Een kindje willen?
 

Telkens ik een weekendje op mijn neefje gepast heb, heb ik heel sterk het gevoel zelf een kindje te willen. Net zoals ik dat heb als ik moeders zie met hun kind in de winkel. Als ik zelf ga winkelen, loop ik altijd eens in de kinderafdeling. Ik kan het volledig voor mij zien en helemaal wegdromen hoe het zou zijn.

Ik zeg ook wel duidelijk dromen, want het is helemaal niet realistisch. Ik vraag me wel af vanwaar dit gevoel komt, heeft het een bepaalde reden? Ik ben er namelijk nog niet aan toe (leeftijd,studies,partner) maar ik zou het wel heel graag willen.

Ik heb het al weggehaald omdat wel meer mensen het niet zullen waarderen, maar ik ben redelijk serieus, het was geen grapje. Ik zie het vaak genoeg om me heen.

Als je de quote in jouw post zou willen aanpassen zou ik dat waarderen. :)

Ja, maar dat die typische tienermoeders kids krijgen is vaak absoluut geen bewuste keuze, dus ik zie niet wat dat met dit onderwerp te maken heeft. Ze wil geen kinderen omdat dat rationeel gewoon de verkeerde keuze is, maar het lijkt haar wel erg leuk.

Sommige mensen hebben eerder dan anderen,
Hormonaal of emotioneel behoefte aan een kind.
Dat is niet erg en daar kun je niets aan veranderen,
Zo lang je beseft wat je er rationeel van vindt.

Ik ken het gevoel :)
Toen ik laatst twee weken overtijd was (ben wel aan de pil) deed ik een zwangerschapstest. Ik bleek niet zwanger te zijn en ik was toch wel heel teleurgesteld.
Gek is dat, ik voel zo sterk de boefte om moeder te worden dat het me niet zou interesseren of ik in het afstudeerjaar zwanger zou raken.

Maar rationeel gezien natuurlijk wel. Als ik er langer dan 5 minuten over nadenk, wil ik natuurlijk helemaal geen kindje. :)

Volgens mij is dat heel normaal, je bent vruchtbaar en dan 'wil' je lichaam gewoon een kind; dat is een soort instinct, geloof ik.

Ik heb dat zelf ook heel sterk, ik verlang echt naar zwanger zijn en een kindje krijgen, maar eigenlijk wil ik het echt nog niet. Heel dubbelzinnig gevoel.
Nu heb ik het geluk dat er in mijn omgeving wat kleine kinderen zijn waar ik van kan genieten. Mijn zus is momenteel zwanger, dus dat is erg leuk. Op die manier sus ik mijn eigen drang wat.

Ik ben volgens mij echt gemaakt om moeder te zijn, dat hebben sommige vrouwen gewoon. (En andere hebben dat wat minder en krijgen het gevoel wanneer ze het 'aan zetten'.)

Ik heb dat al zo lang als ik me kan herinneren en mensen in mijn omgeving merken het zelf wel eens op (tegen m'n moeder: zo, volgens mij hoef jij je geen zorgen te maken over of je oma wordt.. ) :o

Lijkt me een overlevingsinstinct. Elk mens en dier heeft overlevingsdrang mbt zijn genen. En daarvoor moet je je voortplanten. Blijkbaar heeft de een hier meer 'last' van dan de ander, maar het lijkt me doodnormaal.

Denk dat veel mensen dat gevoel wel herkennen. Als ik een schattig kindje heb gezien dat mij me op schoot komt zitten en helemaal tegen me aan kruipt, of een baby in een kinderwagen dat stralend naar me lacht.
Heb altijd al geweten dat ik kinderen wil, en meer dan twee ook. Zou ook één van mijn grootste nachtmerries zijn die werkelijkheid wordt als blijkt dat we geen kinderen kunnen krijgen.
Maar aan de andere kant: zodra ik weer een dienst heb gedraaid vol met vervelende baby's, peuters of kleuters ben ik ook meteen weer genezen voor de komende tijd :p

Dit gevoel is mij persoonlijk
onbekend maar 't is niet ongewoonlijk.

:D

:confused:

Als je echt graag een kindje wil,
moet je maar heel snel gaan van bil.
Een kind is echter wel een serieuze zaak,
misschien ziet je vriend de opvoeding niet als zijn taak,
dus houdt het voor hem maar een tijdje stil.

