pijnlijke behandelingen
 

Mischien beetje raar topic, maar ik vraag me af of pijnlijden in de medische wereld nog nodig is. Bij ingrepen bedoel ik dan.

Wat is het pijnlijkst wat een arts jou heeft aangedaan?

Bedoel je dat het tegenwoordig in principe mogelijk is voor een arts om er bij iedere behandeling voor te zorgen dat je totaal geen pijn voelt?
Ik weet niet of dat wel zo is.. misschien tijdens de behandeling, maar erna moet je toch weer verder met je herstel en zullen er altijd wel momenten zijn dat je pijn voelt.

Het pijnlijkst dat mij is aangedaan.. hmm.. niks dat ik me kan herinneren was erg pijnlijk.

Toen mijn elleboog uit de kom was, en hij weer werd terug gezet.
Dat was behoorlijk pijnlijk toch vond ik het daarna wel chill dat hij weer goed zat.

hehe, ik heb niet zoveel meegemaakt nog qua medische ingrepen. Het pijnlijkst wat iemand mij heeft aangedaan is tandsteen weghalen (wat mijn tandarts ook nodig vindt onder mn tandvlees :p) en soms de ortho dat ik weer een paar dagen niet kan slapen van de pijn.
Dus ook niks dat ik mij kan herinneren was erg pijnlijk.

Qua onderzoeken; katheterisatie en een echo via mijn slokdarm.

De eerste paar dagen na mijn hartoperaties zou ik ook niet als lollig willen beschrijven, maar de echte pijn is na die paar dagen wel over, daarna moet je alleen nog oppassen met lachen en hoesten (vanwege borstbeen).

De kaakchirurg vond ik eigenlijk heel erg mee vallen, met goede pijnstilling voelde ik er niet zo veel van.

2 ter:

- toen ze mijn nagels uittrokken zonder verdoving
- toen ze met een camera gingen kijken in mijn maag zonder verdoving (3 langste minuten van mijn leven constant dat braakgevoel, ik werd gek :))

- heb één keer hartkloppingen gekregen van verdoving, maar dat viel wel mee!

als je abcessen opengesneden worden en dan de holtes worden schoongemaakt zit je ook niet gezellig met de arts te babbelen kan ik je vertellen..
maarja pus kan je niet verdoven :s

Ik dacht er net aan dat de kaakchirurg misschien wel het pijnlijkste is wat ik meegemaakt heb (verstandskiezen weghalen). Door de verdoving voelde ik tijdens niet zo veel, maar ik ben er de dagen naderhand goed ziek van geweest en mijn hele mond deed zeer.
Maar het kan natuurlijk altijd erger dan dat, en ik ben blij dat ik dat (nog) niet mee heb hoeven maken.

eeeeeeehm..
3x een lumbaalpunctie krijgen omdat ze steeds misprikten was ook geen pretje eigenlijk...

dat noemen ze 'torture' oftewel 'marteling', ook gekend onder de naam 'onmenselijke behandeling'

is heel erg verboden, dus ik geloof eerlijk gezegd nooit dat een arts zoiets zou doen in het kader van 'medische behandeling'

Misschien werkte de verdoving niet (genoeg)?

Ikzelf vind boren zonder verdoving (tandarts/kaakchirurg) erg naar.

Het pijnlijkste ooit: het zetten van mijn gebroken been.
En vooral de opmerking van de arts dat ik me gewoon moest ontspannen. Pff, idioot, probeer dat maar eens wanneer ze aan je been liggen te trekken en je de stukken bot langs elkaar voelt gaan. Als ik er aan denk, doet het nóg pijn. Brrr.

Zonder verdoving kies trekken, verstandskies eruitsnijden en een abces verwijderen uit mijn kaakholte(Y):|.

Mja een pretje vond ik het ook niet. Ik heb een verstandskies eruit laten snijden en een laten trekken. Ik vond de verdoving nog het vervelendst en de week erna kon ik niet goed eten en praten, maar ongelovelijk pijnlijk vond ik het niet, maar misschien dat ik gewoon heel goed reageerde op de pijnstilling, en als ik pijn heb verdring ik dat een beetje door terug te denken aan een moment dat écht heel pijnlijk was. Maargoed, pijnbeleving is voor iedereen anders.

Coloscopie lijkt mij een pijnlijke behandeling, want dan gaan ze met een rubber slang (met camera) in je anus en dikke darm om onderzoek te doen. :rolleyes:

Ik hoorde laatst een leraar vertellen over een onderzoek waarbij een camera de penis in werd geschoven. De details weet ik niet, maar het lijkt me erg pijnlijk.

