Compleet vertrouwen
 

Ik vertrouw mijn vriend compleet wat betreft zijn trouw en loyaliteit naar mij toe. Er is geen enkele reden om daar aan te twijfelen, dus waarom zou ik dat dan ook doen? Maar toch hoor je wel eens verhalen van mensen die dat ook zo voelden en dachten binnen hun relatie en er dan uiteindelijk achterkomen dat hun partner een heel dubbelleven leidde met nog een partner en eventuele kiddies. Bizar en in mijn ogen amper voor te stellen, maar het gebeurt.

Dus ga ik me afvragen: Wat houdt compleet en blind vertrouwen eigenlijk in? Naar mijn idee is het meer een feit dat je gewoon aanneemt als er geen redenen zijn om dat niet te doen, dan iets tastbaars binnen je relatie. Je kunt jezelf er niet 100% van garanderen dat dat echt zo is, omdat je (ik niet iig) nooit 24/7 bij elkaar bent en elke stap van elkaar volgt. Toch twijfel ik er niet aan dat ik de enige voor mijn vriend ben. Ik heb geen enkele reden om te twijfelen, dus vertrouw ik hem compleet. Een vertrouwen dat gebaseerd is op het feit dat er geen tekenen zijn om dat niet te doen en op een gevoel dat deels voortkomt uit het gevoel dat hij mij geeft en voor een deel komt uit het simpele feit dat vertrouwen één van de basisprincipes is van wat voor relatie dan ook.

Is compleet vertrouwen dan iets dat wij zelf bedacht hebben om het onszelf niet nodeloos moeilijk te maken? Want door op dat principe af te gaan, creëer je immers een stuk basis en veiligheid in je relatie. Als er geen vertrouwen is, houdt een relatie zelden stand. Hoe denken jullie hier over? :)

Een relatie is een team van 2 mensen, en een teamlid moet je absoluut kunnen vertrouwen. Echter moet je nooit vergeten dat er iets zou kunnen gebeuren dat je totaal niet zou verwachten. En als er dan iets gebeurt waarvan je even denkt dat het de einde van de wereld is. Dan is het moment aangebroken waarop je je eigen wereld moet gaan verbreden.

Vertrouwen is een fenomeen dat voortkomt uit een onbeschrijvelijk gevoel dat ik niet onder woorden kan brengen. Het is er of niet. En je moet het kunnen aanvoelen, voornamelijk in een relatie.

misschien projecteer je je eigen trouw ook wel gedeeltelijk op je vriend. zo van "ik vind het in deze relatie totaal onnodig een ander te willen, dus dan zou mn wederhelft dat ook wel vinden". een relatie heb je tenslotte met z'n twee.

sowieso vind ik wantrouwen niet iets dat mij persoonlijk zou sieren. je gaat toch niet ten onrechte je partner beschuldigen van dingen die niet bewezen en daarom slechts speculatie zijn; vertrouwen is zoiets waar je mee begint en wat je volgens mij ook maar een keer kunt verliezen.

Ook dat zeker ja. Om mijn beginpost een beetje duidelijk te houden, heb ik idd geprobeerd om een beschrijving te geven van wat vertrouwen nou eigenlijk is, maar het echte vertrouwen is gewoon iets dat je moet voelen. Ik heb dan ook heel lang over de beginpost gedaan ;) en ben het zeker eens met wat je schrijft.

Misschien ook wel. Ook al ben ik wel rationeel genoeg om niet bij alles te denken van 'ik denk er zo over, dus doet iedereen dat'. Maar onbewust neem je dat misschien wel voor een deel mee.

Ik ben zelf soms erg rationeel, ook wat mijn gevoel betreft. Het heeft echt totaal geen zin om geen vertrouwen te hebben, dus doe ik dat ook niet. Dat lukt erg goed, ik vertrouw mijn vriendin ook volledig.

Maar neem nou zoiets simpels als autorijden, bij sommigen mensen zit ik veel liever in de auto dan bij anderen. En dat heeft ook alles te maken met vertrouwen.

Net als ouders die een oppas nodig hebben voor hun kinderen, als ik kinderen zou hebben dan wil ik wel een gevoel van vertrouwen hebben vanuit mijn oppas.

Maar er zijn wel verschillende manieren van vertrouwen. Als ik een vriendin heb, en ik vertrouw erop dat zij eerlijk is en bij mij blijft. En zij maakt uit, omdat het haar beter lijkt. Op dat moment is dat heel eerlijk, maar ze blijft dan niet bij mij.

Vertrouwen in een relatie is één van de vele vormen.

Ik ben het met je eens dat vertrouwen nódig is in een goede relatie, en niet alleen in een relatie met je liefje (bij gebrek aan een beter woord) maar ook met de rest van vrienden en vriendinnen. Ik had en heb geen vertrouwen meer in mijn ex-vriendje. We gaan nog wel met elkaar om, maar ik vertrouw hem voor geen cent meer.

100% vertrouwen duurt heel erg lang denk ik.