Hahaha, inderdaad. :D

Evolutietheorie, al eens van gehoord?

ik vind die overlevingsdrang juist niet natuurlijk ;) ik zou mijn kind echt niet op deze aardkloot willen zetten, dat ten eerste. ten tweede wil ik geen kind. no way. liever beide benen afgehakt dan een kind. niet mijn armen (geen muziek meer kunnen maken).

ik vind mensen die kinderen willen, en ze nog creeeren (ik vind 'kinderen nemen' asociaal; je NEEMT geen kinderen; je maakt ze) heel egoistisch. *denkt opeens aan de albert heijn en de V&D, en een overdosis kinderwagens*.

ha ha ha. alsof die nog opgaat bij de mensen. die theorie stoelt onder andere op het idee 'survival of the fittest'. en wij, mensen, verzorgen de zwakkeren, en pompen dus eignelijk zwakke genen in de mensheid. over 10000 jaar komt Nietsches voorspelling uit, helaas. Heb je inderdaad uber en untermenschen. helaas.

Dat het onverstandig is om kinderen te krijgen (omdat de wereld zo'n slechte plaats is, bijvoorbeeld) wil niet zeggen dat je die overlevingsdrang maar even uit kan zetten. Je lichaam wil kinderen maken, dat jij het zelf niet wil heeft daar weinig invloed op. Zelf kan je voorkomen dat het daarwerkelijk gebeurt, inderdaad, maar het gevoel kan je niet uitschakelen.

Wtf? Antwoorden in Sinterklaas-rijm? Het moet niet erger worden. :( :( :(

Zo dacht ik ook toen ik 20 was :)

En ik vind je nogal hoog van de toren blazen. Jouw idee hierover is belange niet de norm. + het feit dat we onze zwakkeren verzorgen verslapt hun genen niet, hoor. + moet je nu echt in elke context herhalen dat je muzikant bent/probeert te zijn...

:D

Je bent weer een beetje enorm aan 't zeuren. Het is zijn mening, z'n goed recht lijkt me.

Syndroom van Turner

Ja, natuurlijk gaat die op voor mensen, al wat het alleen maar doordat ons gedrag nú bepaald is door de omstandigheden van vroeger.

alsof je 'volwassen' moet zijn om in te zien dat je een kind wil. Zo van "wacht maar af"...

er zullen altijd mensen zijn die geen kinderen willen. ;) Om wat voor reden dan ook.

maar het is wel zo dat bij de meeste jongens van twintig het zweet uitbreekt als iemand over kinderen begint. Tien jaar later lopen ze dan toch ineens achter de kinderwagen.

Ik kan me er eigenlijk niet zoveel bij voorstellen. Natuurlijk voel ik weleens wat kriebels bij een schattig klein kindje (ze zijn hier in Finland ook nog verpakt in hele schattige skipakjes met oortjes ;)) maar één keer in de stress zitten maakte me erg duidelijk dat ik voorlopig zéker nog geen kind wil.

Ik heb ook geen duidelijk gevoel dat ik het niet wil, ik heb er eigenlijk helemaal geen gevoel over. Praktisch gezien ben ik bang voor alles wat ik er voor op zou moeten geven (vrijheid, voor mijn gevoel een echte carrière, veel reizen).

Ik denk dat het een geheel natuurlijk proces is waarin je jouw genen voort wil zetten. Weinig vreemds aan, zolang je inderdaad ook nog rationeel kunt blijven denken.

Ik denk ook vaak genoeg na over kinderen, en zie het allemaal wel voor me. Als ik er echter iets langer overna denk (rationeel) besef ik echter wel dat het nu verre van verstandig zou zijn, of het zou me moeten overkomen: Dan is het gewoon welkom, studie of niet, zolang ik er maar voor kan zorgen dat het niets te kort komt.

Tja, als mensen dat gevoel niet meer hadden, zouden we uitsterven. :confused:

sociale identiteitstheorie?

Vrouwen en hun kinderwens, voor mannen een mysterie.

Uit onderzoek blijkt dat vrouwen het meest opgewonden worden van het zien van een naakte vrouw met een kind op haar arm, en mannen... tja, van een naakte vrouw, maar dat kon je zelf ook wel bedenken.

