'Alles is Willekeur'
 

Ben met m'n Scriptie bezig, daarin komt steeds dit zinnetje voor.

-Alles is Willekeur-

wat dunkt ú?

Wat dunk jij?

Misschien moet je het wat beter uitleggen, want zo kan ik er in ieder geval weinig mee. Het lijkt mij dat niet alles willekeurig is, want de letters die ik nu typ zijn volledig gebaseerd op wat ik je nu wil vertellen, dus dat is al niet willekeurig.

tuurlijk niet

Ja, ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen.
het gaat uiteindelijk over de vrije keuze, dat die dus niet bestaat gezien de grote hoeveelheid meebeslissende factoren die wij niet kiezen.
Ik denk dat er een onbeperkte keuze is, maar wel binnen de beperktheid van de werkelijkheid.


stukje uit scriptie:


Alles is willekeur.
Mijn keuze om een pen te pakken heeft te maken met het aanneembare dat er een pen te pakken valt.
Ik neem aan dat ik kan pakken, dat er een pen is, en dat ik die kan pakken.
Vervolgens kan ik kiezen of ik mijn fantasie over de pen en het pakken
uit laat komen.
Ik heb gekozen.
Nu pak ik dus een pen.
Ik pak omdat mijn hersens elektromagnetische stootjes aan mijn arm geven die op hun beurt weer de juiste spieren laten aan- en ontspannen.
Omdat de pen van pakbaar materiaal blijkt, lukt het mij om de pen te pakken.
Alles, maar dan ook alles in bovenstaand stuk berust op willekeur en valt tot in het oneindige weg te redeneren met de willekeur.
Dat redeneren zelf berust op haar beurt weer op willekeur aangezien dat wat zij beredeneert volledige willekeur is.

[...]

Even kort en bondig.
Ik snap niet hoe de werkelijkheid werkt.
Hoe het is ontstaan bijvoorbeeld.
Een begin duidt op voorafgaan.
Een lastig tijdsprobleem hebben wij.
We snappen de tijd gewoonweg niet.
We kunnen de toekomst beïnvloeden maar niet herinneren.
Het verleden kunnen we ons herinneren maar weer niet beïnvloeden.
Het 'nu' bestaat, maar wij wórden, dus daarmee hebben we ook niet zo heel veel te maken.
Lastig, lastig, lastig.

De celopbouw in mijn lichaam is het gevolg van natuurprocessen.
Die processen zijn het gevolg van het gedrag van de materie.
Het gedrag van de materie is in de oorsprong willekeurig.
Dat zegt de kwantumfysica tenminste.
Wat voorafgaat aan het 'gedrag' van de 'materie' weet ik niet.
Het zou een reactie kunnen zijn, maar ja, waarop?
In ieder geval zijn alle gebouwen om ons heen, de kleur van onze poep en het pakbare van een pen het uiteindelijke gevolg van de willekeur van de 'materie'.

Het is gewoon heel toevallig dat wij kunnen zien.
dat we maar een klein deel van ons brein gebruiken.
Dat de zwaartekracht trekt en dat we H20 moeten drinken.
het is allemaal wel heel erg mooi op elkaar afgestemd, maar dat zegt nog niet dat het net zo goed een heel ander soort systeem had kunnen zijn.
Of niet eens een systeem, had ook gekund.
Het leven overkomt ons.
De keuzes die we maken zijn gemaakt binnen de beperkingen van miljarden opeengevolgde toevalligheden.
De 'vrije keuze' moet je ook niet nastreven.
Accepteer het paradoxale van het (vrije) denken.
We zijn nu eenmaal een klein tandwiel, maar wel in een goed geoliede machine.
En ik zit liever in een dikke vette machine dan dat ik zo willekeurig ben als het kleinste deeltje dat er bestaat.

[...]

Materie is van oorsprong 'willekeurig', dat is zeker juist, maar op veel macroscopisch waarneembare dingen merk je daar niets van. Glas bijvoorbeeld zakt in tot een papje als je maar lang genoeg wacht.

Vrienden en partners kies je niet willekeurig, maar in functie van 'overleven'.

En met dat je misschien iets op wilt schrijven.

Dat neem je niet aan, dat neem je waar en dat is niet toevallig, want de pen ligt er ook echt.

