Hij
 

Het wegsterven van melodieën deed me denken aan zijn haar; aan hoe hij dat zo nonchalant verweefde met mijn gedachten zonder het te weten, en hoe hij het liet stoppen.

Verstening van de tijd bleek uit blikken die hij maakte, 't deed me verlangen naar de ware die hij nooit had willen zijn.

Vaak denk ik terug, loop ik achterwaarts, de historie mijn rug toe kerend en waterverf en felverlichte aureolen het verleden in werpend; maar slechts waterdruppen herinneren mij aan de feiten.

Ik vind de ''titel'' verschrikkelijk en dacht van te voren te maken te krijgen met een of ander rijmpje over een of ander jongetje. Vooroodelen, ik weet het, maar dat is wat het opriep.
Het gedicht, daarentegen, vind ik verrassend mooi. Fijne subtiele rijm. :)
Ja, gewoon leuk. Alleen het woord ''waterdruppen'' stoort me een beetje, zeker omdat je ''waterverf'' al in de regel daarvoor gebruikt hebt.

Quis, ik was zelf ook niet echt blij met de titel. Misschien had ik erbij moeten zetten dat deze tijdelijk is. Ik kon op dat moment niets beters verzinnen geloof ik.

Ik ben het eens met de "waterdruppen" en "waterverf", misschien moet ik waterverf in verf veranderen?

In ieder geval bedankt voor je reactie :).