Wat geen moeder lijden kan
 

Wat geen moeder lijden kan


Met de verhalen onder de schemering
van hoe het had kunnen zijn:

Over kersenrode kussen,
zomerjurken die mooier uit waren
toen zij nog meer vrouw
dan minnares en moeder was

Over dromen en gedichten
waarin ze zich wikkelde
samen met haar letteretend kind

-met een afgeknipte spijkerbroek
en bruingebrande, geschramde benen
die zouden genezen met een kus-

waarmee ze wou zeilen door de lucht.

Maar de mist breekt het licht
in oneindig kleine druppels
de wilgen wenen, wiegen water

in haar ogen wanneer lege handen
haar schoot strelen
en honger geen magen vult.

Ik vind je woordgebruik erg sterk, en de beelden die je daarmee oproept zijn mooi. Toch mis ik iets in dit gedicht, iets dat het geheel ook goed maakt: ik lees het nu in aan elkaar gebreide zinnen, die wel verband met elkaar houden maar er mist iets. Ik vind het moeilijk om te zeggen wat dat is. Misschien kan iemand anders dat beter? Ik zag dat je nog geen enkele reactie had gekregen terwijl je gedicht al bijna van de pagina was verdwenen, en dat vond ik zonde. Ik wilde dus even laten weten dat ik 'm wel gelezen heb. Misschien is het iets in de toon van het gedicht dat beter kan?

ik snap t gedicht niet echt, teveel ingewikkelde woorden. een paar laten een gedicht lekker klinken maar dit is ,voor mij persoonlijk iig, echt overdaad !

Bedankt voor jullie reacties Reem en Amoa.
Ben zelf ook niet echt tevreden over dit gedicht, er klopt naar mijn gevoel ook iets niet aan, maar kan ook niet zeggen wat precies. Wat bedoel je met de toon van het gedicht?

Waarom heb je bepaalde stukken cursief gezet? "zomerjurken die mooier uit waren" - ik lees daar steeds 'uitwaaier(d)en', vind ik ook mooier eerlijk gezegd. Je zweeft m.i. een beetje tussen cliché (kersenrood, kus die geneest, mist, licht), en leuk woordgebruik (afgeknipte spijkerbroek, wiegen water in haar ogen), en er zit niet echt een duidelijke lijn in zoals Reem ook al zei. Het is net alsof je zelf niet echt een idee had waar je heen ging met dit gedicht, en als jij het niet weet, hoe moeten wij het dan weten? Toch zitten er wel goede stukken in, dus misschien zou je kunnen proberen om het gedicht wat duidelijker te maken en tegelijkertijd de clicheetjes een beetje weg te gummen.

Ik vind 'wilde' persoonlijk mooier dan 'wou' maar dat moet je natuurlijk helemaal zelf weten :). En verder sluit ik me bij mijn voorgangers aan, ik zie ook geen heel duidelijke lijn, maar ik kan me tegelijkertijd van alles wel een beeld vormen. Ik denk wel dat je hier iets nog mooiers van kan maken.

Bedankt voor alle reacties. De achterliggende idee is van een vrouw die geen kinderen kan krijgen, ze droomt over hoe het zou zijn met een kind. De stukjes die cursief zijn verwijzen juist naar die droom. Maar goed, de opzet is niet geslaagd dus heb dit gedicht (en een ander dat ik hier niet gepost heb) herwerkt in iets nieuws, dat hopelijk beter is.

Het is een mooi gedicht nadat ik begreep waar het precies over ging. Op de een of andere manier zou je het beter naar voren moeten brengen, vraag me alleen niet hoe want dat weet ik zelf niet eens. De titel is een optie, alleen vind ik 'wat geen moeder lijden kan' erg mooi, dus ja. Aan deze reactie heb je dus niet veel. :o