Ik heb gelukkig een hele lieve vriendin. Ik weet ook zeker dat ze achter mijn rug om niets zal doen of zou willen doen; puur gevoelsmatig weet ik dat. Dus daarin vertrouw ik haar 100% (en door de dingen die we samen hebben meegemaakt, maar das een ander verhaal :)). Als er al iets zou zijn dat aan dat vertrouwen zou kunnen knagen, is het misschien een beetje jaloezie van mijn kant richting haar. Maargoed, dat is mijn probleem en absoluut niet nodig gebleken.

Daarentegen zou het me natuurlijk wél extra pijn doen, wanneer zij dit vertrouwen zou beschamen. Al wil ik daar liever nie over nadenken :).

Er zijn op de hele wereld miljoenen potentiële partners met wie je een succesvolle relatie zou kunnen hebben, maar slechts een handjevol die je 100% vertrouwen.

mwaaa

Gebrek aan vertrouwen als het terecht is levert niks op.
Gebrek aan vertrouwen als het onterecht is levert al helemaal niks op.

Geef dus vertrouwen totdat het mis gaat want dan heb je het gewoon een kans gegeven zonder het er op af te doen stevenen.

In feite ben ik ervan overtuigd dat je nooit iemand compleet kunt vertrouwen.

Maar ja, da's ook zo naar, dus dan doe je maar alsof...

Hoe groter het vertrouwen, hoe groter de aanleiding moet zijn mits je het vertrouwen in twijfel gaat trekken en meer wil weten. Waar die grens is, weet ik ook niet.

Wat is compleet vertrouwen? Helemaal compleet vertrouwen... weet niet of dat bestaat ;)

Ooit, vroeg of laat (en misschien wel nooit), ontmoet je nog is iemand die je onverklaarbaar 100% vertrouwd. Iemand die je achter je rug om altijd zal verdedigen, ongeacht de situatie of je positie. Onbewust recht uit het hart.

Dat is dus onzin

Liefde is NIET onvoorwaardelijk

Simpel voorbeeld, stel dat ze de hele dag op je scheld, drugs gebruikt en sex heeft met andere mannen. Dan zou je er denk ik wel een streep achter zetten toch?

Het is dus niet ONGEACHT... Logisch toch?

Liefde is niet onvoorwaardelijk. Je verwacht wel degelijk wat van elkaar.

ik vind dat er vele vormen van vertrouwen zijn in een relatie.

Mijn vriend kan ik bijvoorbeeld vertrouwen als het om temporele afspraken aankomt. Als we afspreken, dan zijn we ook altijd bij elkaar en hij komt altijd netjes op tijd en laat me nooit wachten of in de steek. In voorgande relaties is dit wel eens anders geweest.

Ik kan hem ook vertrouwen op financieel gebied. Hij zal nooit van mij stelen, misbruik van mij maken of wat dan ook.

Zo heb je nog vele gebieden van vertrouwen, het schort echter aan een gebied: ik vertrouw hem ab-so-luut niet op het gebied van monogamie. Dat ligt deels aan mij en deels aan hem. Ik zou het nooit toelaten dat een man mij ellendig zou kunnen laten voelen door mij te bedriegen, en me te veranderen in een hopeloos plasje pap. daarom ben ik overal op voorbereid en vertrouw ik hem geen 100%. Hij aan de andere kant, gedraagt zich nog vaak als student, en af en toe ook als vrijgezel. Dat wil niet zeggen dat hij vremdgaat, maar wel dezelfde dingen doet als zijn vrijgezelle vrienden, waarvan ik denk dat als zij een vriendin zouden hebben, ze zich niet zo zouden gedragen.

Een relatie kan ondanks dat er geen 100% vertrouwen is toch werken. Als je dit weet en je accepteert het, kun je een fijne tijd met elkaar hebben. :)

Been there, done that, bought the T-shirt. En toen kreeg ik een reality-check. En sindsdien doe ik dat niet meer. En waarom niet? Omdat compleet vertrouwen niet bestaat. Ieder mens is namelijk in staat om je compleet te bedonderen. Soms hoor je verhalen waarin iemand bedonderd is door zijn/haar eigen ouders of broer/zus. Niemand, niemand is helemáál te vertrouwen.

Zeg je hiermee dus ook eigenlijk dat jij zelf ook niet compleet te vertrouwen bent?

Ik geloof niet in 100% vertrouwen, er is altijd een menselijke kant waar missers nu eenmaal voorkomen.

Ik denk wel dat het zo is, dat als je jezelf voor de 100% vertrouwd dat dat helpt met het vertrouwen van anderen.

of zoiets :)

Maar volgens mij vergeet je daarbij dat vertrouwen niet gaat om de persoon die vertrouwd wórdt, maar dat je zélf iemand vertrouwd. Natuurlijk kun je 100 procent op iemand vertrouwen en kan diegene toch iets flikken waardoor jij je enorm verraden voelt. Inderdaad, iedereen kan je vertrouwen beschamen, maar dat neemt niet weg dat jij best actief iedereen die je wilt, kunt vertrouwen.

Natuurlijk kan het weer misgaan tussen mij en vriendlief, maar nu vertrouw ik erop dat het wel goedkomt. Als ik dat niet doe, maak ik de tijd die ik wél met hem heb, namelijk een stuk minder leuk.

