niet de verkering die ik wilde
 

Ik heb een vriendje en ik vind hem echt ontzettend lief, leuk en aardig (om het zo maar even te noemen), maar onze verkering is gewoon niet zo wat ik me ervan had voorgesteld.
Hij mailt me bijna nooit langer dan 3 regels en belt zelden (ik weet niet goed waarom, maar hij vindt het eng om me te bellen met als gevolg dat hij doodnerveus is ALS hij belt en het gesprek loopt daardoor ook altijd vrij moeizaam) en we wonen ook weer niet zo dicht bij elkaar dat je even zonder afspraak langs gaat.
Ik vind dat ik altijd het initiatief moet nemen tot een afspraakje, hij DENKT er gewoonweg niet aan om iets met me af te spreken.
Dit klinkt allemaal een beetje alsof hij mij niet leuk vindt, maar dat is niet zo, ik ben alleen denk ik niet zn alles en enige.
Zouden jullie het hierom uitmaken, of hopen dat het beter wordt?

Ik weet dat ik dit eigenlijk eens allemaal met hem zou moeten bespreken, maar op de een of andere manier vergeet ik dat meestal (over warhoofdige types gesproken :p ).
Iedereen uit mn omgeving vindt dat ik het uit moet maken, maar dat kan ik (gek genoeg) gewoon niet zomaar :( .
Ik weet eigenlijk niet wrom ik dit hier post, maar misschien weet een van jullie wat ik moet doen?

Als het jou heel erg irriteert dat hij nooit het initiatief neemt dan kan het wel een heel groot probleem worden, maar als jij het geen probleem vindt, laat je dat dan ook niet aanpraten door je omgeving. Ik bedoel, sommige mensen hebben gewoon niet zo veel met mailen en bellen, maar denken: ik vertel m'n verhaal wel als we elkaar zien. En er zijn wel meer mensen die niet zo veel initiatief nemen, maar dat wil dan niet zeggen dat ze er geen plezier in hebben om iets te gaan doen met je. Als hij verder wel de moeite waard is, moet je voor jezelf afwegen in welke mate je het een probleem vindt dat hij weinig initiatief neemt. Als je telkens vergeet om erover te praten dan blijkt daaruit wel dat als jullie bij elkaar zijn, je er niet meer aan denkt en dat alles dan wel goed is.

Bedenk ook dat jij een relatie met hem hebt en niet je omgeving. Laat je niet te veel door anderen aanpraten. Als je het toch een probleem vindt, praat er dan eerst eens over, want een groot misverstand van veel mensen is dat partners elkaar's gedachten kunnen lezen. Misschien denkt hij wel dat je het fijn vindt om de touwtjes in handen te hebben en alles te regelen, of misschien komt het gewoon niet in hem op omdat hij nooit initiatief hóeft te nemen, dat doe jij immers al. En als dat niet werkt... dan is het voor jezelf een keuze maken of je het zo zwaar vindt wegen dat je het erom uit zou maken. Maar dat is een keuze die alleen jij kunt maken.

Bij een van te voren goed geselecteerde partner kun je dit soort problemen makkelijk omzeilen.


Ik vind hem leuk is niet gelijk aan: ik moet en ik zal verkering met em hebben...

Bedankt Angeles, ik ben blij om dit te lezen (waarom weet ik niet goed).
Maar moenbase, daar ben ik het dus echt niet mee eens.
Er kunnen toch dingen zijn die je van te voren niet wist?!

Bij een te snel, en daardoor, vaak, verkeerd geselecteerde partner inderdaad niet nee, je kent elkaar dan veel te slecht.

Vooral om de voorbeelden die je al gaf:
Bellen, mailtjes, langskomen. Dit had je wel kunnen zien aankomen.

ach kom!
Jij verwijt mij nu dattik verkering heb genomen met eric toen, je was er toen tegen en nu nog steeds, nu heb je zoiets van: ziejewel!
Dat kan ik echt niet uitstaan van je (sorry)

Dat vind ik onzin. Het gebeurt vaak genoeg dat zulke dingen veranderen naarmate je langer een relatie hebt, dat iemand in het begin veel meer moeite voor je doet dan later. Of misschien stoorde het haar in het begin minder of viel het minder op.

En bovendien, wat doet het ertoe? Of ze het wel of niet had kunnen zien aankomen, ik vind het niet echt een antwoord op haar vraag. Ze kan het nu moeilijk nog terugdraaien.

Ik verwijt je helemaal niets, ik vind het alleen erg dom. :)

1) Ik denk nog steeds dat als je goed nadenkt voor je een relatie begint dat dit had kunnen voorkomen.

2) Neen, dat kan ze ook niet, dat hoeft ook niet. Maar hopelijk heeft ze er wel iets van geleerd.

