wat te doen?
 

Ik zit in een nogal penibele situatie. 'k Had ze eigenlijk al een hele tijd geleden moeten oplossen, maar wat ben je daar nu mee he.

Ben bijna twee jaar samen met men vriendin, maar ik voel dat het stilletjesaan aan het uitdoven is... Ik denk er heel hard aan om het uit te maken.

Het probleem is echter 't volgende: in september zijn we al eens uit elkaar gegaan, maar een maand later hadden we besloten het opnieuw te proberen. Maar ze had moeite met het verleden achter zich te zetten (er was zo'n hele situatie, die haar heeft gekwetst). Ik was toen diegene die er van overtuigd was dat het de juiste beslissing was. 'k Wilde er helemaal voor gaan. Maar nu - tweeënhalve maand later - zie ik het niet meer zitten. Ik zit op kamers en zij zit nog op school, we zien elkaar dan enkel in het weekend, der zijn verwachtingen waar ik niet meer aan kan voldoen...

hoe kan ik dit nu best aanpakken? Ik zit nu in de blokperiode. Maandag heb ik men eerste examen. Eind januari het laatste. Begin februari vertrek ik op reis, tien dagen later ben ik terug. En net op die dag zouden we exact twee jaar samen zijn! Ondertussen kijkt zij heel erg uit naar de periode na men examens en na de reis. Ze is er zich precies helemaal niet van bewust dat er iets scheef zit :s.

Nu kan ik het echt niet opbrengen om het gedaan te maken, ik moet eigenlijk aan andere dingen denken. Als ik het vlak na de examens gedaan maak, dan komt het misschien dubbel zo hard aan. Op de dag van ons 2-jarig samenzijn het gedaan maken is helemaal te gek.

ik word er gek van :(

In ieder geval uitmaken voor je reis, dan kan je daar iig andere chickies pimpen.

Uitmaken tijdens examens is misschien lastig, uitmaken terwijl je op vakantie bent ook, uitmaken net als je 2 jaar samen bent ook, maar anderhalve maand aanmodderen terwijl jij er eigenlijk gewoon vanaf wil zijn al helemaal. Dus toch maar gewoon meteen doen. Ofwel: nu opbellen, zeggen dat je haar 'iets wil vertellen' of dat je 'ergens over wil praten' of iets dergelijks zodat ze al lont ruikt, afspraak maken voor morgen, dan vertellen dat het voor jou toch niet werkt, nog even met haar praten natuurlijk maar langer dan een uur hoeft dat ook niet te duren, dus je houdt tijd genoeg over om te studeren.

Zo snel mogelijk uitmaken. Je kunt het niet maken om haar al die tijd te laten denken dat er niks aan de hand is en haar gewoon te zien, seks te hebben, weetikveel wat nog meer, terwijl het voor jou voorbij is. Echt hoor, uitstellen totdat het jou goed uitkomt is belachelijk. (n)

Denk je er heel hard aan of weet je het zeker?

zeker ben ik er niet van. Da's nog een groot dilemma... Als ik kijk naar hoe het allemaal gelopen is, dan zie je zo dat het eigenlijk fout zit. Maar tot nu toe heb ik nog nooit die stap kunne zetten. Ook als we dan uit elkaar waren, dan was er toch iets dat ons terug naar elkaar bracht. Mss is het zoiets van niet met elkaar maar ook niet zonder kunnen?

Ergens klinkt heel dit verhaal super egoïstisch... daar ben ik me bewust van...

Ik denk dat het belangrijk is voordat je echte 'stappen' zet, om er voor jezelf achter te komen wat je precies wilt, je wilt achteraf natuurlijk geen spijt krijgen..

Die vakantie van 10 dagen kan daar heel goed voor zijn.. sowieso open en eerlijk naar haar toe zijn en vertellen over je twijfels (beide richtingen op; dat je zowel niet weet of je met of zonder haar wilt, uit je verhaal maak ik op dat ze 't best zal begrijpen..). Misschien dat je in die 10 dagen even alleen zijn, uit de dagelijkse sleur, wel tot bijzondere conclusies komt?..

