verbreken van vriendschap
 

het is in principe al een oud verhaal (2005/2006), maar ik kan het maar niet echt loslaten en vroeg me af of anderen ook in soortgelijke situaties zitten of hebben gezeten. share :)

ik en mijn liefste vriendinnetje zijn een tijdje beschouwd door een ander meisje als beste vriendinnen. eerst lieten we dit maar gewillig over ons heen komen. ze was de vriendin van mijn huisgenoot, dus ik zag haar toch al vaak, maar dat werd dus steeds vaker.
toen het uitging tussen haar en die jongen had ze eigenlijk niemand meer (dat had me toen al moeten waarschuwen: mensen zonder enige vriendschappelijke relaties hebben meestal niet echt geweldige sociale vaardigheden). ze klampte zich dus direct aan ons vast. en vooral aan mij, omdat ik dichter bij haar stond en te aardig was om er iets van te zeggen en iets aan te doen.
ze zat avonden bij ons tv te kijken, ging mee naar feestjes en concerten... maar ze begon ons steeds meer te irriteren. ten eerste omdat ze (waarschijnlijk zelfs met de beste bedoelingen) een egoïstisch en arrogant kon zijn, ten tweede omdat ze niet ophield met klagen over alles, ten derde omdat ze een compleet verstoorde relatie met haar moeder heeft. (ze belde dat ze niet naar een feestje kon komen omdat het zo hard sneeuwde, maar nadat we aanboden haar te kwamen halen zei ze dat ze gewoon niet mocht van haar moeder. ze is 21!)
ook bleef ze maar opscheppen over hoe goed ze met geld om kon gaan, terwijl ze gewoon thuis woonde en ik en mijn vriendinnetje hele dagen crackers met hüttenkäse zaten te eten omdat we toch moesten studeren en ergens wonen en geld op een gegeven moment op is.
het toppunt was lowlands. ik en mijn vriendinnetje (besef nu hoe kinderachtig dat klinkt, whatever) hadden allebei zo’n 60 euro te besteden, dat wist zij ook. op dag één haalt ze haar portomonnee leeg, 5 briefjes van 50, en wappert er nonchalant mee voor onze neus. heel lowlands heeft zij ons eten opgegeten, ons drinken opgedronken, maar ze heeft niet één keer een rondje gegegeven! en dan wel: “ja, ik heb maar dit shirtje gekocht, het kostte 35 euro en ik ga het ws toch niet dragen, maar is wel leuk als souvenir” grrrrrrr Offtopic: (nou goed zeikhoer)
het is zwak van me, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om haar in haar gezicht te zeggen dat ik dr een trut vond. dus heb ik gewoon nooit meer gebeld. toen zij uiteindelijk belde was ik zo opgefokt dat ik niet op durfde te nemen…
op feestjes kom ik haar nog wel eens tegen en dat voelt nog steeds raar. ik voel me echt een kutwijf, terwijl eigenlijk hetgene dat ik fout heb gedaan is dat ik te aardig ben geweest :( …

er is natuurlijk nog veel meer gebeurd en dat valt niet eens allemaal normaal uit te leggen, maar neem maar van mij aan dat ik echt wel heb geprobeerd iets van deze ‘vriendschap’ te maken. ik geloofde dat er toch wel ergens iets leuks in haar moest zitten, maar achteraf begrijp ik waarom ze eigenlijk geen vrienden heeft. ze jaagt op deze manier iedereen weg. ik was echt ook teleurgesteld in mezelf dat ik me zo in iemand vergist heb.
al is medelijden nou niet echt de basis voor een stabiele relatie

wat denk je dat jij zou doen? hoe maak je een vriendschap uit? wat kan ik nu doen om het allemaal weer normaal te laten lopen?
ik voel me schuldig, terwijl ik in principe niet eens spijt heb van de dingen die ik heb gezegd en gedaan. enkel over de manier waarop…

het is souvenir, niet souvernir

Je zin mist een hoofdletter en een punt.

Meestal komt zoiets wel van 2 kanten, maar als dat niet zo is, is het sowieso een rotsituatie.

ik heb een ondankbare vriendin ook op zo'n manier laten vallen. ik heb haar een jaar lang gesteund in een heel moeilijke tijd voor haar (kliniek gezeten, enzo). toen ze weer thuis kwam liet ze niets van zich horen. na een tijdje dat het contact alleen op mij aan kwam, heb ik haar niet meer gebeld. en zij mij ook niet.
nou dat was pijnlijk en k voelde me ook heel schuldig, maar als ik haar nu tegenkom zegik wel hoi. begint ze een gesprek dan praat ik wel beleefd terug.. Ik heb niet echt de vriendschap verbroken, maar het is wel duidelijk zo. Ik denk dat dat voor jouw (ex)vriendin ook wel geldt.