En jij weet natuurlijk altijd precies wat voor vlees je in de kuip hebt voor je ergens aan begint! Bij jou lopen dingen nooit anders dan je ze had verwacht. Jij ziet altijd alles al van tevoren aankomen. Maar natuurlijk.

Anyway, ik geloof dat dit een soort persoonlijke vete is, dus ik zou zeggen, vecht het lekker samen uit, maar ik moet zeggen dat ik het wel een beetje kinderachtig vind, dit.

Reactie 1: Wie niet luisteren wilt moet maar voelen?
Reactie 2: MISSCHIEN gaat het later nog beter...
Reactie 3: Het is je type niet, kan je door blijven gaan maar t zal nie opschieten.

En jij bent? Little Miss Perfect, die altijd alles overdenkt voor ze eraan begint? Sure...

1) Moenbase, maar als je wilt mag je mij ook Raymond noemen.
2) Alle 3 de dingen zeer zeker niet.
3) Ik doe mijn best, laat ik het daar op houden, niemand is perfect. Dus nee, ik overdenk niet alles, kon ik dat maar.

HIJ is iemand die nadenkt voor iemand voordat ze ergens aan begint en haar dr voor waarschuwd, van neej joh... dat moet je niet doen, dan wordt je verdrietig en dat wil ik niet. Is het een schande om iemand pijn en verdriet te besparen? Dan nemen we het andere uiterste...

Nemen we jouw ff. Je weet dat iemand ergens niet aan moet beginnen en wat zou JIJ dan zeggen?

"JAAA DOEN!!! dan zie ik je over 2 maanden tenminste huilen LEUK hahhahaha, ik weet dat het fout gaat, maar ik zeg lekker niets!"

Dusuh... :rolleyes:

Ik heb nog steeds het gevoel dat persoonlijke motieven een rol spelen bij jouw antwoord op Sientjuh, dus ik ga er verder maar niet meer op in.

Dan zou ik ook zeggen: niet aan beginnen. Toch zou ik niet twee maanden later met een belerend vingertje gaan zwaaien en roepen: zie je nou wel. Daar schiet die persoon niks mee op, en ik begrijp dat als je verliefd bent, je goedbedoelde adviezen soms naast je neerlegt.

Bovendien vind ik dat het hele verhaal hier niet al te compleet is neergezet. Misschien dat iemand me even kan helpen: wat voor rol heeft die Moenbase hier dan precies in gespeeld, kennen ze elkaar in het echt? En waarom was hij zo tegen die relatie?

Dat klopt ook, ik heb haar er tot 2 maal toe voor 'gewaarschuwd' dat zoiets zou gebeuren. Jammer en vervelend om te zien dat het toch wéér 'fout' gaat.

Maar ken je haar dan in het echt of was het op dit forum? En op basis waarvan waarschuwde je haar, ken je hem ook of ken je hem uit verhalen van haar?

Ik zie hem anders niet echt zwaaien. In feite zou je hetzelfde doen. Waardoor je in de rol van Moenbase zou komen. Dat betekent dan toch dat je jezelf tegen spreekt?

1) Nee ik ken haar ook niet in het echt, alleen van de msn. Maar het lijkt mij niet zo'n plan om 'haar verhaal' [ten minste, het geen dat ik er van 'weet'] hier zo op en blood te geven. Dat doe ik niet zonder haar permissie.

2) Omdat het niet de 1e keer is dat zo'n overhaaste beslissing wordt gemaakt. Laat ik het daar maar op houden...

Het verschil is alleen dat ik niet achteraf zou zeggen dat ik het dom zou vinden. Ik spreek mezelf dus níet tegen, ik vind het zinloos om achteraf een (vergelijkbare) opmerking als "zie je wel" of "dan had je maar niet...." te maken, iemand vooraf waarschuwen is heel iets anders.

Dus dat is dan toch niet helemaal hetzelfde.

1) Ik waarschuwde haar ervoor om niet meteen wéér in een relatie te storten. Met iemand die ze naar mijn mening, niet echt goed kent.

2) Neen, ik ken hem ook niet [Eric] alleen van verhalen die ze weleens vertelde.

1) Dat begrijp ik, ik vroeg me vooral af of jij ze allebei kende of niet, dus of jij uit "ervaring" wist hoe hij was.

2) Okee, dan is het is wel begrijpelijk. Maar liefdesadviezen geven is nooit makkelijk omdat mensen toch snel geneigd zijn om hun gevoel te volgen. Voor de "adviesgever" is dat dan heel frustrerend en dan is de verleiding groot om te zeggen "zie je wel", toch helpt dat vaak niet op het moment dat er een probleem is.