Hoezo fantasie? Ik neem aan dat je over het algemeen een duidelijk doel hebt om een pen te pakken. Als je zo'n doel hebt (en je hebt tijd, zin, enz.) pak je de pen en anders niet. Je kiest niet op basis van toeval.

Ik zou het om willen draaien en zeggen dat je hersenen elektromagnetische stootjes geven omdat jij die pen wilt pakken. Dat het elektromagnetische stootjes zijn, zou misschien wel toevallig kunnen zijn, hoewel ik vermoed dat daar ook wel een reden voor is (het zal evolutionair wel gewoon het handigst zijn).

Het lijkt me niet echt toevallig dat een pen van pakbaar materiaal is. Als hij dat namelijk niet was, dan was hij nooit gemaakt, want een pen die niet van pakbaar materiaal is, is nutteloos.

Ik ben het er dus niet mee eens dat alles in bovenstaand stukje berust op willekeur. Misschien zou je juist wel kunnen zeggen dat alles één of meer (flauwe) redenen heeft. Het zou kunnen dat alles wel is te herleiden tot het bepaald willekeurig gedrag op submoleculair niveau, maar ik vind dat er een verschil is tussen 'alles is willekeurig' en 'alles is uiteindelijk gebaseerd op iets willekeurigs'. Bovendien geloof ik dat de plek bij een atoomkern waar die 'dingetjes' (ik weet niet meer wat het zijn) verschijnen met statistiek te benaderen is, zodat ze kunnen zeggen hoe groot de kans is dat hij op elke plek verschijnt. Het lijkt me dus dat dit niet echt willekeurig is, maar dat we het patroon nog niet hebben ontdekt.
Maar zelfs als dat wel zo is, of er is iets nog diepers dat wel willekeurig blijkt, dan ben ik het nog eens met Mephostophilis: Op macroscopisch niveau merk je er weinig/niets van.

Ik vraag me hier wel ten zeerste af wat voor scriptie dat is en voor wat soort opleiding...

Dat is niet zo, het berust fundamenteel op toeval.

Ook toeval valt statistisch te benaderen ;)

Waar doel je op?

Antroposophische Diergeneeskunde ;)


--------------------
Ik denk bijvoorbeeld ook dat we taal hebben om dingen te benoemen, te conditioneren.
We moeten ze inperken in een woord alvorens we het ding denken te kunnen begrijpen.
Met het conditioneren van de dingen, en dat doen we op meer manieren dan alleen met taal, beroven we het ding van zijn willekeur door het een min of meer vaste plaats te geven in onze herinnering.

De zwaartekracht heeft niet als doel jou toetsenbord aan te trekken.
Toch type je erop.
En dat kan dankzij de zwaartekracht, maar voor die zwaartekracht heb je niet gekozen.

Waar ligt dan de grens van je vrije keuze om iets te typen?
je maakt er enkel dankbaar gebruik van, die zwaartekracht.
Ze overkomt je.
Met welk doel?

Uw zoekbewerking - Antroposophische Diergeneeskunde - heeft geen overeenkomstige documenten opgeleverd

Leg me nu dus maar uit wat je richting inhoudt! Taal is ontstaan omdat het ons een evolutionair voordeel opleverde. Niet omdat we dan dingen konden benoemen.

Ja. Je hebt de dingen zoals ze in werkelijkheid bestaan, en de dingen zoals wij denken dat ze bestaan, omdat we dat geleerd hebben.
Bij dat laatste wordt er een soort van vereeuwiging aan toegeschreven die feitelijk niet klopt. Zo verliest het zijn willekeur en veranderlijkheid omdat wij dat er van maken.

En dat is een subjectieve-waarheid illusie.

Maar toeval bestaat, daar kun je niet omheen. Er is tenminste nog geen consistente beschrijving van quantummechanica die geen gebruik maakt van zuiver toeval.

Volgens mij probeer je twee problemen te tackelen. Het tweede (waarom zijn de natuurwetten zo?), daar is al veel over geschreven. Uiteindelijk kom je op de patstelling uit:
a) een schepper (of de Here) heeft het zo gewild;
b) het is allemaal toeval;
c) die wetten zijn nou eenmaal zo, want als ze ook maar iets anders geweest waren, konden wij deze discussie niet voeren.
of d (onwetenschappelijk)) het is een metafysisch complot: een hogere beschaving speelt met ons, dit is niet 'de' werkelijkheid.

