Wajong, wil ik wel een wajong, en wil ik wel zo veel?
 

Hoi mensen, ik heb zojuist een wajong gekregen.
Het bevalt me niks, ik heb naar mijn mening veel te veel, en vraag me af of ik niet roch wel zou kunnen werken. Ik heb namelijk het gevoel dat ik niet werk omdat ik die stap niet neem, waarschijnlijk omdat ik het niet durf, een soort van faalangst.
Ik denk dat dat komt doordat ik jaren achtereen te horen heb gekregen wat ik allemaal niet zou kunnen. Ik heb dan ook het gevoel dat mijn ouders mij ook onderschatten. Maar omdat ze toch wel zo'n grote rol spelen voor mij, heb ik toch vaak een twijfelgevoel, zovan: Zouden ze toch niet gelijk hebben?
Door deze situatie weet ik dus niet of ik wel een wajong nodig heb, en wil hebben.
Het voelt ook helemaal niet eerlijk, want naar mijn gevoel en mening zijn er mensen die dit bedrag veel beter kunnen gebruiken dan ikzelf. Het voelt heel verkeerd en krom.
Ik heb ADD, wat waarschijnlijk ook meespeelt met het feit dat ik die stap niet neem om werk te zoeken.
Ik wil graag weten wat jullie hiervan vinden

Ik neem aan dat je gewoon gekeurd bent door iemand die er verstand van heeft, dus je hebt echt wel recht op de wajong :)

Maar als je je afvraagt of je niet misschien toch zou kunnen werken, zou je eens een paar uur per week vrijwilligerswerk kunnen proberen en kijken hoe dat gaat.

Ik weet niet of het kan, maar ga studeren. Heb je in ieder geval eerst iets te doen en als je later voelt dat je kunt werken, krijg je misschien toch nog wel een redelijk baan.

Wat is ADD?

ADHD zonder de H. Het staat voor 'attention deficit disorder'.

Ik ben (zonder je aan te willen vallen voor alle duidelijkheid) even vrij benieuwd hoe je met ADD een wajong uitkering kunt ontvangen?

Natuurlijk is het bijzonder vervelend en ik kan me d'r ook alles bij voorstellen dat het je belemmert in veel dingen; maar helemaal niet kunnen werken klinkt wel als een beetje veel van het goede.

Just wondering.

Dat eerste daar zou ik niet te hard van uit gaan, dat keuren is (zeker sinds de nieuwe regelingen) iets nogal subjectiefs geworden.. (n)

Verder vind ik je tip wel goed: vrijwilligerswerk is prima om zoiets te bekijken! Kijk wel even na hoe het zit met het aantal uren dat je mag doen? En bedenk ook goed dat het dan wel vrijwillig is, maar niet vrijblijvend.. er wordt op je gerekend, net als bij betaald werk (daarom is het ook zo'n goede test).

Het blijft een keuring en daar zit hoe dan ook een subjectieve component in. Maar je hebt verder wel gelijk. En daarbij kun je je natuurlijk afvragen of, als het allemaal netjes via de regels gaat, die regels wel 'juist' zijn.

Vrijwilligerswerk is idd een mooie om mee te beginnen. Mocht het niet lukken is er eigenlijk geen man overboord en niet geschoten is altijd mis. Komt ook nog eens bij dat juist bij vrijwilligerswerk men waarschijnlijk beter rekening kan en wil houden met je faalangst. Kan me voorstellen dat dat wat meer ruimte geeft.

Ik hoor juist dat de nieuwe regels beter zijn...

Ja, om allemaal mensen goed te keuren die eigenlijk gewoon echt arbeidsongeschikt zijn ja.. Misschien dat dit voor ts dan een 'goed teken' is dat ze wel afgekeurd is.
Maar je zou voor de grap eens de interviews met keuringsartsen moeten zien die gestopt zijn/overspannen thuis zitten sinds de nieuwe regelingen, omdat ze niet meer vanuit hun eigen inzicht objectief mochten keuren, maar gewoon opdrachten opkregen (in de stijl van agenten die per se zoveel bekeuringen uit moeten delen)..

Maar dit gaat wel erg offtopic :bloos:

Aldus de SP. Maar laten we ons in deze discussie beperken tot de dingen die wel waar zijn, ok?


Maar, ontopic; Faalangst is iets dat je kunt overwinnen, dat is een kwestie van nadenken, met of zonder hulp van anderen. Dat hoeft dus geen obstakel te zijn om normaal te functioneren.

Of ADD alleen of een andere keuringsgrond nu de oorzaak van afkeuring was, ik zou de TS aanraden een denkproces te veranderen.

Niet meer denken aan wat je niet kan, dat is bekend, denk na over wat je wel kan en daarna over wat je wil.

Wat je kan kan ik uiteraard niet met een adsl lijn en een server ertussen beoordelen, dat weet iedereen van zichzelf het beste. ;)


Mocht je bij betaald werk aanlanden, maak van een nadeel dan een voordeel, werkgevers vragen je waarschijnlijk over je ADD en eventuele andere zaken, maar leg dan nadruk op dat je je bewust bent van de implicaties (niet beperkingen, dat is een negatief woord) daarvan, en dat het je meer gedreven maakt, wat een voordeel is.

Überhaupt vind ik het al een applausje waard dat je ondanks afkeuring op zoek bent naar werk. (y)

Ik vind het proberen van vrijwilligerswerk een erg goed idee. Daar kan je van leren; misschien kom je er achter dat werken voor jou helemaal geen probleem is, of misschien leer je wel te accepteren dat je recht hebt op wajong omdat 't gewoon niet zo goed gaat. Het is in ieder geval een goede ervaring. Als het goed gaat, kan je overwegen om 'echt' werk te zoeken; betaald werk, en dus van wajong af te zien.

Ik raad je dus aan jezelf over te halen - probeer het echt! - en iets te zoeken om het te proberen.

En aldus een aantal keuringsartsen zelf, die hiermee naar buiten zijn gekomen. Maar goed, laten we ons dan helemaal beperken tot de feiten, en die zeggen ook niet dat de keuringen wel goed en objectief zijn, en of dit nou wel of niet waar is.

Misschien is ADD niet zijn enige 'beperking' :)

De ervaring leert dat als je eenmaal in de WAO/Wajong (80/100% afgekeurd) zit, hier meestal nooit meer uitkomt. :o

Geldt trouwens ook voor bijstand, ook dit is een uitkering voor het leven. :o

Mischien zou je eens vrijwilligerswerk oid kunnen proberen, maar zelfs daar staan ze niet te springen op arbeidsongeschikten. :o

Accepteer de situatie nou maar, want je hebt nu eenmaal de status van volledig arbeidsongeschikt. :o

Vrijwilligerswerk is natuurlijk een optie. Als dat niet meteen goed gaat kun je misschien iets vinden wat je in je eigen tempo en alleen kunt doen, bijv website (ver)bouwen voor een buurthuis. Je bent jong, in principe betekend dat dat je nog iets kan leren.

Om hier nog even op terug te komen, ik heb ooit gesproken met iemand die ADD had, maar dan redelijk ernstig. De jongen kon zich daadwerkelijk op niks langer dan 30 seconden concentreren en kon zelfs tijdens gesprekken af en toe even focus verliezen.

Als dat onbehandelbaar is dan kan ik me wel degelijk voorstellen dat het te boek staat als afkeuringsgrond, maar voor degene die er aan lijdt lijkt me nog veel rotter, in communicatie komt het over alsof je ongeinteresseerd bent, en niet iedereen zal daar begrip voor hebben.