gedicht
 

Op mijn eiland van licht
met dromen achter de ogen,
afgeknipte spijkerbroeken
en zestienjarig bikinibloot
bij roodwit gestreepte paravents

dragen de duinen
crêpe papier bloemen,
zijn schelpjes nog geld
bewaard in doosjes
met lintjes voor
later en wind in mijn haar
zijn kastelen niet meer van zand
schoof je in mijn schoenen.

Ik wuif wolken weg en
je sprak schuld en dins-
daagde me uit
die dag te herinneren maar
golven wiegen water in mijn ogen,

toen tussen sprong en branding
mijn vingers geen blijf wisten
door je huid onder handen.

Hé, iemand dins-uitdagen! (y)
Wel jammer dat je in de regel erna weer 'dag' gebruikt, dat hoefde niet.

Heel leuk, beweeglijk gedicht. De laatste zin is wat warrig, maar dat mag, dat nodigt uit om te herlezen, en op de één of andere manier zijn er net genoeg lichaamsdelen vernoemd om je er een sufficiënt beeld van te vormen. :) Dit gedicht wordt beter naar het einde toe, maar dat is ook de juiste volgorde. Bij 'op mijn eiland van licht', vreesde ik even, maar dat maakte je wel weer goed. 'Wolken wegwuiven' vind ik dan weer minder origineel. Je gebruik van witruimtes is wel (y)

Ja, mooi! Dit gedicht vind ik een stuk beter dan de vorige. De beelden die je schept zijn leuk, je verwoordingen vind ik ook mooi. Vooral 'dinsdaagde' is een gave woordspeling, maar ik ben het wel eens met gezweetwel dat het niet nodig is om een regel verder 'die dag' te schrijven.

Ja, stukken beter dan je eerdere versie. Hier zit een veel duidelijkere lijn in, het beeld is meer compleet. dins-uitdagen vond ik de eerste keer wat geforceerd, maar nu ik het terug lees kan het eigenlijk best. Het verwarde van je laatste zin vind ik prima omdat het een functie heeft, het drukt precies die verwarring uit die je volgens mij nodig had op het einde van het gedicht. De beelden zijn leuk, wel wat zoetsappig maar een kniesoor die daar over struikelt. Nu nog een titel verzinnen (Y).