dat de lezer niet altijd zal voelen wat jij voelt. Als bij jou de tranen over de wangen rollen bij het schrijven van een emotionele passage, zal de lezer misschien alleen maar met zijn ogen knipperen.
Geloof dus in de betekenis van je verhaal, maar houd er rekening mee dat de lezer het helemaal niet zo kan beleven. Wat voor jou herkenbaar is, hoeft voor iemand anders niet zo te zijn. Zorg dat je je verhaal van verschillende perspectieven durft te bekijken.

Ten derde raad ik je het boek "Het geheim van de schrijver" van Renate Dorrestein aan. Het zal je onder andere meer duidelijkheid geven over de waarde van je verhaal, en de relevantie van fictie. Houd echter een woordenboek paraat, want de woorden die ze soms gebruikt zijn echt onnodig ongebruikelijk.

Begin met een idee. Een begin, een conflict, een hoofdpersoon, en SCHRIJF.

Ik wens je alle geloof en inspiratie toe.

Bedankt voor jullie tips.
Ik neem complimenten van familie en vrienden altijd met een korreltje zout, maar ik krijg ze ook van leraren. Ik moet nu van mijn studiebegeleiders verplicht een schrijfopdracht doen, om me 'bewust te worden van mijn schrijftalent'. Omdat mijn opleiding niks met schrijven heeft te maken, heeft dit me aan het denken gezet.