vriend twijfelt
 

Ik zit ergens mee heel erg zelfs.

Ik heb al vier jaar een relatie en alles ging goed, we zijn al zeker een jaar bezig met het zoeken naar een eigen plekje. Maar nu het heel dichtbij komt gaat hij twijfelen.

Hij weet niet of hij wel verder met me wil en hij heeft het gevoel dat het houden van minder wordt. Wat moet ik hier nu mee. Het doet pijn te horen dat hij twijfelt aan zijn gevoelens voor mij. Hij zegt dat hij me niet kwijt wil maar hij kan me niet garanderen dat het allemaal goed komt.

Ik wil hem alleen niet kwijt maar ik kan ook niet mn hele leven op hem wachten.

wat moet ik nu??? heeft iemand tips

Eerste tip: je vriend "twijfelt" ipv "twijfeld".

Tweede tip: ja gewoon afwachten hè, je kunt zijn gevoelens toch niet echt veranderen. Probeer gewoon zo lief mogelijk te zijn, al zal het daar niet aan liggen. En maak je op voor een onzekere tijd. Sterkte, niet leuk zoiets. :(

he.. dat had mijn zus ook toen ze na een acht jarige relatie toch wel es wilde gaan samenwonen. Hij wilde eerst wel, daarna niet meer. Uiteindelijk heeft ze een ultimatum gesteld: we gaan binnen een half jaar samenwonen of ik ga met een studiegenoot op kamers.
Hij is toen ff gaan nadenken en nu wonen ze vanaf a.s. zaterdag samen.

Misschien kan je dat ook doen..

maar misschien is het beter om eerst je relatie goed onder de loep te nemen. Als je relatie niet goed is, moet je niet samenwonen!! Dat geeft alleen maar problemen. En ga dan toch lekker alleen wonen..

Btw het is: hij = stam +t dus hij twijfelt ;)

Nog niet gaan samenwonen... eerst afwachten wat zijn gevoelens uiteindelijk zeggen, wat hij besluit. Ik kan me voorstellen dat je weleens twijfelt aan je relatie, misschien juist wel meer na 4 jaar. En als je dan zo'n grote stap gaat zetten, moet je wel zeker zijn natuurlijk, het is niet niks ofzo.

Das de enige tip, niet samenwonen, laat het even op zijn beloop gaan, en mochten die twijfels wel heeel erg lang gaan duren... dan moet er pas misschien een knoop worden doorgehakt.

Ja over dat ultimatum heb ik ook al nagedacht, maar ik ben bang dat als het mis loopt hij mij de schuld geeft omdat ik hem heb gepushed.

Hij zegt dat hij al een half jaar twijfelt en dat hij dat gevoel niet weg krijgt.
ik wil alleen gewoon duidelijkheid, dat samenwonen kan van mij nog wel even wachten, ik wil dara mn relatie niet voor op het spel zetten, ik wil alleen ook niet nog jaren wachten en dan te horen krijgen dat het niks word

Klinkt als een gebrek aan gevoelens / interesse. (dit schrijf je zelf al) Hier doe je weinig aan. Tja je kunt allerlei capriolen uithalen, je in bochten gaan wringen, maar het zal allemaal weinig helpen als hij in de basis twijfelt. Misschien kun je er maar beter helemaal een einde aan maken. Alles beter dan tegen beter weten in blijven proberen als het toch eigenlijk kansloos is.

als je hem een ultimatum geeft dan dwing je hem niet. Het hoeft toch niet te betekenen dat als jij op jezelf gaat wonen dat de relatie gelijk over is. Je kan toch gewoon een relatie hebben terwijl jij op jezelf woont ipv bij je ouders. Zo kan je toch aan je relatie werken en dan kan jij lekker op jezelf.

hmmm.. ik zou het echt niet weten, je moet dan een grens stellen. Wat gaat te lang duren, wat gaat te ver? En die kunnen we niet voor jouw bepalen.

Is je vriend van nature een twijfelaar? Ik twijfel om de dag aan mijn relatie, maar dat komt omdat ik altijd aan alles twijfel, niet omdat ik ontevree ben :P

Ja mijn vriend is wel een denker bij filosofeert over alles en maakt zich dan ook snel zorgen, dat had ik ook al bedacht eigenlijk denk ik dat ik er mischien te veel achter zoek, mischien is hij nog niet zo ver als ik, hij is ook pas 20.

Als dat hetzelfde soort denken is wat ik altijd doe, zeg maar, dan zou ik me niet teveel zorgen maken. De stap is denk ik te groot en komt te dichtbij. Zoals je zegt, hij is nog maar 20 en er misschien nog niet aan toe.

wel nu het is uit, hij heeft besloten dat dat beter is.

damn.. wat rot voor je!!