Laten we eerlijk zijn: ik hoop toch zeker dat QM uiteindelijk een plaatsje krijgt binnen een 'hoger' framework. Op dit moment is QM natuurlijk een goed werkbare theorie, maar er zijn genoeg wetenschappers die hem nog niet compleet vinden. Dat ons begrip van de natuur op dit moment (mogelijk) nog niet af is, betekent niet dat 'toeval' (lekker vaag) iets fundamenteels is.

Nee hoor, taal is blijven bestaan omdat het voordeel opleverde.

Tot 1964 was dit standpunt inderdaad zeer redelijk. :)

Wat kleine puntjes...
Je kan allerminst concluderen dat alles opeenvolgend is. Bovendien maakt dat je stelling nog paradoxaal, omdat opeenvolgende toevalligheden een doel impliceren en die teleologie sluit op haar beurt willekeur uit.

Daarbij komt dat taal ten grondslag aan het menselijke denken ligt en niet andersom. Als we de Structuralisten moeten geloven tenminste.

Juist :o

-Wat is dat voordeel (van taal) eigelijk?

-Tuurlijk is mijn stelling paradoxaal, net als de rest van het denken.

- Ik geloof niet zo in Subject-(object), dus een 'subjectieve-waarheid illusie' gaat er alleen in als je 'waarheid' niet voor 'werkelijkheid' aanziet.

-Taal kan misschien wel ten grondslag liggen aan ons (menselijk) denken, maar enkel het denken maakt ons nog geen mens.


SNees:
^^
Bedoel je met c) dat de wetten als doel hebben ons de mogelijkheid te geven om met elkaar te discussiëren?
Als je dit niet bedoeld, wat is dan het verschil tussen b) en c) ?

Met alle respect: ik vind die hele scriptie eigenlijk nergens overgaan. Alles is willekeur, tja zo kan je het zien. Het is ook willekeur dat ik hier op dit forum bent, maar toch ook niet, want ik heb er zelf voor gekozen om naar het forum te serven, het forum is ook willekeur, want ooit zijn er willekeurige mensen geweest die op een willekeur moment, een willekeurige gedachte kregen om een willekeurig forum op te richten zodat de mogelijkheid bestaat om willekeurig op dit willekeurige forum te komen enz enz.

En met die tijd slaat helemaal nergens op, je kletst maar wat weg, het lijkt msschien wel interessant. Het is toch gewoon logisch dat we de toekomst niet kunnen herinneren, en het verleden niet kunnen beinvloeden. Dit is toch geen tijdspobleem. Ik ben het met je eens dat tijd niet de begrijpen is. Maar dat verhaaltje over verleden en toekomst zie ik niet als iets moeilijk.

Ik ben bekend met Bell, hoor. Misschien ben ik iets te ambitieus, maar ik durf er mijn geld op te zetten dat voor 2100 de algemene relativiteitstheorie en QM allebei in hun huidige vorm gesneuveld zijn. Alle uitspraken en interpretaties waar Bell o.a. over gaat, zijn nog steeds geformuleerd binnen de welbekende axioma's die we normaal gesproken voor 'waar' aannemen.

We kunnen ons in sociale groepen organiseren.
Dit heeft voordelen op het gebied van voedselvoorziening, kinderzorg ... wat allemaal leidt tot een grotere kans op overleven van de soort. (Ik heb het een heel stuk eenvoudiger voorgesteld!)

ja, precies.

Waarom doe je er dan zo moeilijk over?

Taal ligt NIET ten grondslag aan ons menselijk denken.
Het is voortgevloeid uit onze encefalisatie.
Daarenboven worden de hersenen wel degelijk als voorwaarde genomen om de menselijke soort te onderscheiden binnen de primatenorde.

overleven ja.
maar ik ben hier niet om te óverleven.
het zou aardig zijn als ik mijn leven met kwaliteit kan beleven.
taal is wel handig, om te communiceren bijvoorbeeld en ik ben er zeker niet voor om taal af te schaffen.

als taal een benoemer is van de dingen, zodat de dingen doel (lijken) te krijgen i.p.v. in de willekeur te blijven, dan heeft dat niet per sé met overleven te maken, meer met de kwaliteit daarvan.

