De wereld van Sofie: onderschat of niet?
 

Ik heb pas geleden De wereld van Sofie uitgelezen.
Hij stond al langere tijd in mijn boekenkast (de engelse versie) maar ik was er nooit aan toegekomen (bovendien werd ik er een klein beetje door afgeschrikt). Maar toen ik het uit had begon de twijfel toe te slaan. Het is een echte bestseller maar waarom eigenlijk? Ik vond het achterliggende verhaal een beetje tegenvallen. Leuke wending, jammer dat hij al halverwege toeslaat. Er worden veel filosofen overgeslagen, en wordt naar mijn mening teveel aandacht besteed aan religie of kunst in het algemeen. Sommige ideologien worden door de schrijver echt een beetje afgekraakt. Is dit wel passend als je een overzicht wilt geven? Is het niet eigenlijk een kinderboek, en zo ja is het eigenlijk wel geschikt voor kinderen? Als ik er soms al niet doorheen kom, komen kinderen er dan wel doorheen? Zo nu en dan ging het vlot en was het heel leesbaar, maar vaak ook niet.

Al concluderend:Heb ik nu wat meer over filosofie geleerd en zette het boek mij aan het denken? Nee eigenlijk niet zoveel als ik had verwacht, of moet ik eigenlijk zeggen, gehoopt.

Wat vinden jullie, spui je mening hier! :)

Vermakelijk. Niet meer, niet minder.

Het is een goed instapje in de filosofie, de basis wordt best wel goed uitgelegd. Je moet begrijpen dat filosofie wel niet goed samen te vatten valt en ik vind dat Jostein Gaarder hier echt zijn best voor heeft gedaan.

Ik heb het denk ik twee jaar geleden of zo gelezen, vind het echt een jeugdboek. Ik kon er goed doorheen komen en heb ook meer over filosofie geleerd. Als je er al meer over weet, voegt het qua kennis natuurlijk niet zoveel toe, dat is logisch. Ik was wel erg teleurgesteld door het einde, kan ik me herinneren.
Over het algemeen vond ik het wel een leuk boek en volgens mij word er best een overzicht gegeven. Het is ook moeilijk om dat helemaal objectief te doen, het blijft gewoon een fictieboek.

Het was wel een aardig verhaal, maar niet echt vernieuwend en het einde (van wat ik me herinner) viel nogal tegen.

Overschat, bedoelde je in de topictitel denk ik?

Ik vond het echt een saai flutboek overigens, maar ik weet niet meer waarom want het is alweer een jaar of zes geleden dat ik hem gelezen heb. Dat kwam niet door desinteresse voor de filosofie, overigens.

ik vond het verhaal best leuk.. maar al die filosofie-theorie tussendoor heb ik grotendeels overgeslagen (ja ik weet het daar ging het eigelijk om maja)

vind zijn boek 'geheim van de kaarten' wat zo niet bekend is, zoveel beter... echt een van mn favo boeken! :D dat boek is echt geniaal

overschat, ja. ik heb hem niet eens uitgelezen.

Ik heb hem ook niet uitgelezen. :o
Hij staat nog altijd in m'n kast, misschien moet ik er nog maar eens in beginnen. Maar ik vond hem eerlijk gezegd echt saai toen.

de leerstof zoals ik het dan maar noem is helder uitgelegd. Het verhaal zelf is in het begin aardig, maar begint daarna te vreemd te worden. Vond het niets.

Ik vind een hoop van zijn andere boeken een stuk genialer.

Ik ben het er niet mee eens. Ik denk dat je het boek gewoon niet moet gaan lezen als je zelf al veel dingen weet over filosofie: het is ook meer bedoeld om filosofie interessant te maken voor onkundigen op dat gebied (jeugd, volgens mij is het een jeugdboek).

Toen ik het las was ik nog wat jonger en best wel onder de indruk van het boek. Het is een leukere manier om filosofieen te lezen dan droge theorieboeken en volgens mij best wel een van de weinige boeken in zijn soort (in ieder geval is het 't enige boek dat ik ken waarin op zo'n manier iets wordt uitgelegd). Ik heb er dus toen echt wel wat van geleerd.

En het is sprookjesachtig en een beetje surrealistisch. Daar moet je iets mee hebben, ik vond het echt mooi gedaan.

Ik heb het jaren geleden gelezen en ik vond het wel leuk. Ik verwachtte er dan ook geen grootse dingen van, gewoon your basic welcome in filosofie.

Mijn huiskat vond het boek geweldig:
http://i12.photobucket.com/albums/a2.../Picture36.jpg

Ik vond het een leuk boek. Het was alweer een tijdje geleden dat ik mijn laatste filosofieles had gehad, dus het was een leuk verpakte opfrisser.
Naar mijn mening is het noch een kinderboek, nog een boek voor volwassenen.

Het is wat het is, het is geen naslagwerk of studieboek. Het is een roman die heel veel verschillende ideeën en een hele manier van denken bevat. En deze op een uitdagende manier kan overdragen aan jonge mensen die het nog nooit zo hadden bekeken. Of wel, maar op zichzelf, onsystematisch, onzeker, en los van de rijkdom van ideeën in onze geschiedenis.

De academische wereld van 'serieuze wetenschap' kan voor een zestienjarige een onneembare vesting lijken, is dat misschien ook wel. Ik zie als een van de belangrijkste kwaliteiten van dit boek dat Sophie en de lezer wordt geleerd dat iedereen mag zoeken naar de waarheid, dat domme vragen niet bestaan en meerdere antwoorden zinnig kunnen zijn. Hoe vaak en hoe goed die boodschap tegen een puber wordt gezegd maakt misschien wel het verschil tussen een latere vrijdenker en volgzaam vee.

In wat het is, is het erg goed en vind ik het een meesterwerk.

Mee eens.

Ik vond 'm geweeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeldig, sindsdien alle boeken van Jostein Gaarder gelezen. Het was gewoon een heerlijk tot de verbeelding sprekend verhaal met leuke achtergrondinfo. Niet perfect, wel heel goed.

ik vond de dialogen houterig, evenals het verhaal. Kwam tot de helft.

Tot de helft gelezen. Is al weer een tijdje geleden, weet nog wel dat ik het nogal saai vond. Ik ben ook niet van plan om m nog een keer uit te lezen.