Geven en nemen in je relatie?
 

Dat een relatie veelal een kwestie van geven en nemen is om het tot een succes te maken is niets nieuws. Echter verbaas ik me over het aantal mensen dat liever lijkt te nemen dan te geven... Ik ben dan ook benieuwd naar jullie reacties hierop.

Let jij erop of je genoeg terug krijgt voor je investeringen in de liefde? Vind je dat we ons beter kunnen richten op belangeloos geven, als we onze relatie willen verbeteren? Of ben jij juist een 'ik neem alleen- typje' en zoja, waarom?

En wat zou je doen met een hebberige geliefde, in welke vorm dan ook? Praten lijkt me logisch, maar stel dat het weinig veranderlijk is?

Liefs! :)

Ik geloof nog in 'onvoorwaardelijke liefde', zowel in een liefdesrelatie als in vriendschappen (maar realiseer me wel goed dat niet iedereen daar zo over denkt). Ben een gever en een genieter, ik geniet er ontzettend veel van om te geven en om te krijgen :) - maar wel los van elkaar: het is geen marktplaats of 'ik krijg dit, dan geef ik jou dit' of iets dergelijks..

Ik denk dat een goede relatie een relatie is waarin dat in evenwicht is :)..

Ik denk dat ik redelijk wat doe om onze relatie wat leuker te maken. Als ik eerder bij hem thuis ben doe ik even de afwas zodat we 's avonds een filmpje kunnen kijken. Ik kook voor hem, vaker dan hij kookt. Ik vertel hem dat ik van hem houd, meerdere malen per minuut, ik neem regelmatig iets voor hem mee, wat dan ook.

Op zijn beurt doet hij ook dingen voor mij. Hij neemt veel dingen voor zijn rekening waarbij ik weinig zelfvertrouwen heb, zoals klussen. Hij laat me vaak kiezen wat ik wil eten, wat ik wil doen en welke film ik wil zien. Hij knuffelt me, praat me de moed in wanneer ik die zelf niet kan vinden en haalt van alles voor me in huis zoals crème spoeling, koekjes en waar ik ook maar om vraag.

Ik denk dat we het prima doen zo samen. Zolang we beiden het gevoel hebben dat we dingen eerlijk verdelen en geen van ons beiden meer investeert dan de ander komt alles ook goed. Hebben we dat gevoel niet meer kunnen we daar altijd over praten en de oplossing is nooit moeilijk.
Ik zie geen problemen.

Ik hou me hier totaal niet mee bezig. Niet bewust in ieder geval. Maar we zijn allebei gemakkelijke personen, als we echt iets willen, zeggen we dat en wordt dat geaccepteerd door de ander.

Het gaat eigenlijk allemaal wel vanzelf. Qua geven en nemen merk ik nooit precies hoe het gaat, alleen in het huishouden heb ik soms het idee dat ik wat meer doe. (Ik ben ook meer thuis, maar goed.) Daar praten we dan over en maken we afspraken over. Verder gaat het altijd wel goed.

Hebberige geliefde? Daar kan ik denk ik niet tegen - ik ben erg van de gelijkheid enzo. Als ik niet genoeg 'liefde' krijg of hij te weinig uitvoert en hij wil niet veranderen, dan zie ik het denk ik niet meer zitten.

Bij ons gaat dat vanzelf, 't is ook in evenwicht. Dus ik let er niet zo op; ik voel gewoon altijd dat het goed gaat. Soms heb ik behoefte aan aandacht of troost, en dan zoek ik dat om het vervolgens te krijgen. Andersom is het precies hetzelfde. We hebben nooit situaties die ook maar lijken op 'ik heb jou gisteren al liefde gegeven! vandaag ben jíj aan de beurt!'.

Qua huishouden ben ik wel wat moeilijk te porren, ik doe wat ik nodig vind, maar hij vindt altijd veel meer nodig :P Maar goed, dat gaat ook altijd wel goed uiteindelijk :P

Hebberige mensen vind ik niets, daar zou ik al niet op vallen.

