Mensen laten je in de steek...
 

omdat je problemen hebt.. :(

is dat waar?? :(

grappig bij mij is het andersom..

ik verstoot juist vrienden alleen sommigen zijn me te dierbaar, de rest "dump" ik..

some do; others don't; zo kom je er wel achter wie je echte vrienden zijn (klinkt cliché he?) en ik heb er ook vrienden aan over gehouden juist van de kliniek enzo.

Dat hoeft niet waar te zijn. Ik heb begin vorig jaar problemen gehad, maar heb daarbij toch steeds de steun van mijn toenmalige chef gehad. Het kan wel zo zijn dat mensen zich niet goed raad weten met jouw probleem en dat het daarom lijkt dat ze je in de steek laten omdat ze niet goed weten hoe ze daar met jou over zouden moeten praten.

Als degene met problemen de ander te veel belast of vergeet dat een vriendschap geven en nemen is, dan is je antwoord ja

ben het wel met je eens... als er `stress`is dan weet je wel welke vrienden je `echte`vrienden zijn..
spreekt uit ervaring.... :(

het ligt eraan wat die gene aan kan, en dus ook hoe groot het probleem is

Ja, dat had ik... Ik had 't liever anders gewild, maar ik ging er zelf aan onderuit...

Maar 't hoeft niet per se zo te zijn dat mensen je daardoor in de steek laten...

Ik zeg heel hard: JA!! :o

En waarom, waarschijnlijk ook omdat jij andere af stoot. Je gedraagt je anders, bent misschien iets minder vrolijk. Echte vrienden zien dat en kijken daar door heen.

(Zien dat en kijken daar door heen :confused: )

Mijn beste vriend laat me nu in de steek, omdat hij juist weer goed in z'n vel zit. Hij had me alleen nodig toen het slecht(er) met hem ging. Ik mis hem.

Dat kan ja. Dat hoeft helemaal niet per definitie. Mensen voor wie jij hebt klaar gestaan zullen jou niet zomaar laten vallen. Dat zijn ook je echte vrienden, denk ik :)

Als het 'echte vrienden' zijn niet, tis alleen jammer dat er zo weinig van die 'echte vrienden' op de wereld bestaan.
en als het even slecht gaat dan heb je meestal minder 'echte vrienden' dan je van te voren dacht.

Jah

Ja,niet iedereen zal het doen,maar bij mij is het meerdere malen gebeurd dat mensen me lieten vallen als ik problemen had :S
Maar goed....niet iedereen zal zo zijn,toch? :(

Nee, niet iedereen is zo, maar velen wel. Daarom is het beste ook als je zelf met je problemen om kunt gaan.

Ghe, leuk je hier weer eens te zien :-)

inderdaad :(

:(

niet allemaal :( en zeker niet van mensen waar ik het niet van verwachte :(

Ja, ik zit niet goed in mn vel, ga daarom niet veel meer uit en ben (nou ja was, nu vakantie) weinig op school. Heb van mn vriendinnen weinig tot nix gehoord. Maar er zijn vast ook mensen die je niet laten vallen (alleen ken ik ze niet).

Je wordt voortdurend door mensen in de steek gelaten, alleen als je ze op dat moment echt nodig hebt, doet het meer pijn, en merk je het dus beter/sneller op.............................

(of ben ik de enige die voortdurend in de steek gelaten wordt? :S)

Als de problemen niet de basis van de vriendschap worden, niet de vriendschap overheersen, en jij net zoveel geeft/inbrengt als vriendschap hoef je je geen zorgen te maken, als jij constant de ander belast, zodat het voor die ander ook niet meer leuk is, dan zal het waarschijnlijk gebeuren ja

Ook wel de vermelding waard, als aansluiting op Gothic's reply: de meesten hebben vaak niet eens door in welke mate ze hun 'vrienden' belast(t)en, aangezien ze teveel door hun problemen worden ingenomen. En als die 'vrienden' het dan voor gezien houden, zijn ze verbaasd; voelen zich in de steek gelaten en in de rug geschopt..

Mjah da klopt wel..

al heb ik op t moment helemaal niemand meer over.....................