Ik ben niet zo vaak behandelt. Het pijnlijkste vond ik de verdoving die ik kreeg toen ze een moedervlek weg haalden.
Niet dat dat heel zeer deed ofzo.

me dunkt dat als je bij bewustzijn bent je nog altijd wel effe kan aangeven dat je (een boel) pijn hebt, zodat ze extra verdoving kunnen toedienen ;)

Neen, hij zei gewoon: ff op de tanden bijten
en voor ik het wist gilde ik :p

4 tanden boren.

ruggenprik.
mijn god ik hoop dat ik dat nooit meer hoef mee te maken.

- Bij bloedprikken 3x achter elkaar misprikken, zonder de naald uit mijn arm te halen.
- Een wortelkanaalbehandeling nadat mijn voortand voor de helft was afgebroken.
- De eerste paar weken naar het verwijderen van mijn amandelen, was een regelrechte ramp.

Toen ik een abces bij mijn navel had en die idioot van een radioloog keihard dat echo-ding erop pleurde terwijl ik vroeg of ie nog even kon wachten. Toen kneep ik mijn moeder wel eventjes heel hard fijn :D . Nouja, dat duurt dan ook een minuutje dus zo erg is het niet.

De tandarts heeft me regelmatig mishandeld.. rotgevoel, dat boren. een keer had ik een of andere tandarts in opleiding die bang was dat mijn vulling ging overstromen, dus ging hij allemaal stokjes in m'n tandvlees stoppen, dat deed echt vet pijn! En mijn beugel heeft me ook heel wat pijn gedaan, gelukkig heb ik dat ding maar een jaar gehad...

toen ik longontsteking had moest ik zeven buisjes bloed laten afnemen uit mijn pols. godverrr dat deed zeer, maar ik ben dan ook wel een mietje van pijn betreft :o

Toen ik in groep 4 zat had ik mijn pols zwaar gekneusd en de huisarts vond het nodig om er flink aan te trekken om te kijken of ie ook gebroken was. Ik ben nog steeds boos op hem.

Ik vind het een beetje een typisch topic, pijn met elkaar 'vergelijken'. Ik zie het vast verkeerd dus misschien dat mijn reactie totaal overbodig is, maar hoe mensen pijn beleven en hoeveel last ze ervan hebben is zo verschillend, ik vond mijn ruggenprikken bijvoorbeeld niet zo erg maar als ik dat zeg lijkt het net of iemand die daar wel veel last van had een hele lage pijngrens heeft ofzo. Nou ja, ik weet niet zo goed wat ik nou eigenlijk wil zeggen geloof ik.

Een uitgescheurd perineum zonder verdoving hechten, "want het waren maar twee steekjes".

Zenuwbehandeling zonder verdoving, want er zat een ontsteking en dan zou het toch niet werken.

Kies afslijpen voor een kroon terwijl de verdoving niet werkte.

Verstandskies trekken terwijl de wel gegegeven verdoving nog niet werkte.

Op mijn 19e mijn keelamandelen eruit.

Ik begrijp wat je bedoelt, maar de vraag is wat het pijnlijkste is dat jou is aangedaan. Ik heb niet het gevoel dat het hier gaat om pijn met elkaar te vergelijken, meer om aan te geven wat je zelf echt pijnlijk vond. Dat iemand anders dat misschien helemaal niet pijnlijk vond is dus niet van belang.

Oeh, dat lijkt me vreselijk :|

ik had pinnen uit m'n arm steken, omdat m'n pols was verbrijzeld, en die werden er zonder verdoving uitgedraaid :|

Ik heb gelukkig nog niet zoveel pijnlijke behandelingen moeten ondergaan -afkloppen-.
Het pijnlijkste tot nu toe was denk ik de verdoving voor het trekken van mn verstandskiezen. Zo'n enorme spuit *brr* en dan in je gehemelte.. :S

* googelt op 'perineum' *


:|


* agrees *

Ik ben het met je eens. Bovendien vind ik dat 'meest pijnlijk' ook niet staat voor 'meest vervelende' behandeling. Ik heb zelf niet echt veel pijnlijke dingen meegemaakt.

Het pijnlijkste vond ik waarschijnlijk verdovingsspuitjes bij het weg laten halen van moedervlekken. Wat ik ook wel een heel vervelend onderzoek vond was een histamineprovocatietest (daarbij testen ze de gevoeligheid van je longen) die absoluut geen pijn deed maar waarbij je wel vreselijk benauwd wordt, gaat hoesten en piepen, etc wat echt geen fijn gevoel is omdat je door móet gaan. Pijn zegt dus ook lang niet alles.

