Nog even zonder titel
 

Woorden vormen een obstakel, voor ons
die enkel dromen, durven, hopen
Mannen, die niet durven op te staan
als onder ’t dragen van een waarheid ze verzopen

En nu, zo ’s avonds, de drang opkomt ’t leven
naar mijns inziens te beschrijven
een pen te pakken en zomaar plotseling
een enkel dingetje zo op te schrijven,
daar houdt mijn wereld op met haar bestaan

Zachtjes drukt de inkt tegen mijn borstkas aan
en tekent meen’ herinnering met scheve strepen
in eenvoud: verlicht fontein, volledig leven

Zoveel te vertellen, niets om ‘t te verwoorden
als moordenaar lieft zijn geliefde
en die dan kil moeten vermoorden

---

De titel die ik had verzonnen, voegde vrij weinig toe aan het gedicht of de interpretatie ervan, dus voorlopig zonder titel maar suggesties zijn altijd welkom

Ik vind dit niet slecht :) Je einde is erg sterk! Maar waarom wil je per se rijmen? Zo komt het een beetje geforceerd over, en dat is jammer. "beschrijven - schrijven" is bvb ook geen echte rijm. Qua oubollig woordgebruik moet je denk ik consequenter zijn (ofwel nadrukkelijk wél, ofwel niet) (bvb "meen' herinnering"). Maar je slaagt erin een beeld te scheppen, warm en koel tegelijk, en hoewel het thema een beetje uitgemolken is onderhand, geef je er een originele 'twist' aan door je vergelijking met die moordenaar.

'als moordenaar lieft zijn geliefde', is wel een rare bijzin...