Soms hebben mensen dat heel goed door, proberen ze dat niet te doen en gebeurd het in de steek laten toch. Het is moeilijk, maar je moet je er over heen zetten en door gaan. Als die mensen zich aan je 'ergeren' (of hoe je het wilt noemen) ivm je problemen, dan moeten ze daar met je over praten en het niet voor gezien houden. Ik vind dat een teken van lafheid en bepaald geen manier waarop je met je vrienden omgaat.

Probeer een of twee mensen te vinden die er echt altijd voor je zijn, waar je altijd bij terecht kunt, maar zorg er ook voor dat die mensen dan altijd bij jou terug kunnen. Vriendschap is geen eenrichtingsverkeer, het moet beide kanten op gaan. Ik denk dat dat wel een van de belangrijkste dingen is.

Hangt van jouw definitie van vriendschap af.

Mensen groeien naar elkaar toe, kennen elkaar een hele tijd en hebben doorgaans voornamelijk goede tijden met elkaar.

Als een vriendschap niet al te hecht is, lijkt het me een logisch gevolg dat die zog. 'vrienden' het voor gezien houden. Ze vinden het leuk met je op te trekken; niet om jouw problemen aan te horen.

Je kunt van geluk spreken als je 2 of 3 mensen hebt die dat 'wel' doen.

Hallo,

Ik denk dat het gevoel van in de steek gelaten worden deels wordt beïnvloed door je eigen slechte humeur. Daardoor krijg je namelijk een meer negatieve kijk op het leven om je heen. Probeer je in te denken dat de mensen om je heen ook een eigen leven hebben en nu eenmaal niet de hele dag naar jouw problemen kunnen luisteren.

Hiermee wil ik natuurlijk niet zeggen dat er geen mensen zijn die je gewoon keihard in de steek laten. Je zult voor jezelf de grens moeten trekken tussen in de steek laten en gewoon hun eigen leven leiden. Probeer deze grens vanuit een objectief oogpunt te trekken.

Als dan blijkt dat jij vindt dat mensen die jij aardig vindt, jou in de steek laten, is het misschien geen slecht idee om hier eens met hun over te praten. Het is hierbij van groot belang dat je niet beschuldigend of aanvallend overkomt, als in "goh jij !@#$# jij hebt ook niets voor mij over!". Probeer het normaal en vriendelijk over te laten komen. Het kan zijn dat de mensen die jij aardig vindt, zich niet realiseerden dat jij graag meer met ze wou praten en dat ze daarom meer tijd met jou zullen doorbrengen.

Pas dus goed op dat je dit vriendelijk brengt en plaats jezelf in de situatie van anderen. Het kan ook zijn dat iemand vindt dat ze jou al heel erg helpen, terwijl jij vindt dat dat niet zo is. In dergelijke gevallen kan het voor hun pijnlijk zijn om te horen dat ze nog niet genoeg doen.

Overigens neem ik geen verantwoordelijkheid voor bovenstaande :) Het is slechts een tip en mijn mening.

Succes ermee.

Groetjes,

Naru Narusegawa

Wel een goed doordachte :)

*probeert vergeefs die naam hardop te lezen* :D

Bedankt :)

Mijn naam spreek je als volgt uit:

Nárru Nárruségawwa

:)

Dat ligt eraan. Een goede vriend is er dan juist voor je. Dat geluk heb ik wel gehad.

:eek: :D

Afstammeling van het eiland Nauru :confused:

ja het is waar
alleen je echte vrienden blijven over
de rest laat je vallen omdat ze niet weten wat ze met je problemen aan moeten

Ja,lukt ook steeds beter hoor :)

Ja.Lang geleden hé :P

het is ook wel waar, maar ik kan het niet begrijpen
dat mensen je laten vallen...door iets wat hun te veel wordt
terwijl ik alles van hun aan neem en hulp biedt.. :(

zucht :(

Ik snap het ok niet, ik denk dat het angst is voor de problemen van een ander ofzo. Maar ik zou niet iemand zomaar zonder reden kunnen laten vallen...

