Romeo & Juliet
 

Keer op keer wordt er weer beweerd:
ware liefde bestaat! mijn
engel schat lieveling liefste liefje lief,
steeds opnieuw vermoord door haat.

(elke keer weten ze haar te vinden
Sluimert ze in onze harten?)

zij is het vergif dat ik op je lippen proef
wanneer je gestorven bent. Wanneer mij
niets ander meer zou resten dan
smarten en treuren, verdriet.

Neen, zij schaakt ons op 't onverwacht
met maskerade, bedrog.
Hoe zij venijnig lacht, doch
aait ze onze haren, zwaait ze als we staren
naar elkaar - aan elkaar verpand
wij lopen geen gevaar want

love conquers all.

Opzich wel leuk, na een paar keer lezen, vind ik.

Hoe zij venijnig lacht, doch
aait ze onze haren, zwaait ze als we staren

'doch' staat daar volgens mij misplaatst, doch=maar, toch?

De derde strofe vind ik stukken minder dan de rest en deze regel:

zij schaakt ons op 't onverwacht

vind ik mooi. Ik vind het niet zo'n bijzonder gedicht, dus het blijft niet hangen, maar wel leuk om te lezen.

Ja, 'doch' is inderdaad 'maar', en dat bedoel ik daar ook :).