En ik vraag me dan vervolgens weer af wat het voordeel is van het 'overleven van de soort' (als overleven het doel is.)
Ik bedoel niet dat we hier volkomen zinloos zijn, waar wat is de zin van het zijn als het enkel om het zijn gaat en niet om de zin.

quote:
--------------------------------------------------------------------------------
first eror schreef op 27-12-2006 @ 02:28 :


Daarbij komt dat taal ten grondslag aan het menselijke denken ligt en niet andersom. Als we de Structuralisten moeten geloven tenminste.
--------------------------------------------------------------------------------




het waren dan ook allerminst mijn woorden.

Maslow heeft met zijn behoeftenpiramide trachten aan te tonen dat we ons pas om 'hogere' behoeften bekommeren wanneer onze 'lagere' behoeften bevredigd zijn.
Overleven is vandaag niet meer van tel, we denken nu dan ook aan kwaliteit. Waar onze voorouders aan kwantiteit dachten.

Jij denkt in de trant van Sapir & Whorf: woorden zijn de lenzen die ons toelaten om dingen te zien.

Ik spreek uit bio antropologisch standpunt ;)
In de evolutie maakt het individu niet uit, het is de soort die het einddoel is. Een individu is een toevallige en tijdelijke verzameling van genen, waar de soort de gene pool vertegenwoordigt. Hét ultieme blijft de overleving van de soort en evolutie werkt in dat opzicht.

Voortgevloeid? Onze 'encefalisatie' is evengoed te danken aan het ontstaan van taal. Misschien was 'ten grondslag liggen aan' wat absoluut, maar na Chomsky zijn er over het algemeen weinig mensen geweest die er van uit zijn gegaan dat ratio mogelijk is zonder taal. Frits Staal heeft daar een erg mooi boek over geschreven.

Mijn vorige post weerlegt dan ook wat first eror schreef.

Onze hersenen zijn zo geëvolueerd dat ze het mogelijk maakten om ons van taal te bedienen.
Taal leidde tot sociale organisatie.
Sociale organisatie leidde tot complexere omgangsvormen.
Dit alles had dan weer zijn weerslag op de ontwikkeling van de hersenen. En we beginnen weer van voor af aan ...

Dat heb ik zonet uitgelegd in bovenstaande post :p

Dan heb je nog steeds geen reden gegeven waarom taal niet ten grondslag zou liggen aan ons denken. :) Het is nogal logisch dat er een moment is geweest waarop taal kon ontstaan, maar dat neemt niet weg dat pas na het onstaan van een middel om de buitenwereld te bevatten de rede ontstond. De mogelijkheid die 'onze encefalisatie' volgens jou boodt staat nog niet gelijk aan daadwerkelijk denken. Chomsky beredeneert dat taal net zoals de rudimentaire vleugels bij een aantal insecten eerst niet de functie vervulde die het later is gaan vervullen. Lang verhaal, kort: met het ontstaan van taal ontstond de rede.

Klopt, maar er is toch experimentele bevestiging.

Maar ik heb het niet over toeval. Toch?

Het lijkt wel de kip of het ei :p
Ik moet het even opzoeken voordat ik hier zo maar dingen ga roepen.

Wat studeer jij trouwens?

Ok dit heb ik gevonden:

Hersengroei is gestimuleerd door ecologische en sociale factoren.
Veranderende milieuomstandigheden hebben de hersengroei in positieve zin beïnvloedt, alsook het ontstaan van groepen.
Groepen brachten met zich mee dat de hersenen zich moesten aanpassen aan de complexiteit van de sociale interacties tussen de leden van de groep waarin men leeft ('Machavellian intelligence')
Ipv machavellian intelligence wordt ook wel sociale intelligentie gebruikt. Dit slaat volgens Frith en Frith op de evolutie van de cognitieve capactiteit om soortgenoten te herkennen, zijn plaats kennen in het geheel van de samenleving, te leren van anderen, en soortgenoten andere zaken aan te leren.
Zij vullen het Byrne & Whitten-perspectief aan d.m.v. tests. In die tests tonen zij aan dat sociale intelligentie steunt op de werking van gespecialiseerde cognitieve processen in de hersenen.

Met de organisatie in groep kon de menselijke soort gemakkelijker leren. Het lijkt mij dat taal pas na het ontstaan van groepen is ontstaan. Nu kan jij nog steeds argumenteren. The mental state is gelokaliseerd in de mediale prefrontale cortex en de temporele sulcus. Deze hersenstructuren spelen volgens hen dan ook een grote rol in het tot standkomen van cognitieve processen en hebben vermoedelijk in de loop van de menselijke evolutie onder sterke selectiedruk gestaan.