Misschien kun je het dan beter gebruiken voor een volgende keer als ze advies vraagt, dan kun je zeggen: "Wees voorzichtig, toen met X ging het ook verkeerd". Nu is het alleen maar zout in de wond wrijven, ook al is het goed bedoeld.

Ik zie iets staan wat ik opvat als:"Dit heb je fout gedaan, leer ervan en maak niet WEER die fout." Ik zie geen :"Zie je wel had je maar naar mij moeten luisteren" staan. Misschien dat jij het anders opvat?

Het kwam op mij inderdaad anders over, ja. Maar dat kwam ook door hoe Sientjuh erop reageerde en zij pakte het niet zo positief op, dus ik had het idee dat zij zich erdoor gekwetst voelde.

Het is wel goed bedoeld en dat zei ik ook al, maar op dit moment is het vooral pijnlijk en daardoor zal het ook niet aankomen, althans niet op de goede manier.

Maar zoals ik al zei, misschien is er nog wel geen probleem. Ik weet niet hoe die jongen is en of Sientjuh het als een enorm probleem ervaart, of hoe het in werkelijkheid gaat in hun relatie.

Zouden jullie het uitmaken als je een vriend hebt die weinig initiatieven neemt?

1) Dat is dus niet zo nee.

2) Er zijn ook andere aspecten die spelen, daar zal ik niet verder op in gaan.

Ok dat kan dat het anders overkwam. Maar sientjuh is nu prikkelbaar omdat ze met een emotioneel probleem zit. Als jij geen hinder uit je problemen ontvangt of geen pijn voelt, dan zou je het zo weer doen.

Zou ik het uitmaken als mn vriendin weinig initiaf toont. Dat hangt ervan af. Hoe de relatie is, je kan echt wel veel plezier met elkaar hebben zonder dat ze enig initiatief hoeft te tonen. Maar dan moet ze niet verwachten dat er enorm veel initiatief van de andere kant komt. Wanneer er vrede daarmee is zou ik het niet uitmaken. Wanneer ik daar niet tegen zou kunnen zou ik het wel uitmaken. Maar het is allemaal hypothetische en er is een kleine kans dat ik het wanneer ik voor die beslissing sta anders zou doen.

Hinder heeft ze natuurlijk al uit het probleem zelf, anders zou het geen probleem zijn. Maar misschien is het voor haar ook geen probleem, want het wordt mij niet helemaal duidelijk of ze het nou zelf als een probleem ziet of dat dat haar meer wordt aangepraat door de omgeving.

Ik weet ook niet wat ik zou doen in die situatie, het zou er vanaf hangen hoe hij zich verder zou opstellen ten opzichte van mij.

Ze vindt het blijkbaar een probleem worden, anders zou ze niets vragen. Zoals ze overkomt, zit ze met een probleem.

Wel, zoals ik al eerder zei, als je juist selecteerd, en vooral niet te snel, dan is de kans dat 'foutloopt' kleiner.
Dus het lijkt mij onwaarschijnlijk dat ik in zo'n zelfde situatie zou belanden. Dat zou denk ik alleen kunnen gebeuren bij mij als zij minder verliefd zou worden op mij, maar dan ligt de 'fout' [als je het zo noemen wilt] niet bij mij.
Maar dan zou ik er goed over praten. Tevens vind ik: "ik ben niet meer verliefd op je een slechte 'smoes'" maar dat terzijde...

Dan vind ik dat ze er eerst eens met hem over moet praten, dat heeft ze nog niet gedaan. Kijk, het is misschien raar dat hij zelf niet op het idee komt om initiatieven te nemen, maar als de ander dat altijd voor je doet dan leer je dat misschien ook wel aan, dat makkelijke gedrag.

Is het echt zo raar? Kweeniet... het zou echt kunnen zijn dat hij niet weet wat die moet doen hoor. Dan heeft ze meerdere keuzes, OF ze helpt hem daarbij.. of ze maakt het uit. Dus eerst inderdaad er over praten, werkt dat niet, gewoon uitmaken.

als ik heel eventjes tussen deze gezellige woordenwisseling een reactie mag geven op het onderwerp...
ik heb het idee dat het met de jongen waar ik echt hartstikke gek op ben ook zo zal gaan lopen, en daarom heb ik een hele tijd getwijfeld of ik eigenlijk dan wel wat met 'm zou willen. en eigenlijk ben ik er nog niet helemaal uit, maar ja, daar heb jij natuurlijk ook nix aan...
maarrr nu hij (de komende 2 weken!) op vakantie is, had ik liever gehad dat ik 'm (al dan niet elke keer op eigen initiatief) wat vaker zou zien, want ik vind 'm ook echt heel erg leuk, dus als ie weer terug is...
ja. hier heb je helemaal niets aan, maar toch veel succes ermee, ik zou het er misschien een xtje over hebben (niet tot vervelens toe in elk geval) en dan kijken of het eigenlijk wel erg is dat het niet is wat je verwachtte, want dat zijn dingen wel vaker niet, en soms is het dan toch nog best wel leuk.