Mja, ik let er niet echt op maar ik denk dat we wel ieder doen wat we kunnen, het moet ook niet geforceerd worden. Ik doe meer in het huishouden ('jij kunt toch ook wel eens stofzuigen?' 'ik stofzuig ook heel vaak!' --> drie weken geleden heeft hij dan gestofzuigd :D) maar hij werkt vijf dagen en ik drie (maar ik studeer nog en de andere dag gaat zo'n beetje op aan alles wat je nog moet doen). 50-50 is het dan ook niet maar goed, op andere gebieden doet hij dan weer veel meer 'investeringen', hij zal me overal, op welk tijdstip dan ook komen ophalen en zo.

Ik vind het erg belangrijk dat er balans is, voor mij is dat een teken dat je relatie goedzit.

De balans is bij ons wel ok.
We maken evenveel tijd voor elkaar (hij heeft het wel drukker dan ik maar hij maakt toch veel tijd voor me) en verzinnen ook samen leuke dingen om te doen.
Het enige waar ik meer 'neem' is bij dingen betalen. Hij wil gewoon niet dat ik betaal als we samen zijn. Dus verras ik hem af en toe met een etentje of iets dergelijks om iets terug te doen..
Hebben laatst nog 'ruzie' staan maken in een winkel omdat ik iets voor zn ouders ging kopen en hij wilde betalen :rolleyes: .. Dat wilde ik dus niet :P
Maar ach ja, we vinden het allebei wel prima zo duss...

Ik ben van mening dat je dit niet te veel op een weegschaal moet leggen. Mijn ex had daar wel eens een handje van: dan ging hij opsommen wat hij wel niet allemaal goed deed en dan zag hij totaal niet meer welke dingen ik voor hem deed. Hij was daarin alleen maar met zichzelf bezig.

Natuurlijk geef ik veel en het is onbeschoft om daarbij niet te nemen als er wel gegeven wordt van de andere kant.

Ik heb het idee dat het bij ons ook wel goed in evenwicht is. We willen allebei alles voor elkaar doen, waardoor we eigenlijk allebei gevers zijn.
Ik verras hem graag, kook graag voor hem en hij zet mijn kopje thee klaar als ik klaar ben met douchen. Als dat toch geen liefde is... :p

pff, zo heb ik eigenlijk nooit naar mijn relatie gekeken... we vinden elkaar gewoon ontzettend leuk en zijn samen. mijn liefde is voor hem en die van hem is als vanzelfsprekend ook voor mij, anders zouden we niet samen zijn.

ben meer een gever, nemen interesseert me niet zo. moet allemaal een beetje natuurlijk verlopen. niet te veel over nadenken

Liefde is toch geen bank. Geven en nemen, kom nou.

Jawel. Je geeft haar bier en dan mag je haar nemen. ;)

Sorry, die was best fout.

Anyway, serieuzer. Iedereen heeft vast wel een idee van wat ze willen en willen doen. Als iets een beetje uit balans raakt dan gaat er vanzelf iets knagen. Daar binnen ontstaan vanzelf de verhouding van wat de een wil, de ander laat, en omgekeerd, dat gaat echt niet 1 ding tegenover 1 ding voor alles.

Zo maak ik me zorgen over van alles en nog wat en regel zaken voor beiden voor zover ik ze zie aankomen. Als ik daar zoals af en toe krankjorum van wordt verteld ze mij dat de enige manier waarop ik gek ben gek op haar is en helpt een massage met ontspannen.

Goede taakverdeling vind ik zelf, werkt al bijna tien maanden zonder al te veel klachten. :)

Liefde is pure economie.

zo is dat, liefde is kapitalistisch, voor wat hoort wat, en als je partner je dat niet geeft, dan ga je het bij een ander halen.