Wat je met je schuldgevoel kan weet ik niet..khoop dat t slijt!

Exact. de basis is eerder een factor als uitdaging (als in: die klootzak moet dood godverdomme met wat hij nu weer voor bijdehands uitgevreten heeft waar ik jaloers op ben, in positieve zin zeg maar), of gewoon dat je iemand graag ziet omdat diegene intelligent is en een frisse kijk op dingen heeft, of gewoon sowieso goed gezelfschap is en het LEUK is met hem of haar. Kom op zeg het is toch zinloos om uit liefdadigheid een vriendschap met iemand aan te gaan. Ik zou er dus ook geen moeite in steken, het is niet dat ik zo'n harde gevoelloze bikkel ben maar het is meer dat het toch zinloos is. Het is misschien jammer zoals het gegaan is, maar dat is dan maar zo, laat het gewoon.

[quote]
Dat snap ik dus niet, het moet toch ook gewoon van twee kanten komen, kom op zeg. Als jij eerst moeite doet en je krijgt daarna niks terug dan hoef je je echt helemaal nergens schuldig over te voelen hoor.

dat is idd het kutte: je voelt je schuldig over hoe het is gelopen, niet over wat je hebt gedaan. want je hebt je best gedaan, maar dat was niet goed genoeg. ik ben nu ook in de hoi fase, nog steeds. ik ben om eerlijk te zijn bang wat er komt als ik "hoi, hoe gaat het?" zeg :)

dat is een soort van utopie van vriendschap. soms gebeuren dingen gewoon, iemand komt binnen in je vriendenkring, wordt zeg maar in jouw hoekje gezet. je klikt, als kennissen/oppervlakkige vriendschap, maar meer niet. en dan wil de ander toch meer... omdat ik het gemeen vond duidelijk te maken dat ik niet op die manier over haar dacht (zij zag tegen mij op, ik voelde me misschien ook een beetje gevleid, en kreeg beetje moedergevoelens, als in haar willen beschermen tegen zichzelf en proberen haar los te krijgen van haar mama. proberen er meer van te maken dan er was, omdat ik het kut voor haar vond dat ze helemaal niet zo leuk en bijzonder was)
ik laat het ook gewoon, maar soms steekt het nog, en ik vroeg me simpelweg af of dat nou aan mij lag (was it just me?) of dat meer mensen in soortgelijke situaties hebben gezeten.
normaal ben ik ook vrij nuchter, vrij hard, maar dit heeft me geraakt en ik wilde dat ik het anders had aangepakt...

desalniettemin heb ik gelijk

:cool:

dat geeft je vast een warm gevoel

Dat is geen utopie van vriendschap, wat ik omschreef is gewoon vriendschap. Het lag ook niet aan jou, je kunt jezelf toch niet forceren om iemand leuk te vinden om mee om te gaan? Je hoeft ook niet gelijk expliciet duidelijk te maken dat je geen behoefte hebt aan contact, je kunt het ook doen door meer impliciet een beetje afstand te houden. Natuurlijk hebben meer mensen in soortgelijke situaties gezeten.

Dat is wel een heel genuanceerde manier om te zeggen dat je eigenlijk niet eerlijk bent geweest, je had haar moeten zeggen wat je van haar vond, misschien had ze het opgepakt en zich in verbeterd, waarschijnlijk niet maar dat maakt weinig uit. Ik vind mensen eerder aardig als ze me zeggen dat ze me een botte eikel vinden om het een of het ander, dan dat ze lief blijven doen totdat ze niet meer met me willen praten. Want als niemand je ooit zegt dat je een botte eikel bent zul je altijd zo blijven.

idd.

ehh je had haar kunnen zeggen wat je niet leuk vond aan haar gedrag. lijkt me niet echt dat gewoon zwijgen en haar ondertussen 'een trut' vinden proberen iets van een vriendschap te maken is. bijv dat op lowlands, dan zeg je toch gewoon even dat het wel zo eerlijk is als zij ook een keer betaalt en dat je het niet fijn vindt dat ze al dat eten op eet omdat je weinig geld hebt?