De verdovingsspuit in mijn gebroken arm voordat deze gezet werd.

De ortho.

Nare man.

pff denk dat het pijnlijkste was het na de kijkoperatie in mijn knie. Dat kwam meer omdat ze voor niks in m'n knie hadden lopen vroeten :s verder heb ik nooit echt pijnlijke zaken gehad *klopt af*

Toen ik heel lang geleden mijn elleboog had gebroken, maar de arts dacht dat mijn schouder gebroken was (of uit de kom) en zou hem wel even zetten en begon er dus erg hard aan te trekken, stomme mongool.

Een gebroken neus zetten onder een plaatselijke verdoving met een middel waar ik immuun tegen schijn te zijn.

Om diezelfde reden is gaatjes boren bij de tandarts ook altijd ronduit geen lol.

Leuk geluid van krakend bot overigens als ze die ader opzoeken. (y)

Bovenkaak laten scheuren, al moest ik dat wel zelf doen.

Het rechtzetten van mijn onderbeen was flink pijnlijk. Evenals het geruk aan mijn arm, om te zien of deze uit de kom was, terwijl mijn arm was gebroken.

En bloedprikken (door een beginneling), naalden vind ik niet zo erg maar wel als ze er tot 4x toe flink naast zitten.
Ook het rechtzetten van mijn nekwervels na een ongeluk, heeft me toch wel even doen gillen, maargoed niet onoverkomelijk.

de gyn die mij ging vertellen dat het ontstoken was door er steeds weer op te drukken. ja lul, dat had ik ook wel gevoeld.

en de acupuncturiste die af en toe wat naaldjes in me steekt. niet altijd even prettig.

de tandartsboor. ik heb véél verdoving nodig voor het werkt, en daar komt hij altijd wat laat achter.

Zenuwbehandeling/wortelkanaalbehandeling bij de tandarts.
De gastroscopie (maagonderzoek) vond ik niet echt heel erg pijnlijk, maar wel het vervelendst.

Het zetten van mijn onderbeen was flink pijnlijk, met 3 breuken erin en die paar scheurtjes in mijn enkel (n) :(
En het vallen met mijn been die pas een week in het gips zat was nog pijnlijker (n)

Verder heb ik nooit echt pijn geleden bij een dokter, alleen van die pijn die meteen weg is, zoals het uitbranden van wratten.

weinig behandelingen gehad gelukkig, verdoving in je grote teen vond ik niet echt gezellig.

Echt pijnlijke behandelingen heb ik nooit echt gehad, ik was al jong bij de ortho en ik denk dat ik daarom geffrut enzo wel gewend ben. *hoewel pijn natuurlijk anders is*
Pijnlijkste iets was een gebroken pink, aangezien ik piano speel en ik daarna nog heel erg lang last heb gehad *nu soms nog* van het feit dat ie gebroken was, maar dat heeft niets met behandelingen te maken:).

Oh ja, dat heb ik ook gehad, dat vallen. Ik moest leren op krukken te lopen en ging vanuit mijn bed (in de woonkamer) naar de keuken om iets lekkers te pakken, ging prima, maar toen gleed m'n kruk weg en lag ik op de grond. M'n ouders stonden meteen naast me om me naar bed te tillen, dat was wel fijn :)

En toen m'n gips er net af was ging ik voor het eerst zonder enorme vuilniszak om m'n been weer douchen. Ik kon nog niet staan op het been, dus ik deed het nog zittend (want met één been staan in de douche leek me te gevaarlijk), ik was m'n gipsloze been de douchecel in aan het manoeuvreren. In een vlaag bedacht ik me dat het makkelijker zou gaan als ik m'n knie zou buigen en dat deed ik dus. Toen heb ik echt zitten schreeuwen van de pijn :| Na een half jaar in het gips is het niet verstandig je knie plots te buigen :nono: Nu ik er aan denk voel ik het weer in m'n knie :D

Maar dat zijn geen behandelingen, maar dingen die ik mezelf heb aangedaan :P

Kregen jullie dan geen verdoving?

Toen ik mijn spaakbeen had gebroken, werd ik plaatselijk verdoofd met de grootste spuit die ik ooit in mijn leven heb gezien. Daarna hebben ze even lekker mijn botten over elkaar geschoven en rechtgezet en ik voelde er niks van. Geweldige uitvinding, die verdoving.

het pijnlijkst is toch wel mijn borstverkleining geweest. toen ik wakker werd, was mijn leven echt 6 weken een hel. en dan die drains eruit laten halen, nou ik dacht dat ik kapot ging :p

Geen verdoving, en dat had een reden, maar ik ben het vergeten :)