Dat kan ook wel, maar als je zelf heel erg gewend bent om vaak te bellen dan kun je wel het gevoel hebben van: waarom belt hij nou nooit eens?! En dan kun je dat wel raar vinden, of denken: kan hij dat nou echt niet bedenken? Maar je hebt gelijk dat veel mensen gewoon niet weten dat een ander dat jammer zou kunnen vinden, zeker als er nooit iets over gezegd wordt.

Mijn advies is ook: praten, en als dat niet helpt: uitmaken of accepteren, ik weet niet wat zwaarder weegt.

Ja, maar wat kun je verwachten van een gemiddelde 15 jarige jongen?

Juist

Touché

dit heb ik dus ook. ik heb veel moeite om met mensen a/d telefoon te praten. als ik iemand moet bellen dan stel ik het zo lang mogelijk uit, en als ik dan aan de telefoon hang kan ik een beetje kortaf zijn. :(

mischien heb ik telephobie :p

Jah heel veel mensen hebben telefoonangst. Including me. :)

ja klopt
bedankt dat je zo voor me op komt :)

1) Laten we zeggen dat ik nadenk voor ik ergens aan begin, en niet meteen een relatie begint. Maar eerst de + en de - punten eens goed onder de loep neemt. Al wordt het met de - punten moeilijker omdat je deze nauwelijks ziet wanneer je verliefd, is het dan niet fijn dat er iemand is die je er wel op kan wijzen?

2) Dat zijn jou woorden, niet de mijne.

3) Heb ik dat ooit beweerd? Denk na voor je iets 'schrijft'. Dat bespaart een hoop onenigheid

4) Vind je het kinderachtig dat ik haar er voor hebt gewaarschuwd? Zie je mij de vlag al buitenhangen om dat ik het zag aankomen, en het nu ziet gebeuren?

De rest komt ook voor je op, alleen zie je dat niet zo.

Moenbase bedoelt het goed, denk ik, maar ik vind toch dat hij een soort ziejewelhouding heeft.
Ik ga eens met hem praten, ik denk dat het wel helpt omdat het van zijn kant geen onwil is, maar moenbase, je gaat mij niet vertellen dat je WIST dat hij me niet vaak zou bellen/veel zou mailen. Dat kon je niet weten, net zo goed als dat ik het niet kon weten...

1) Eerder: Nu-heeft-ze-zich-eigen-alweer-onnodig-verdriet-gedaan-houding

2) Dat lijkt mij wel heel verstandig ja, succes ermee!

3) Niet op de details. Ik ben immers geen helderziende. Maar hoeveel kun je verwachten van iemand die je eigenlijk niet eens goed kent? Tenzij je in 1½ week een spoedcursus "Eric-leren-kennen" hebben gehad. Waar het mij om gaat is dat je té snel verkering neemt en daardoor vaak je eigen onnodig pijn doet. En dat je Eric ook pijn doet omdat je toen je al met em had nog steeds (sexuele) gevoelens had voor je ex.

Ik kende hem al een aantal maanden en je moet het niet zien als een enorm verdriet, zo erg zit ik er nou ook weer niet mee, maar ik ben wel eens teleurgesteld en jah ik voel me best wel eens rot hierdoor, maar dat is het dan.
Ik lig er s nachts niet wakker van ofzow...

je vertelde mij dat je hem al een paar maanden van gezicht kende, van, "goh, hij is best leuk om te zien". Maar hem werkelijk kennen deed je niet. Toen nog niet :(

nee nu ook nog niet, iemand echt kennen daar gaat zon tijd overheen...
maar dat is toch ook niet noodzakelijk? voordat je verkering neemt hoef je iemand toch niet echt te kennen?
ja gaat toch niet trouwen?!

ik heb het idee dat jij van deze situatie heel wat meer drukte maakt dan ik

1) Jij blijkbaar niet, gelukkig denken ik, en vele anderen daar anders over.

2) Op zo'n manier is er inderdaad weinig kans.

Dan hoef je het dus ook niet uit te maken, je kunt dan gewoon zeggen tegen hem dat je het jammer vind en misschien dat het dan ook nog beter word.

Nee, ik ga het ook niet uitmaken...
Wat zouden jullie doen?

Eerlijk zijn tegenover je partner.

Als een relatie niet gebaseerd is op vriendschap en vetrouwen.
Waar is ze dan op gebaseerd?