In ieder geval sterkte!! *hug*

Misschien komt het alleen maar omdat samenwonen een heel grote stap lijkt voor hem? Dat samenwonen meteen iets definitiefs lijkt, en dat het hem nu dus benauwd..?
Jullie zijn nog jong, en al zo lang bij elkaar.. Het kan dat hij nu gewoon opeens bang wordt, nu het steeds dichterbij komt..

ohnee.. ik las je berichtje te laat..

wat zonde.. :( sorry.. ik vind het echt heel naar.. mwa!

Wilde ik net reageren, las ik net deze post. Sterkte. :(

Sterkte!

ai ai ai, mooi kut. (n) sterkte meid

pff, naar (n)

Maar je moet ook niet te lang met twijfel binnen een relatie blijven zitten, dat werkt ook niet. Dan is het ws beter als het uitgesproken wordt.

Merry Christmas, je bent nog jong en je hebt nu tenminste duidelijkheid.

Autch, na 4 jaar... Da's k*t! Sterkte ermee.

Ik ben iemand die niet snel iets accepteerd en we hebben besloten om een break in te lassen omdat mijn vriend uit elkaar gaan te definitief vindt.

dus we gaan kijken of het nog wat word en of we mischien beter vrienden kunnen zijn. Ik hou jullie op de hoogte en bedankt voor alle reacties

Hm je bent nog jong... Ik schat de kans klein dat jullie samen oud kunnen worden als er nu al zoveel twijfels zijn. Ik weet dat het moeilijk en kut is, maar uiteindelijk word je er beter van... Sterkte ermee.

Op zich is het wel misschien wel normaal om te twijfelen over samenwonen. Mijn vriend en ik waren ook een tijdje op zoek en toen het eenmaal zo ver sloegen de twijfels toch toe, dat komt omdat er een belangrijke verandering plaats gaat vinden, daar ga je dan toch over nadenken. Je kan dan bijvoorbeeld niet meer zomaar weglopen als jullie een keer 's avonds ruzie zouden hebben.

Maar als hij al langer aan de relatie twijfelt, dan is het idd misschien maar beter om eens goed na te denken of jullie echt met elkaar verder willen. Je bent nu nog jong, dus het is zonde om je aan hem te binden terwijl hij twijfelt.

succes ermee..

Klinkt alsof hij een "beter" iemand is tegengekomen,

anyway, lekker met je ouders kerst vieren is ook leuk.

:confused:

tsjah, een beter iemand kan ik me niet voorstellen , niet omdat ik nu zo fantastisch ben maar hij heeft eigenlijk helemaal geen vrienden.

En we gaan morgen ergens wat drinken, gewoon om te kletsen en ik ben langzaam afstand aan het nemen, ik zie wel wat er gebeurt, zoals jullie al zeggen ik ben nog jong dus een maandje meer of minder maakt nu ook niet uit.

Wat klinkt dat sneu..

En, hoe ging het kletsen?

Je klinkt alsof je het zelf al wel de juiste beslissing vind. Wat wel goed voor je is denk ik.

Het leek mij van hem heeeel misschien zo'n reactie als mensen vlak voor ze gaan trouwen wel eens hebben, opeens slaat de paniek toe.. Maar het kan natuurlijk ook gewoon zomaar over zijn.. Kan gebeuren :-)

Ben benieuwd hoe het is gegaan

Het gesprek ging niet als verwacht, we hebben er voor gekozen om uit elkaar te gaan.
Hij voelt niets meer voor me op de manier dat het zou moeten als je een stelletje bent.

We gaan proberen verder te gaa als goede vrienden en ik hoop dat dit ook lukt.

In ieder geval voel ik me nu zwaar klote maar aan de andere kant ook opgelucht want de onzekerhied is weg.

nou meis, dat is het beste. Je voelt je nu misschien kut en verdrietig, maar als wat je zegt waar is, en je onzekerheid is weg, dan kun je nu ff overgaan op rouwverwerking en daarna lekker een happy single worden.

Stort je niet op een nieuwe relatie, ga niet hopen dat het nog goedkomt, gewoon eerst even zelf lekker in je vel gaan zitten, van het leven genieten, leuke knullen ontmoeten, en dan misschie, als er eentje wel erg bijzonder is, een relatie beginnen :)

worked for me

Daknje wel voor je lieve berichtje Hippo,

Ik moet zeggen dat ik me met de dag beter voel, en me nu vooral richt op het vrienden zijn.
Ik zie hem vanavond, en daarna denk ik een tijdje niet.
Ik ga veel met vriendinnen doen en me niet al te veel richten op het verdriet.

Door mijn verdriet komt het toch niet goed, en zo wil ik er graag tegenaan kijken.

Ik ben blij dat jou situatie toch verschilde van de mijne, dat betekend dat het bij jouw wel weer goed zit en je weer gelukkig bent.

Sterkte enzo.