wals
 

ik heb koude vingers
ze maken walsjes op de rand van mijn bureau
één, twee, drie, een twee drie verzen en nog eens drie
ze zijn een captatio benevolentiae maar ik word niet gevangen
de zwaluwen in mijn gedachten zwalpen rond
het is er niet eentje maar het zijn er veel
al maakt geen van hen de lente
lentement zei de franse balletjuffrouw vroeger altijd
zij zei niet één twee drie maar une deux trois en pas de deux
pas de deux
dat is de zwarte zwaluw die zich gezellig
in een hoekje van mijn haar genesteld heeft

ik heb hem zo genoemd bij gebrek aan beter
een twee drie un dos tres
pas de deux
très seule

Het 'captatio benevolentiae' staat heel raar in de context, het komt zeg maar uit de lucht vallen. Bovendien moet je volgens mij wat verstand hebben van de retorica om te weten wat het precies inhoud. Je noemt veel dingen maar laat weinig zien, het blijft allemaal wat vaag en dat is jammer want ik wilde over elk deeldingetje wel wat meer lezen. Het Spaans en Frans past trouwens wél goed bij je gedicht, vind ik, vooral het einde is best sterk. Alleen jammer dat je onze gedachten in de rest van je tekst ook maar een beetje laat 'rondzwalpen' - daar had wel wat meer sturing in mogen zitten.