Hoeveel kan je vragen?
 

dit is niet voor mij, maar voor mijn nicht (moest het ongeloofwaardig klinken, check psychologieforum, ik ben momenteel niet in de mood voor dit soort zaken)

Ik ken al een hele tijd een hele aangename jongen. Ik ken hem nu al ongeveer 3 jaar en het contact dat we met elkaar hebben gaat vaak van weinig tot heel veel. Nu zitten we weer in een fase dat we elkaar veel sms'en en bellen.

Het klikt altijd heel goed en we voelen elkaar heel goed aan. Maar hij heeft een enorm druk leven (studeren, werken, is een echte familieman dus daar brengt hij ook veel tijd door) en dat is ook de reden dat we niet altijd even veel contact hebben.

Nu is mijn vraag eigenlijk, altijd als ik met hem wil afspreken, moet dit lang op voorhand. Hij komt dan wel zijn afspraak in kwestie na, maar ik krijg altijd maar het gevoel dat ik moet zeuren voor hij tijd voor mij heeft. (al weet ik echt wel dat hij het druk heeft.) Maar dan komt het over alsof ik meer van hem verwacht dan hij van mij.

Als we samen zijn is het altijd een leuke tijd, veel lachen, veel plagen.

Vandaag waren we weer eventjes samen, en toen hebben voor het eerst in al die jaren gezoend. Het was heel leuk, maar het negatieve punt is, dat het nu weer een tijdje duurt voor ik hem zie (terwijl hij op 2km woont).
Kan dit lukken, of wilt hij mij misschien gewoon niet op de eerste plaats zetten? Wel is het zo dat ik door mijn werk door de week zelf nooit tijd heb en we dus sowieso enkel in het weekend kunnen samen zijn.

Ik zou het gewoon maar even aankijken als ik jou was. Het moet natuurlijk ook wel van twee kanten af komen, en als jij de hele tijd voor jouw gevoel moet gaan zeuren om hem te zien, lijkt me dat niet echt bevorderlijk voor je stemming en de eventuele relatie. Ik zou het dus even afwachten en anders vragen aan hem hoe het zit? Wat hij wil enzo.

Verras hem doordeweek eens en kijk hoe 'ie dat vindt. 2km is dichtbij, dus je kan dat best even 's avonds doen.. Neem een taart mee ofzo. Iets spontaans. Als hij daar negatief op reageert, weet je hoe laat het is. :p

Dat heb ik hem al gevraagd, en hij zegt dat hij op dit moment geen relatie weet te combineren, maar wel alleen voor mij wilt gaan. Het klinkt misschien heel dom, maar het komt er op neer dat we allebei niet bij iemand anders gaan zitten flirten etc.

Het is net alsof hij angst heeft om te zeggen: "dit is mijn vriendin". Alsof hij zich nu even niet wil binden.

Ik ben dan normaal van het principe dat als hij geen relatie wilt, hij in kwestie ook van mij af moet blijven. Maar als het heel gezellig en knus is, is het moeilijk om hem weg te duwen.

Het is best gecompliceerd, maar hij is wel écht te vertrouwen als hij zegt dat hij trouw is. Zoals ik al eerder zij, is het woordje "vriendin" voor hem blijkbaar angstaanjagend

Hij woont nog bij zijn ouders, en ook al is hij 22 (ja oké op zich miss raar dat hij nog bij ouders woont?). Ik ken zijn ouders redelijk, en ook al hebben ze in kwestie niets meer te zeggen tegen hun zoon, toch zullen ze zo'n negatieve sfeer in het huis ophangen, dat hij zich onwennig voelt en mijn verrassing en verassing word..

Nouja dan denk ik dat je even bij jezelf te raden moet gaan. Is dit wat je wilt? Word je hier (ook op de langere termijn) wel gelukkig van? Als je heel gek op iemand bent is het ook heel makkelijk om de verkeerde beslissingen te nemen, dus probeer er ook rationeel over na te denken. En ja, als jij het toch prima vindt zo, zou ik er gewoon lekker van genieten.

Als het een familieman is dan sta jij toch op de eerste plaats?

Hij woont op 2 kilometer afstand maar heeft geen tijd? Slaapt die gast nooit, ofzo?

Klinkt alsof ie gewoon alleen wil krikken.

Dan is het absoluut een familieman! :D

Ik denk dat je bij je zelf heel erg moet gaan afvragen of je dit wel wilt, het is helemaal niet verkeerd om te luisteren naar je eigen principes. Ik kan me heel goed voorstellen dat je wilt dat je wat voorang hebt. Heb je hem hier eigenlijk al wel eens mee geconfronteerd? Je weet dat hij het niet uit zich zelf doet, maar misschien als je het bespreekbaar maakt dat er opeens heel veel verandering in zit. Hiermee bedoel ik niet dat je (zoals je dat zelf zei) meer moet zeuren maar probeer het probleem heel erg bij je zelf neer te leggen en zeg hoe jij er over denkt.

Bijv.... IK vind het vervelend dat we zo weinig kunnen afspreken en of er een mogelijkheid bestaat dat hij daar wat rekening mee houd.

Zu beschuldig je hem er verder ook niet van en kan hij zelf daarin ook duidelijk een beslissing maken. Wil hij dit niet, dan is het toch aan je zelf de beslissing of je dit zo wilt of niet.

Succes er mee!

ja, je vindt hem denk ik alleen aantrekkelijk omdat hij niet zo graag wilt... misschien is dat juist hetgeen wat je zo doet verlangen. Als je hem eenmaal hebt waar je hem wilt hebben en hij ook tijd voor jou gaat vrij maken... dan vind je hem waarschijnlijk niet meer zo boeiend...