irritaties
 

In een ander topic over irritaties:
http://forum.scholieren.com/showthre...hreadid=268915

was een van de laatste berichten die gepost was (door NuncaMas):

Hier wil ik graag meer over weten. Ik ken iemand die zich ongeveer zo gedraagt en ik vraag me af of er tips of oplossingen zijn voor dit gedrag.

Als jullie vragen hebben etc. kan je die gerust stellen.

Kun je niet eerst aan diegene vragen of hij/zij zelf weet dat hij/zij zich zo gedraagt?

die heeft het weldoor ja, en wil er ook verandering in brengen en weten waar het vandaan komt.
Daarom heb ik de 'vraag' hier neergezet.

Ik vind het ook vaak onnodig om een serieus gesprek te voeren met mensen of mijn werkelijke mening te geven. Het is dan niet alsof ik iets anders zeg dan wat ik echt vind, maar ik maak me liever uit de voeten met een flauwe opmerking of ik zwijg gewoon.

De redenen voor dit gedrag verschillen, zo ken ik mensen die het nodig vinden om overal en nergens hun film- muziek- of watdanook-voorkeur te verspreiden, omdat het hen naar hun idee een bepaald soort status geeft, vermoed ik. De grap is, de meeste bands of films kennen ze via mij, waarna ze vervolgend wekenlang gaan praten en vertellen over dat die-en-die film zo onbekend en cult en gaaf is, of die-en-die band zo goed en underground en whatever. De reactie van buitenstaanders verschilt van 'oh wauw wat ben jij down met de scene' tot 'tjonge, jij kent veel onbekende dingen', pure indrukmakerij. Ik vind het zelf onnodig om iedereen onder de neus te wrijven wat ik goed vind en waarom, aangezien ik het bij anderen ook bijzonder storend vind. (Ik heb weleens gehad dat iemand me de achterliggende gedachte bij een film ging uitleggen, terwijl diegene de film via mij kende en die zogenaamde achterliggende gedachte mijn theorie was over wat er bedoeld werd. Nou vraag ik je.) Hoe dan ook, als iemand vraagt wat ik ergens van vind dan zeg ik dat, maar ik vind het niet nodig om dit overal en nergens te gaan zitten verkondigen.

Verder, al dan niet politieke en filosofische discussies, daar heb ik gewoon geen zin in. Ik heb over veel dingen een uitgesproken mening, welke veel mensen als schokkend ervaren. Daarom springt men vaak direct in een discussie om mij van m'n ongelijk te betuigen. Echter, aangezien de mensen steeds veranderen maar mijn mening niet, is de discussie telkens hetzelfde, vol uitgekauwde argumenten. Als ik iets zeg, dan weet ik van te voren wat de reactie van 99% van de mensen zal zijn, hoe ik er op zal reageren, hoe zij dáárop gaan reageren, welke tegenargumenten ik gebruik, wat zij te zeggen hebben over die tegenargumenten, op welke manier ik wat zij zeggen ontkracht en hoe ze vervolgens opgeven. Als ze niet opgeven weet ik alsnog wat ze verder nog zullen zeggen, wat ik zal zeggen, etc, etc, tot zij moeten toegeven dat ik gelijk heb. Het is gewoon saai en totaal onboeiend, ik bespaar me liever de moeite.

Ik moet zeggen dat over sommige onderwerpen ik blijf discussieren, hoe uitgekauwd de discussies ook niet zijn, aangezien ik de ijdele hoop koester dat door zo'n discussie een verandering teweeg gebracht kan worden in de denkwijze van de 'tegenstander'. Maar goed.

En verder moet ik zeggen dat ik gelukkig ook mensen ken waarmee een fatsoenlijk gesprek te voeren valt, die het niet nodig vinden om op te scheppen over welke kennis dan ook alhoewel zij deze wel bezitten en toepassen, waarmee de discussies boeiend zijn omdat ze niet vervallen in de standaard argumentatie, etc, etc.

Ik denk trouwens niet dat dit is wat jouw bekende dwars zit, aangezien hij/zij er verandering in wil brengen. Ik heb weleens iemand gekekend die zich ook zo gedroeg, vaak ook met een arrogante noot erbij. Uiteindelijk bleek dat dit meisje gewoon erg onzeker was en bang was dat mensen niets van haar zouden begrijpen. Daarom zei ze liever niets, paste ze zich naar eigen zeggen aan aan het niveau van de groep en gedroeg zich verder een beetje arrogant omdat ze zichzelf stiekem wel veel gecompliceerder vond.

In dat geval is het zaak om diegene te vertellen dat mensen niet achterlijk zijn, alhoewel zij dit soms wel lijken, en dat men je veel interessanter vindt als je gewoon vertelt wat jou bezighoudt. (Dit lijkt in tegenspraak met wat ik eerder zei, maar dat is het niet; ik ben me er prima van bewust dat mensen het leuk vinden om van alles te horen, maar ben het zelf zat om de telkens dezelfde reacties aan te horen. Het is dus een bewuste keuze gebaseerd op het weten wat de gevolgen van 'wel vertellen' zijn, terwijl jouw bekende me eerder niet bekend lijkt te zijn met de gevolgen en daarom maar handelt naar eigen aannames.)

k moet eerlijk zeggen dat ik daar mezelf wel ene beetje in herken maargoed, ik zal het de persoon laten lezen enzo. kijken of hij/zij er iets aan heeft.

bedankt in ieder geval!

Ik kan je vertellen dat het meisje dat ik dus ken met dat gedrag een heel lief meisje is, maar dat ze langzamerhand ruzie kreeg met praktisch iedereen, omdat ze zich op den duur zo arrogant gedroeg en wanneer men haar er op aansprak, begon te roepen van 'ik ga het niet eens uitleggen want je begrijpt er toch niks van'.

Zulk gedrag stoot mensen af waardoor het lijkt alsof die houding correct is, je hebt een soort bevestiging van 'zie je wel, ze snappen het niet', terwijl mensen eerder een houding krijgen van 'nouja, dan niet, moet je zelf weten'.

Wat ik hiermee wil zeggen, als je je er in herkent dan moet je uitkijken dat je niet iedereen om je heen kwijtraakt. Omdat je denkt dat je bevestiging krijgt in je overtuigingen, kun je namelijk makkelijk doorslaan in dit gedrag, wat het dus alleen maar erger maakt.