Verantwoordelijk voor je gevoel..
 

Tot hoever ben je verantwoordelijk voor je eigen gevoel.
Ik bedoel je kunt je gevoel niet uitschakelen, of ineens omschakelen.. en zijn je gevoelens wel rieel. Misschien laat je je toch meesleuren door een ander.. Nouja graag jullie meningen :)

Tja, in principe beslis je er zelf over in hoeverre je je laat meesleuren door een ander. De keus is aan jezelf om je te realiseren dat je gevoelens eigenlijk helemaal niet zo reeel zijn. Ik denk dus eigenlijk dat het verschilt, soms kun je echt niks aan bepaalde gevoelens doen. Je vindt iemand bijvoorbeeld ontzettend leuk terwijl het misschien toch niks wordt.. Die gevoelens kun je dan helaas niet tegenhouden.

Maar je kiest er bijvoorbeeld wel zelf voor als je bijvoorbeeld afgewezen/gedumpt wordt hoe lang je je rot blijft voelen. Natuurlijk voel je je rot als dit gebeurt (ik zit nu zelf in zo'n situatie), maar je kunt op een gegeven moment ook denken van; het heeft geen zin dat ik me hier zo rot over voel, hij is mij niet waard en er zijn nog zoveel leuke mensen waar ik wel gelukkig mee kan zijn.. op dit moment laat ik me nog even meesleuren door die vervelende gevoelens, maar ik begin me wel steeds te realiseren dat ik hier niet te lang bij stil moet staan. Het is alleen wel zó moeilijk..

Dus: in veel situaties kun je je gevoelens niet tegenhouden, maar aan de andere kant is het ook aan jou om in bepaalde situaties je gevoelens weer om te schakelen, zodat je er zelf weer gelukkig van wordt.

ik kan dat niet, m'n gevoel sturen.. m'n gevoel stuurt mij..
en reeel is t vaak al helemaal niet..

je bent niet echt verantwoordelijk voor je gevoel, wel voor je daden. ik merk bijvoorbeeld bij mezelf dat ik wel eens racistische gedachten heb, maar zolang je rationeel erover nadenkt (enkel slechte publiciteit is nieuwswaardig, je hebt enkel last van vervelende mensen) kun je daar normaal mee omgaan

Als je aan het kussen bent, zijn je gevoelens reeël. Rationeel gezien wissel je speeksel uit en zit je met je gezicht te wrijven en te happen tegenover de ander, die hetzelfde doet. Er komen waarschijnlijk wat stoffen vrij in de hersenen die je gevoel wat versterken, zodat je je laat gaan en niet meer rationeel kan denken. Denk je dan eerder aan het 'hoe kom je over op de ander' , 'doe ik ihet wel goed' etc, of ben je dan egoïstisch en denk je 'als ik het maar lekker vind'.

Dan is het wel een bepaalde daad die je doet.
Hmm en als we dit weerleggen na het spijt hebben van het kussen met een ander meisje (in mijn opzicht) in een relatie. Dat je spijt krijgt omdat je toch wel erg van je vrienin houdt, doordat je hebt gekust met een andere chick is toch wel je eigen verantwoordelijkheid. Dus ben je in die zin verantwoordelijk voor je eigen gevoel.

Ik denk dat je wel verantwoordelijkheid kunt nemen voor je gevoel.

let op wat je zegt en let op wat je denkt, je kunt negatiefe gedachtes hebben maar je kunt ze ook accepteren en positief beinvloeden. :)

Ik denk dat je heel erg verantwoordelijk bent voor je gevoel. Je kunt het namelijk ontzettend sturen door te kiezen hoe je met bepaald gevoel omgaat. Ik ben nu gelukkig, puur doordat ik bepaald gevoel opzij heb gezet, of beter, heb veranderd, beinvloed met m'n verstand.

Ik dacht vroeger altijd eerst aan negatieve dingen, nu probeer ik altijd het gevoel eerst om te zetten en te kijken naar positieve dingen.
Ik vond mezelf altijd te dik, of beter gezegd, niet dun genoeg. Van de ene op de andere dag heb ik besloten dat ik dat gevoel zat was. Van de ene op de andere dag ben ik gaan eten. Van niets, naar alles wat nodig was. En het voelde heerlijk. Eerst was ik sterk door niet te eten. Vervolgens bedacht ik dat het juist extra sterk was, als ik tegen m'n gevoel in toch zou eten. Op die manier is het gelukt :).

Ik vertrouw op m'n verstand om op die manier m'n gevoel in de hand te houden, maar vooral realistisch te houden...

Je kunt léren om je niet zo veel te laten beïnvloeden door je gevoel. Het is heel moeilijk, maar het kan wel. Als je het voor elkaar kan krijgen om een soort pauze te hebben tussen een impuls en een reactie, kun je ook even de tijd nemen om te bekijken of die impuls (dat gevoel dus) wel gerechtvaardigd is. En dat geldt ook voor 'zwaardere' gevoelens, hoewel dat nog moeilijker is.

Ik snap denk ik wel waar je heen wilt maar leg dit eens wat verder uit als je wilt: "om een soort pauze te hebben tussen een impuls en een reactie, kun je ook even de tijd nemen om te bekijken of die impuls (dat gevoel dus) wel gerechtvaardigd is"

Je bent ontzettend verantwoordelijk voor je eigen gedachten. Desnoods met behulp van cognitieve therapie, maar om te buigen zijn ze zeker.