Taal is duidelijk een cognitief proces en we kunnen dan ook stellen dat het groepsleven taal heeft mogelijk gemaakt alsook de capaciteit om zijn omgeving en anderen in te schatten.

Maar wat zeker niet mag vergeten worden is dat ecologie, sociaal leven en intelligentie in een feedback-cyclus zitten.

Ik hoop dat ik je het wat duidelijker heb gemaakt.

Je zei "willekeur".

-is onze kwaliteit van leven nu écht zoveel beter dan die van de mensen die enkel naar ('lagere') behoefte leven?

-ik denk, denk ik, niet in de trant van Sapir en Whorf (ken ze ook niet) eerder het tegenovergestelde.
Woorden beroven de dingen van wat ze zijn.
Een woord suggereerd (alles) te benoemen wat een ding is.
Als je een ding wilt kennen moet je denk ik eerder kijken naar wat de woorden niet over het ding zeggen.


Ik zal een nieuw stukje scriptie quoten.
Doe trouwens geen antroposophische diergeneeskunde ;)


----------------------------------
Everything Art Touches Dies.
je kan er over nadenken, je kan het gelijk geven, of niet.
Ik heb erover nagedacht, het gelijk gegeven, of niet.

Vincent van Gogh schilderde zonnebloemen, mooi gedaan.
Maar door het schilderen van deze organische hoogstandjes van de natuur deed hij er ook afbreuk aan.
Door de geschilderde zonnebloemen werden de zonnebloemen minder zonnebloem, en meer kunst.
De geschilderde zonnebloemen zijn helemaal geen zonnebloemen, en de zonnebloemen die hij schilderde zijn vereeuwigd in iets dat geen zonnebloem is.

Ergens in Indonesië [...] leeft een stam die gelooft dat wanneer er een foto van ze wordt gemaakt er een stukje ziel wordt gestolen.
[...]
misschien hebben ze wel gelijk.
Ergens in Afrika is een stam, die als ze een foto zien niet kunnen bevatten dat het een afbeelding is van de werkelijkheid.
Zij zien in de kleuren, schaduwen en perspectieven niets meer dan vlekken.
Voor hen is de foto in de verste verte niet wat gefotografeerd is.
Misschien hebben ook zij gelijk.

Als de kunst vergeleken kan worden met een foto.
Dan neemt zij én een stuk ziel weg van het afgebeelde (verbeelde), én is zij in de verste verte niet het af- of verbeelde.

[...]

Maar dan hebben we het over kunst.
Als je kunst meer gaat zien als een benoemer van de dingen i.p.v. iets écht mimetisch dan zou je ook kunnen stellen dat EVERYTHING LANGUAGE TOUCHES DIES.
Taal is ook een benoemer, van de dingen.
Van alle dingen, behalve die niet te benoemen zijn, die dingen kunnen we tussen de regels lezen, en dat kunnen we ook met kunst.

Een goed kunstwerk vind ik er één waarin ik niet meer het afgebeelde zie, of het materiaal en de vorm.
Door al die dingen heen lees ik tussen de regels door dat de maker een poging heeft gedaan te luisteren naar het verlangen.
Dit verlangen zelf is niet te benoemen, want waarom zouden we weten wat het verlangen verlangt?
het verlangen weet niet eens wat zij verlangt.

[...]

Wij verlangen geen zonnebloemen, daarom moeten ze sterven om er doorheen te kunnen kijken, we moeten ze benoemen om tussen de regels door te lezen.
Als het laten sterven van de zonnebloemen een perfect murder is, in volledige congruentie met de oprechte poging het verlangen te beantwoorden, kunnen wij als toeschouwers tussen die regels doorlezen en een brok door onze keel slikken omdat we even denken te weten dat we

Ik lees hier tussen de regels door dat je misschien iets meer moet structureren.

Dit lijkt mij de kern van wat je beweert. In essentie zeg je dus:

a. Volgens de quantummechanica gedraagt materie zich willekeurig.
b. Al wat is, bestaat uit materie.
c. Alles gedraagt zich willekeurig.