Mars

enorm veel mensen kunnen dat helaas wel :(

Ik weet dat de pijn groot is van je verlies, maar probeer please bij diegene stil te staan die je nog wel hebt. :o

het is enorm moeilijk, als je vertrouwen steeds wordt ontnomen :(

kun je dat moeilijk herbouwen :(

Dat snap ik lieffie.. En het is ook erg moeilijk om dan je vertrouwen terug te krijgen. Bij mij gaat dat ook niet helemaal goed. Zo is het bij mij soms een te sterke band vergeleken met die van de ander. Ik verw8 vaak ook te veel.

Mars

laat maar zucht..*kan het niet begrijpen* :(

er zijn mensen die je helpen en er zijn ook mensen die je dan laten vallen omdat ze je een te grote last vinden.....
zo kom je er wel achter of ze echte vrienden zijn
maar met problemen moet je altijd oppassen want mensen kunnen achterbaks zijn en dan denk je dat ze te vertrouwen zijn....niet dus...... of je sleurt ze mee met je problemen

mijn problemen kunnen ze niet aan,terwijl ik niet van ze verwacht...alleen om :(
ik vindt dat niet teveel gevraagt... :(

ik heb het ook gehad hoor, ik heb een keer een vriendin compleet meegesleurd en ik zag het niet, het was ook echt niet mijn bedoeling.......je moet het denk eens van hun kant bekijken jij hoort al hun problemen aan, ik denk dat je niet zou weten wat je ermee aan moet, daarom wordt het denk ik teveel.....wat moeten ze doen, tuurlijk kunnen ze luisteren maar ik denk ook dat ze gaan balen dat ze niks voor je kunnen doen, is best frustrerend he!

Nee, niet mee eens. Iemand die je laat vallen kan wel degelijk een echte vriend zijn. Vriendschap komt van 2!! kanten. Het lijkt wel of jullie alleen iemand een echte vriend vinden, als hij alles pikt, er voor je is, elke keer als je je klote voelt, net een soort persoonlijk oproep slaafje. Jullie moeten ook energie steken in de vriendschap. Een goede vriend wil echt naar je luisteren, maar niet de hele dag lang, en die persoon wil er ook wat voor terug, vriendschap van jouw kant. De persoon waar ze dingen mee kunnen doen, iemand die hen geeft wat zij willen in een vriendschap. Mensen met problemen, denken gauw alleen aan problemen van zichzelf, niet gek, tuurlijk je voelt je beroerd, maar als jij net zoveel energie steekt in de vriendschap, loopt iemand echt niet weg, maar als jullie het verwaarlozen, en die persoon alleen maar er voor jou is, om jullie blijer te maken, dan is het toch niet raar dat die persoon voor zichzelf kiest?

Een mooie gedachte ja.
Maar ik denk dat je moeilijk zo'n soort compromis kan sluiten:
Eerst jou zin, dan de mijne. Met andere woorden:
Eerst ga ik naar je problemen luisteren en advies proberen te geven, daarna gaan we doodleuk tenissen alsof er niets aan de hand is.
Snap je wat ik bedoel?

Natuurlijk moet vriendschap van 2 kanten komen. Maar ik denk dat je het ook zo kunt zien:
Als jij je vriend(in) verteld over je problemen, dan zou jij op jou beurt ook klaar moeten staan voor hem/haar. Wanneer zij jou nodig heeft.

Ik ben het met Gothic eens...

Ik heb zelf iemand geprobeerd te helpen. Ik denk dat ik echt alles heb gedaan wat ik kon doen, om diegene te helpen. Het werd gewoon niet gewaardeerd (zo kwam het tenminste over) en ik ging zelf telkens meer achteruit, terwijl ik m'n eigen problemen al had. Toen ik hem heb 'laten vallen' kreeg ik te horen hoeveel hij voor me had gedaan. Hij had me ook geholpen, maar ik heb ook gedaan wat ik kon. Ik kreeg 't gevoel dat hij alleen nog maar z'n eigen problemen kon zien. Heel vaak zien mensen niet wat anderen voor hun doen.
Ik weet niet precies wat ik hiermee wil zeggen. Ik denk dat jullie ook moeten begrijpen, dat er ook echte vrienden zijn, die soms niet anders kunnen, omdat 't hun teveel wordt. Probeer je ook te verplaatsen in de situatie van diegene die iemand heeft 'laten vallen'...