Geen romantisch beeld, maar zo werkt het wel. Een relatie moet qua geven en nemen in balans zijn. Je hoefte niet op alle vlakken hetzelfde te geven, maar je weet zelf wat je behoeftes zijn. Als je in een relatie zit waar de balans aan de ene kant doorslaat, wordt je op den duur ongelukkig.

hihi

Onvoorwaardelijk bestaat niet. Meeste relaties gaan er bijvoorbeeld al vanuit dat je geen seks hebt met een ander. Dat is toch ook al een voorwaarde? En zo gaan relaties van nog wel veel meer dingen uit.

Het gaat vanzelf, je ontwikkelt een evenwicht waarbij je je allebei prettig voelt. Het is geen kwestie van CAO onderhandelingen.

Het gaat hierbij om zowel gevoelsmatige als praktische zaken.

Juist met emoties is het echter belangrijk dat je allebei evenveel de intentie hebt om in een relatie met elkaar te zitten, en dat je ook allebei dezelfde maier hebt om daar praktische uitvoering aan te geven.

Iemand die heel veel tijd en ruimte nodig heeft voor zichzelf, en mij er voor het weekend bij wil, dat is niks voor mij. Die zou waarschijnlijk gek worden van het feit dat ik veel en vaak bij hem wil zijn.

Wat de taakverdeling betreft heb ik geleerd dat je met competentiegebieden moet werken. Je moet de taken en de verantwoordelijkheden niet zozeer delen, als wel verdelen.

Afspraken van dan kook jij op maandag en woensdag, en ik op de andere dagen, maar dan moet jij op die dagen de was doen, nee, dat werkt niet. Dat roept alleen maar ergernis op.

Verdeel de verantwoordelijkheden. De een kookt altijd, de ander doet altijd de was, om maar even een stom voorbeeldje te geven. Je weet waar je aan toe bent, en je kunt elkaar geen laskheid verwijten. (Jij zou wassen? Niet, het was jouw beurt, en het was ook alleen maar jouw wasgoed, jij gooit ze veel te snel in de was, en je hebt van die bewerkelijke kleren die allemaal met de hand moeten en daar heb ik geen zin in. Pfff. Ik hoor de ruzies al! )

Wie wat doet is een kwestie van preferenties en vaardigheden. Je doet wat je het meest ligt. Maar ook van de omstandigheden. Wie het meest werkt/studeert, hoeft het minst in huis te doen bijvoorbeeld.

Ik vind dat geven en nemen zo vaag. Ik bedoel, natuurlijk moet je af en toe compromissen sluiten, maar echt geven en nemen? Ik hou gewoon van hem en ben bereid bepaalde dingen voor die liefde te doen, of samen met die liefde komen bepaalde dingen mee, zoals aandacht geven of soms toegeven dat hij gelijk heeft, of wat dan ook. En hetzelfde geldt voor hem. Af en toe is er misschien iets wat bij mij wel inbegrepen zit en bij hem niet of andersom, maar daar kun je dan zo'n mooie compromis sluiten.

Ik geloof niet in onvoorwaardelijke liefde.
Namelijk: als de een teveel neemt, en de ander maar geeft en geeft... Op een gegeven moment is het genoeg, het wordt vaak ook te erg. Dan maakt de liefde plaats voor afhankelijkheid en angst. Ik neem niet veel, ik ben een gever. Daar is wel eens misbruik van gemaakt, helaas. Nu ben ik hopelijk in evenwicht. En nu maar wachten op die vent die mijn gulle geven waardeerd en daarom teruggeeft :)

Onvoorwaardelijke liefde komt van twee kanten en heeft natuurlijk niet veel te maken van hoe je samen je relatie inricht. Je hebt eenmaal mensen die zich prettiger voelen bij een vrijere relatie, en je hebt mensen die meer van gebondenheid houden.. maar dat is een heel ander onderwerp :).

Onvoorwaardelijke liefde staat natuurlijk los van wat je wel of niet leuk vindt aan de ander, los van wat de ander doet en wat je daar van vindt, en waar je je eigen grenzen legt, en komt pas op een later moment, als je beiden weet wat je aan de ander hebt en dat het gewoon goed zit..