Heel veel sterkte iig,

Danny

PS. Ik ben sowieso geen voorstander van 't beeindigen van een relatie als je daar niet voor 100% achter kan staan, maar verder'sleuren' is natuurlijk ook niets gedaan...

sowieso eerlijk zijn: bedoel je dat ik nu met haar erover moet praten? of na de vakantie?

Deze situatie heb ik met mijn ex meegemaakt. Hij heeft 1,5 maand verzwegen dat het niet meer goed zat. Daar achteraf achter komen en weten dat hij wel nog van me heeft geprofiteerd ivm geld, auto en sex, dat maakt het er bepaald niet beter op. Het was ook 3 weken voor we een jaar samen waren, dus ik zat daar ook al met mijn gedachten.

Zeg het haar, laat haar tenminste íets weten. Het is nooit leuk om uit de lucht te vallen. Praat erover. Probeer het samen op te lossen. Maar doe het samen.

Nu. Dan weet zij van jouw twijfels en kan ze jou hopelijk ook wat ruimte geven zodat jij echt na kunt denken als je weg bent. Als je het nu nog niet zeker weet en de knoop nog niet door kunt hakken, zorg dan dat je de tijd en ruimte vindt om er wél achter te komen wat je wil en ja, het lijkt me wel zo eerlijk naar haar toe en zo prettig voor jouzelf als ze weet van jouw twijfels.

als jullie dat zo vertellen, dan lijkt me dat idd het beste.

Maar ik denk dat als ik haar er nu over vertel, dat er ineens allemaal herinneringen boven komen die het allemaal nog moeilijker gaan maken. Dan komt er nog bij dat ik dan twee weken totaal afwezig zal zijn (studeren, wat op men kamer is) en zij zich dan twee weken ongelukkig zal voelen, zonder iets te weten. Misschien maakt zij het dan al gedaan voor men examens gedaan zijn, laat staan voor dat ik terug ben van die reis.

Zo'n hele escalatie wil ik écht vermijden :s

Zeg me even, klinkt deze gedachtengang té fout?

Ik vind je gedachtengang wel fout in ieder geval :)
Voor zoiets is het nooit het goede moment, je kunt altijd wel wat bedenken waarom het even niet uitkomt. Ze zal zich toch wel ongelukkig voelen, of jij nu wel of niet bij haar bent. Bovendien, als jullie elkaar een tijdje niet zien, kunnen jullie allebei nadenken en bekijken wat jullie nou echt willen.

Hoi William,

Het is helemaal niet erg als er allemaal herinneringen naar boven komen die jou (en haar) bepaalde gevoelens geven, lijkt me. En wat Annika ook zegt: geen enkel moment is hier 'goed' voor.. Je wilt uiteindelijk het beste voor jezelf en het beste voor je vriendin, en andersom.. alles meewegen zorgt voor het beste eindoordeel. En ja, ik kan me voorstellen dat niet alle herinneringen even fijn en mooi zijn, maar die herinneringen wegstoppen kan (nog) later alleen maar voor problemen zorgen, zowel als je er voor kiest een punt achter jullie relatie te zetten als wanneer je er samen keihard voor gaat knokken..

Ik snap dat je veel tijd en aandacht in je tentamens wilt steken, maar geen mens kan 24/7 studeren :), dus als je echt de behoefte hebt bij haar te zijn dan kan dat natuurlijk tussendoor.

Probeer verder niet bang te zijn voor wat er gaat gebeuren/kan gebeuren.. en realiseer je dat je (en zij ook) je altijd nog ongelukkiger gaat voelen aan het einde van de rit, als je doorgaat met deze relatie en het over een paar maanden of paar jaar toch niet blijkt te werken.. Gewoon je hart volgen, optimistisch blijven (je studeert en zo te horen gaat t goed - je zit in je examenjaar)..

Zet 'em op en veel sterkte ermee!

Danny