(*Norena* dit was niet voor jou bedoeld... Maar ik moest dit even kwijt)

Daar gaat het niet om. Het gaat erom dat een vriendschap van 2 kanten komt, en dat het logisch is dat iemand stopt met een vriendschap, als het hun niets opleverd, behalve dat ze er veel energie in stoppen dat toch geen nut heeft, omdat zij er geen vriendschap voor terug krijgen. En depressieve mensen zijn niet elke minuut van de dag depressief, dus ja dan zou je best kunnen gaan tennissen. Denk je dat die persoon het leuk vind om naar problemen te luisteren? Nou ik denk het niet. Maar dat doet die persoon toch maar voor je. Denk je dat die persoon het leuk vind om zich zorgen te maken? Nee. Dus kan je ook wel iets voor de ander doen. En ja ik weet dat het moeilijk is, ik heb in beide posities gezeten. Maar je kan niet verwachten dat iemand bevriend blijft als hij er niets voor terug krijgt. Dat is ook niet eerlijk...

Voor mijn gevoel gaat deze topic voor een groot deel over mij.

Ik weet het dat ik je niet bij kan staan in deze moeilijke tijd.
Maar het moet van 2 kanten komen!

Mijn eigen problemen werden me te groot en kon daarbij nix meer bij hebben.
Noch van jou, noch van iemand anders.

Ik probeer mijn eigfen leven weer een beetje op de rails te kriijgen met hulp van een 'psych' en mn vriend.
Als dat weer een beetje normaal word zou ik weer andere kunnen steunen.

Ik heb me het leed van andere teveel aangetrokken.
Mensen vonden me een goedzak waarbij ze altijd terrecht konden.
Het was ook zo, als er iemand (en dat zijn er veel geweest zonder dat ze het van elkaar weten!) even wilde praten stond ik voor ze klaar.
Ik had genoeg aan mn hoofd maar vond andere belangrijker.
Stopte mijn eigen problemen weg en luisterde naar die die het nodig hadden.

Nu gaat dat helaas niet meer.
Ik kan er nix meer bij hebben.
Mijn emer loopt over.

Door dit lijkt het dat ik mensen laat vallen.
Maar wat moet ik anders ?
Ik kan niet meer altijd dag en nacht voor hen klaar staan.
Dat trek ik niet meer.
Ik ben aan mezelf gaan denken, misschien ten koste van andere (zij voelen dat zo, ik niet) maar voor mij het beste.

Ok, even ontopic.

Je zegt dat mensen je laten vallen doordat je problemen hebt.
Dit klopt niet helemaal.
Niet iedereen kan zoveel hebben.
Ze hebben vaak hun eigen problemen en hebben het daar moeilijk genoeg mee.
Het is fijn om met iemand er over te praten.
Maar moeilijk als er eigenlijk alleen *zucht* en :( uitkomt, op alles wat je vraagt en zegt.

Dit laatste is ook het gene wat mij tegen houd je even aan te spreken op MSN.
Ik doe me 'goed' voor en hou mn problemen voor me.
Anders dan jij misschien wel zou willen maar voor mij het beste.
Ik verwacht niet van je dat jij dat ook doet, wil graag met je praten, maar dan moet je dat wel kúnnen!

Ik zeg dit alles niet om je af te zeiken en hoop dan ook dat je het een beetje kan begrijpen.
Hoop dat je reageert.

Liefs, Michaëla

Van Jenna :(

tuurlijk moet een vriendschap van 2 kanten komen, maar ik bedoelde dat wanneer jij altijd klaarstaat voor je vrienden en je ze altijd helpt, en wanneer jij ze dan nodig heb en ze laten je dan vallen, dan is het voor mij duidelijk dat ze geen echte vrienden zijn. dan voel jeje toch eerder zelf een slaafje
maar voor de rest ben ik het helemaal met je eens....
maarre nog 1 ding niet iedereen denkt altijd alleen maar aan zichzelf als ze problemen hebben