Het mag duidelijk zijn dat je je beroept op bevindingen uit de quantummechanica. Dit is je uitgangspunt en daarom is het verstandig om je te verdiepen in wat de quantummechanica precies over dit onderwerp beweert.

Vooraf: vergeet niet dat de quantummechanica in onze tijd binnen het heersende paradigma valt, maar dat die theorie in de toekomst wellicht gefalsifieert wordt.

Dan: wat zegt de quantummechanica over het gedrag van materie, van deeltjes. Dat het zich willekeurig gedraagt? Nee. Misschien lijkt dat zo op het eerste gezicht, maar dat ligt genuanceerder.

Grofweg (en ik chargeer natuurlijk) lijken deeltjes te bestaan als een potentieel, een verzameling van keuzes. Die verzameling van keuzes lijkt te blijven bestaan, totdat iemand die verzameling keuzes waarneemt. Op dat moment wordt de verzameling verkleint tot één keuze. Waarom dat is, is niet duidelijk, maar het lijkt er hierdoor op alsof onze rol als waarnemer invloed heeft op hoe deeltjes materie zich gedragen. Zodra wij waarnemen, verliest materie zijn 'willekeur' (zoals jij dat aanduidt).

Op deze manier bekeken, hebben wij wel degelijk invloed op materie, wat de jouw idee van willekeur beperkt.

Media en Cultuur; pauperstudie, maar wel leuk.

Onze ideeën sluiten elkaar niet uit. Buiten dat kan ik me hier helemaal in vinden.

Inderdaad :) Het blijft een kip of ei discussie.

Bijna. Het is in de quantummechanica helemaal niet noodzakelijk dat mensen de waarneming verrichten. Het kan ook best een koe zijn, of een banaan. Nauwkeuriger gezegd: het gaat erom dat de informatie in principe te achterhalen is.

Ik geef graag toe dat ik barweinig weet van de quantummechanica (of andere wetenschappelijke en filosofische theorieën).

In eerste instantie berust mijn uitspraak dan ook niet op de QM theorie.
Ik had al bedacht dat alles willekeur was (min of meer uit ervaring)
en dat ik later hoorde dat de QM beweringen deed over het willekeurige gedrag van deeltjes gaf mijn (nog) op losse poten staande bewering een wetenschappelijk onderbouwend argument.


uiteindelijk probeer ik enkel uit te vogelen waarom we zo'n behoefte hebben aan scheppen.

Hoe bedoel je scheppen?

Wat studeer jij trouwens?

I stand corrected. Ik vraag me dan wel weer af hoe een banaan die waarneming doet. :)
Ik begin me steeds meer af te vragen wat voor opleiding dit is... Mag iedereen bij jullie een scriptie op basis van fingerspitzengefuehl inleveren?

Hoi,

Ik doe de kunstacademie.
volgens mij mag iedereen inderdaad een scriptie op basis van fingerspitzengefuehl inleveren.

Omdat ik in m'n scriptie nogal van de hak op de tak lijk te springen wou ik het hier in eerste instantie enkel bij het stukje over de willekeur hebben en er verder niet te veel over loslaten.
Maar het lijkt erop dat het onderwerp toch al verschuift, dus wat de hee.



Ik bedoel met scheppen.
De drang die mensen krijgen om te scheppen, formeren of samenstellen, om tot een nieuw ding te komen.

"

Ik denk dat we als mensen vanuit de diepste spelonken van ons wezenlijk bestaan een impuls krijgen die aanzet tot scheppen.
[...] Al die vormen van scheppen hebben als doel iets nieuws te maken. Iets nieuws uit niets, iets nieuws uit een grondstof of iets nieuws uit iets dat al gemaakt is [...]
Of je naar die impuls luistert en of je die tracht te beantwoorden verschilt per persoon, waar dat mee te maken heeft weet ik niet, dat kan van alles zijn.
Het beantwoorden van die impuls is iets waar je lef voor moet hebben.
En lef is een erg mooi woord, komt van het Hebreeuwse LEF en betekent zoiets als 'hart', je moet er hart voor hebben.

Het kunnen maken van iets nieuws suggereert mogelijkheid om te kunnen veranderen.
Dat hebben we blijkbaar nodig. [...]

"

vraag je je dan niet af hoe een mens waarneming doet?

Je draait gewoon rond de pot in dat stuk over scheppen. No offence.