Hallo

mijn vader heeft 3 jaar geleden zelfmoord gepleegd..
Hij heeft medicijnen genomen en toen ik hem vond zat hij op een stoel en hij had een touw om zijn nek..hij heeft dus niet geleden omdat hij medicijnen in had genomen.
Verschrikkelijk zag het eruit.. Wat me verbaasde was dat hij nog een geluid maakte toen mijn moeder en ik hem probeerde los te maken, hij op de grond viel en nog een laatste geluid maakte..
Ik dacht we hebben het toch nog op tijd gered.. maar niet dus..
Wat ik het ergste vind is.. dat ik het totaal niet zag aankomen... we waren een maand daar voor nog gezellig op vakantie geweest en het ging allemaal weer beter tussen mijn ouders..
Ik vraag me nog steeds af.. Waarom ? en waarom geen brief.. ik kan niet begrijpen dat je zomaar kan besluiten om je eigen van het leven te nemen.. en dan niks achter te laten..
Ik praat eigenlijk nooit over mijn vader.. dat ligt me te gevoelig en thuis hebben we het nooit over hem.. er wordt nooit iets gezegt .. zelfs niet op de dag waarop dit allemaal is gebeurd.. met kerst ook niet helemaal niets.. Vreselijk eigenlijk maar zo'n goede band hebben we helaas niet..

Ik heb nu heel veel problemen met mijn oudste broer die zich te veel met mij bemoeit en zich te veel zorgen om mij maakt..
En met mijn moeder heb ik constant ruzie ..
Ik ben de laatste tijd helemaal niet meer mezelf en ik ben constant chagerijnig..

Nou is mijn vraag wat kan ik hier nou aan doen... ik probeer zoveel mogelijk met mijn vriend te praten maar die kan het ook niet allemaal begrijpen..
Mijn moeder zei; ga eens kijken op een forum..
dus dat doe ik nu ook ...

Ookal heb ik hier miss niks aan .. ik heb weer even mijn verhaal gedaan...

grtjs ...

Is het geen optie om op kamers te gaan (redelijk in de buurt van waar je nu woont)? Dan kun je je familie nog regelmatig zien en ben je toch een stuk zelfstandiger.

Misschien moet je professionele hulp gaan zoeken. Je kan waarschijnlijk wel terecht bij de ggz of iets bij jou in de buurt.

Je zal er alleen maar beter uit komen als je weet hoe je om moet gaan met rouwverwerking succes in ieder geval

Ik vind het heel erg naar voor je. *knuffelt*

Wat Stefanie al zei, misschien op kamers gaan? En ook idd hulp zoeken enzo.

Veel sterkte! *knuffel*

professionele hulp zoeken! (y) je verhaal hier typen kan opluchten voor vandaag maar het hele verwerkingsproces gaat je niet zomaar lukken.