Ik vind, dat als je nadenkt over wat je 'geeft' en wat je 'neemt', je veel te veel aan het rationaliseren bent en dat als het nódig is dat je daar over nadenkt, je een kutrelatie hebt, want zoiets hoort vanzelf te gaan en anders pas je niet bij elkaar.
En dan heb ik het niet over huishoudelijke afspraken, want dat zijn praktische zaken die niet echt deel van de relatie zelf zijn.

alsof iemand hier gaat toegeven dat hij een 'nemer' is

Ik ben een nemer.

:)

Grappig om te lezen hoe wat voor dingen allemaal uit dit topic komen rollen; Van een kopje thee zetten na het douchen, tot het gezeur over huishoudelijke taken. :d

Ik geloof zelf totaal niet in onvoorwaardelijke liefde, niet tussen twee geliefde tenminste. Ik denk dat het in bijvoorbeeld een relatie tussen ouder- en- kind wel weer mogelijk is, welliswaar van voornamelijk 1 kant maar toch.

Ik ben zelf zeer zelden bezig met het 'geven en nemen' binnen een relatie, en ik sta er nauwelijks bij stil omdat ik het vanzelfsprekend acht. Persoonlijk denk ik dat mijn balans tussen geven en nemen vrij stabiel is, al heeft geven nog altijd mijn prioriteit.

De laatste dagen heb ik veel over dit onderwerp nagedacht, en moest ik toch concluderen dat ik vooral veel geef om de liefdevolle kleine gebaren. Een luxe diner voor twee, heeft voor mij persoonlijk veel minder waarde dan eens een lief briefje in mijn portomonnee terugvinden of iets. Het laatste compenseert voor mij persoonlijk dan ook veel meer de 'big issues' binnen mijn relatie. En dat verbaasde me toch wel.

Ik geloof niet dat voornamelijk nemen, en zelden geven (en dus een onevenwichtige balans) succesvol kan zijn, al beweerde een meisje dat ik ken van wel. Vandaar ook dit topic. :)

;)

Ik ben er nooit zo bewust mee bezig. Ik denk dat je het wel merkt wanneer je er veel energie insteekt maar er weinig tot niets voor terug krijgt doordat je vermoeid raakt, geirriteerd bent, moe enz enz. Kortom: je merkt dat er iets niet goed zit in je relatie.
En zolang als ik er van geniet zit het goed. Ik geef en ik ontvang, ik neem niets en ik denk ook niet dat je dat moet doen. Misschien vanuit de gedachte dat als je iets neemt, je het voor lief neemt.

De vrouw geeft en de man neemt, zo zou het moeten. In werkelijkheid is het precies het tegenovergestelde, en dan klaagt ze nog dat ze onzeker is...

Zo regel ik het wel, maar dat zal ook wel moeten, anders doet mijn vriend niks. Hij wil wel, maar hij 'ziet het gewoon niet'. Pfft. :) Gelukkig is hij met andere dingen dan wel weer heel erg attent, dat is wel grappig.

Ik word graag genomen HAHAHAHAH

Hier ben ik het wel mee eens. Alleen denk ik er zelf niet echt over na, als het goed voelt is het goed. De ene keer zit de een niet lekker in zn vel en dan is het logisch dat die even meer aandacht eist dan geeft. En andersom.

Kennelijk geef jij haar reden onzeker te worden ;)

Ik heb de neiging om mezelf weg te cijferen in de relatie, maar mijn partner heeft dit ook.. ik denk dat we elkaar toch zo aanvullen omdat we allebei willen geven... :o

Ik hou ervan om voor te staan in de score, dus ik geef vrijelijk, maar neem niet zo snel aan. Ik wil mijn punten niet te snel verspillen... raar eigenlijk, want oude punten zijn ontzettend aan inflatie onderhevig.