Mannen rond de 20 zijn echt nog niet bezig met kinderen, niet zoals vrouwen rond die leeftijd dat wel doen. Jah ok, ik wil nog wel een keer kinderen, maar echt niet voor mn 25e. Rationeel willen beiden ze nog niet (je zou dom zijn om op die leeftijd eraan te beginnen) maar daarbuiten lees ik hier die verhalen over dat moeder gevoel :rolleyes: ...

Allemaal leuk en aardig, maar dat betekent niet dat die overlevingsdrang er niet is. Elk wezen wil in beginsel dat zijn genen overleven.

Genoeg vrouwen die (nog) geen behoefte hebben aan kinders. ;)

Ik word anders een stuk opgewondener van naakte mannen, hoor. Waarom zou ik in vredesnaam opgewonden worden van vrouwen met kinderen? Getver.

En ik ken het gevoel wel, zo van 'aww dat wil ik ook', maar dat heb ik ook met puppies en jonge katjes en die kan ik ook nog niet in huis nemen. Vriendlief heeft het trouwens ook, en hij wil ze ook absoluut nog niet nu. Niet alleen voor vrouwen, dus, hoewel ze er wel vaker last van lijken te hebben.

Ik wilde het net zeggen. Overigens vind ik sommige mannen samen met hun kinderen (zeker als het een baby betreft) wel weer erg aantrekkelijk, of laat ik het zo zeggen: Ik kan het niet laten om eventjes te kijken. Van vrouwen met een kind op hun arm word ik echt niet warmer hoor.. :|

toch niet. wat mij betreft sterft mijn familie hopeloos uit. t zal me aan mn aars jeuken :)

Snap je het nu echt niet? Rationeel kan 't je niets schelen, maar jouw lichaam gaat toch echt de drang krijgen zich voort te planten. Rationeel kan je dat gevoel misschien negeren, maar 't zal er wel komen.

Of dat 'gevoel' voor mannen ook aanwezig is? Ik betwijfel het.

In de psychologie magazine stond ooit dat er geen enkele aanwijzing is om aan te nemen dat mensen hormonaal 'behoefte aan een kind' hebben, overigens. Mensen hebben gewoon hormonaal 'behoefte aan seks' en besluiten dan (meestal op emotionele of sociale gronden) om geen anticonceptie te gebruiken.
Maarja, psychologie magazine he.

seks komt toch uberhaupt voort uit paringsdrang :confused:
anders hadden wij die hormonen niet gehad en ehh.

Nee, dat zie je verkeerd. We eten (in de regel) niet omdat we anders doodgaan, we eten omdat we honger hebben (anders zouden er ook geen dikke mensen zijn). Zo ook hebben we seks niet omdat we kinderen willen (tenminste, mannen niet voor zover ik weet), maar omdat we testosteron in ons lichaam hebben.

Dat zou goed kunnen maar ik kan me natuurlijk alleen maar verplaatsen in de geest van mannen. :p

Evolutie schop je er niet binnen een paar honderd jaar uit hoor. Kijk jij je biologieboek nog maar eens na. Dat jij nou toevallig geen kinderen wilt betekent niet dat de hele evolutie als niet-ter-zake-doende terzijde moet worden geschoven.

En bovendien, survival of the fittest? We hebben ons heel goed aangepast hoor, we weten heel veel mensen in leven te houden met die aanpassingen. Survival of the fittest =/= recht van de sterkste...

hm mn biologielerares zei dat je nooit mocht zeggen "recht van de sterkste", maar van "degene met het meest vruchtbare nakomelingen". :confused:

Kids neem je op emotionele gronden, dat is wel waar. ( Op rationele gronden is er namelijk weinig voor te zeggen :p .) Maar of dat een afgeleide is van zin in sex betwijfel ik.

combinatie van beide he

even een simpel voorbeeld

als je een heel vruchtbaar beest hebt zonder poten wordt ie opgevreten
als je een heel sterk normaal beest hebt dat zich niet kan voortplanten

beide zelfde probleem geen kids

Een organisme moet dus beide eigenschappen bezitten om kids op de werled te kunnen zetten

logisch dat beide uitspraken gebruikt worden

Dus dat ook. En ik dacht altijd dat ik de enige een beetje was van mijn leeftijd die dat had. Maar niet dus haha :o

=/= wil ook zeggen 'is niet gelijk aan'

Nouja, zonder zin in seks heb je geen seks, en zonder seks kun je moeilijk kinderen krijgen he.

Wat Balance hier gepost heeft.