Mijn ouders zouden me nooit bedonderen en dat weet ik zeker.

zoiets ja.. Ik merk, dat als ik dingen doe of zeg, waarvan ik weet dat ik ze van mn vriend niet zou accepteren, dat mijn vertrouwen in hem dan ook minder word. (gaat bijv. om flirten samen met vriendinnen als we stappen enzo)

Verder kan ik mijn vriend voorwaardelijk vertrouwen, ik probeer niet te denken aan de dingen die ik niet kan vertrouwen (vanuit mijn eigen gevoel), maar juist aan de dingen die ik wel vertrouw.
Ik vertrouw op zijn eerlijkheid, trouw en liefde.

In andere relaties ligt dit een stuk lastiger, met bijv. ouders of in vriendschappen. Ik ben zeer wantrouwend, vooral tegen over mijn ouders. Die vertrouw ik dan ook niet, en ik merk dat dat een 'gat' veroorzaakt in onze relatie.

Mijn ouders wel, en zeker mijn vader:)
Hoe kun je dat nou zeggen? Waarschijnlijk zouden jouw ouders zelfs hun leven voor jou geven. Hoezo zouden ze dan niet helemaal te vertrouwen zijn?

Er zijn ook ouders die hun kinderen ombrengen. :)

Ja.

Ik kan iemand wel voor 99% vertrouwen, maar voor 100% vind ik stom. Dat heet gewoon naief.

hm door wat slechte ervaringen heb ik echt geen vertrouwen.. want het is vaak genoeg beschadigt.. dus ja

ik zou nooit iemand voor 100 procent vertrouwen. tenminste.. geen jongen. mn moeder en vriendinnetjes bijvoorbeeld wel

Tuurlijk wel.

na 3 zinnen stopte ik met lezen
...

Tuurlijk niet. Rationeel gezien weet je dat iedereen iets kan doen wat zogenaamd jouw vertrouwen beschaamd. Dat jij dan toch iemand vertrouwt, doe je helemaal zelf. Dat heeft niet te maken met wat die persoon wil of doet, maar met dat jij die persoon wilt kunnen vertrouwen.

Ik doe alsof... :)

Nee, er zijn een paar mensen in mijn leven die ik zonder enige twijfel blind durf te vertrouwen. Echter ben ik hier binnen een relatie heel anders in, en dat zal naar alle waarschijnlijkheid ook altijd zo blijven, tsja..

Ik denk niet dat de vraag zo bedoeld was. Ik denk dat je iets te ver doordenkt. ;)

Er bestaat niet zoiets als te ver doordenken ;)

+ de vraag mag opgevat worden zoals men wil. Hoe meer opvattingen, hoe meer interessante discussies :)

Ik zie het verschil eigenlijk niet. Als je iemand voor 99% vertrouwt ben je volgens mij al even naïef. Of dat nu goed is of slecht.

En compleet vertrouwen, of zo, daar geloof ik absoluut niet in. Waar ik vooral op vertrouw is dat iedereen vroeg of laat wel wat serieuze flaters zal begaan. Waarschijnlijk op verschillende vlakken, en al dan niet met goede bedoelingen.

Ook in een relatie heb ik dat volledige vertrouwen niet. Als één van beide zich slechter begint te voelen in je relatie, dan zal die er veel aan doen om zijn eigen hachje en zijn eigen geluk te redden. Misschien wel ten koste van jou of jullie relatie.

Maar als ik heel erg verliefd ben, of heel veel van iemand hou, dan hou ik me wel voor dat ik diegene helemaal vertrouw. Jaja, naïviteit kan leuk zijn.

zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten

is niet waar:mensen kunnen ook eerder in hun vertrouwen beschaamd zijn en daardoor voorzichter worden:)

Zoals ik al zei: Er zijn op de hele wereld miljoenen potentiële partners met wie je een succesvolle relatie zou kunnen hebben, maar slechts een handjevol die je 100% kan vertrouwen.

Ik spreek over miljoenen potentiële partners, kan je nagaan hoeveel er afvallen!

Niet ieder mens. En er is een verschil tussen bedonderd voelen en bedonderd zijn.

Oh ik heb ook echt wel 100% vertrouwen in mijn ouders hoor, en dat is geen naïviteit.

Verder denk ik inderdaad dat er weinig relaties zullen zijn waarbij ik mijn vriendin 100% vertrouw, maar ik denk dat het wel degelijk voor kan komen.

Dus?

ik vertrouw mezelf niet eens altijd voor 100%, dus waarom zou ik dat van een ander verwachten? Ik doe stomme dingen, dus anderen doen dat ook. Wil natuurlijk niet zeggen dat ik het vriendjelief (die ik nu overigens niet heb) zou vergeven als hij vreemd zou gaan. Dan is het gewoon einde oefening. Ik weet alleen niet of ik het wel zou wíllen weten, waarschijnlijk niet...

Je kunt een ander nooit volledig vertrouwen wanneer die ander tot het menselijke soort behoort.

precies. en daardoor zelf juist beter te vertrouwen zijn.