Bijvoorbeeld:
Ik kan niet na een week zeggen: doe de afwas want vorige week heb ik de computer gerepareerd.
Al zou ik mijn punten nooit uitgeven voor een afwas. dan doe ik hem liever zelf. meer punten...

Punten? ..

Dr. Phil -wijsheid;

"A relationship is not fifty-fifty, but one hundred-one hundred"

Is je partner aantrekkelijk? Mwoah, fiscaal nog wel! ;)

:D

En dan fiscaal partnerschap beginnen ;)

mijn vriend en ik zijn heel anders. genieten van andere dingen, vinden andere dingen belangrijk. op deze manier vullen we elkaar blijkbaar goed aan. hij weet waar ik aandacht, bevestiging, complimentjes over nodig heb. en ik weet dat hij dat veel minder nodig heeft. maar ik weet ook hoe blij ik hem kan maken door spontaan een uurtje eerder te komen, of te blijven slapen, of hem mee uit eten te nemen.
het is echt niet zo dat als hij kookt, ik perse de afwas doe. of dat er altijd iets tegen over een cadeautje meot staan. we zijn spontaan in onze acties. voelen elkaar aan. en geven elkaar de bevestiging op de moment dat we dat nodig hebben. en soms verkijkt de een zich daarop, en dan is de ander even chagrijnig. maar dat lossen we ook wle weer op. balans, denk dat dat voor ons het belangrijkste is.

... en dan gaat hij er ineens met al je geld vandoor? (klinkt me iets te lieffie lieffie in de oren namelijk)

dat snap ik niet?

Ik ben een cynische rotzak en ik denk dat je beschrijving van je 16 jarige relatie zo geweldig is dat er wel iets mis moet zijn. Ik hoorde van een meisje die haar vriend helemaal geweldig vond, en hem verdedigde ook al sloeg hij haar en schold hij haar uit. Dus ga ik ervan uit dat je beschrijving van je fantastische relatie of:

- niet klopt
- wel klopt, maar dat het op zeker moment ineens mis gaat, en hij er bijvoorbeeld, net als in het liedje, met al je geld vandoor gaat.

hehehe makes two of us... (y)

Ik was meestal de gever (ik heb op dit moment geen relatie) en ik heb me hierin ook wel eens wat eenzaam gevoeld. Maar meestal zag ik al snel in dat ze het niet bewust deden en gewoon zo waren. Maar het was wel één van de redenen waardoor het uit is gegaan. En misschien is het daarom ook wel dat ik nu 'op zoek' ben naar iemand die ook een gever is, zodat ik niet de enige ben die alle dingen die hij vertelt onthoud en daar dan naar vraagt, maar dat dat omgekeerd ook het geval is. Voor zoverre ik daartoe in staat was in mijn relaties (in ééntje was ik daar niet toe in staat) was ik ook meestal degene die de lange afstanden qua reizen aflegde en dat soort dingen.

Je kan ook te veel geven. ;)

En daarbij. Als je gaat kijken hoeveel de 1 geeft en de ander geeft, wordt het net een competitie. Als je iets geeft of krijgt, moet je het gevoel hebben dat het meerwaarde heeft en niet alleen doet om het ''geven''.

Ik ben een gever en een nemer. Als ik meestal iets geef, moet het spontaan en verrassend zijn. Als iemand wilt dat hij / zij meebetaald of geeft, laat ik dat ook gewoon toe. Ook een vorm van geven en tegelijk ook nemen. ;)

Vervelend is wel als beide personen willen geven. Wie trekt als eerste de portomonnee.

Naja, ik praat poep.

Ik doe het ook, als er beweerd wordt dat ik als zelfzuchtig wordt betiteld. Zelfverdediging. Niet altijd slim, want het wekt alleen maar meer gezeik op. Maar ja, ik zeg gewoon wat ik op dat moment voel en denk.

ik was ook echt een nemer, maar nu probeer ik het te veranderen. maar gelukkig heb ik een relatie met een gever, dus het is voor ons beide niet storend, ik heb er nog nooit klachten over gehad tenminste