dat bedoel ik dus met dat ik genoeg heb geprobeerd. ik heb dat soort dingen wel gezegd. andere mensen ook. het dringt gewoon niet tot haar door. ik heb op die manier avonden met haar zitten praten. op haar in zitten praten. dan zegt ze ja, maar ze doet nee.
en okeej, ik ben niet altijd eerlijk geweest, maar op het moment dat ze echt begon te irriteren en ik de vriendschap echt wilde verbreken was het al niet meer te doen eerlijk te zijn. het sloeg voor mijn gevoel ook in één keer om, van "ik vind haar best aardig", naar "god wat is zij irritant"
zou jij tegen iemand die jou aardig vind, tegen je opkijkt, iemand die jou ziet als goede vriendin, kunnen zeggen dat dat allemaal niet echt wederzijds is? gewoon bot in iemands gezicht? ik kan dat iig niet
toen ik over dat gezeik op lowlands met haar had gepraat was haar enige conclusie: "o, dus jullie zijn jaloers", terwijl dat natuurlijk helemaal het punt niet was.

(y)

Souvernir is trouwens wel een leuk woord.

Dat punt was in de eerste post al gemaakt Metal, als je wilt zeuren doe het dan goed.

ja niet omgaan met zulke mensen en je niet schuldig voelen... mensen moeten zelf willen veranderen dat kan jij niet voor ze doen

Ik had ook goede vriendinnen, waar ik ook echt een wederzijdse vriendschap mee had, maar als er dan iets gebeurd wat echt niet kan... dan is het exit.

gebeurtenis 1
meisje waar ik vanaf brugklas mee bevriend was, goede vriendin geen problemen. Meisje wordt n beetje krenterig, later organiseren we samen een feest. Feest wordt drama want afspraken worden niet nagekomen door haar+ik krijg overal de schuld van. word uitgepraat. Gaan dezelfde zomer met 4 op vakantie, loopt uit op enorm drama door gedrag van dat meisje. Meisje word na vakantie uit de groep gezet door de vakantiegangers, de hele vriendengroep is ze nu kwijt. Van allerbeste vriendin naar een haatwijf, ik heb er geen nachtje minder om geslapen. en ik was 3 jaar met haar bevriend (1-3e)

gebeurtenis 2
meisje 2, hele goede vrienden, veel lol zijn beide erg nadrukkelijk aanwezig. Gaat hele lange tijd goed, met zn 2en op vakantie geweest, ging best goed. Laatste jaar van vriendschap gaat ze wat meer om met n andere hele goede vriendin. Op ggven moment hebben we wat minder contact, gezamelijke vakantie van gehele vriendengroep. Komt n 2deling, zijn wat irritaties mbt haar gedrag die er al eerder waren, maar nu echt tot uiting komen. (ze kan geen kritiek verdragen, wel heel erg veel geven, gaat altijd overal tegenin, kan niet hebben als jij ook doet etc)
Kleine ruzie geweest, ik heb de conclusie getrokken dat ik toch beter mn heil kan zoeken bij andere vrienden. Heb haar niet meer gebeld of gesproken nadien, enkel bij gezamelijke activiteiten. Slaap er niet minder om.

tja, wou dat ik dat dus kon... feit is ook dat ze nog een boek van me heeft, dat best belangrijk voor me is (had t ook nooit moeten uitlenen) en dat ze niet reageert op mijn pogingen dat boek terug te krijgen. zo kan ik het nooit afsluiten. dit duurt nu al een jaar!

ga naar dr huis, en vraag of je binnen mag komen, en vraa dan om het boek.

op de gezamelijke vakantie had ik ook een boekje betaalt, dit wilden ze later niet teruggeven want er waren steeds smoesjes. Ja ligt diep in mn koffer, ja dit dat bla bla bla. Maar later wel een cd en trui terugwillen die ze geleend had. Mooi niet dus ;)

Wat zij doet heet verduistering in wettelijke termen. Dat is strafbaar. Ik zeg niet dat je gelijk aangifte moet doen ofzo maar je kunt best stampij maken om dat boek terug te krijgen, het is je eigendom en het is heel normaal dat je het graag terug wilt.

Ik zou dat zeggen maar ik ben nogal bot en ik weet dat niet iedereen zo is, maar dat zou wel beter voor je zijn.

Maar als dat haar conclusie is heb jij het ofwel niet goed uitgelegd, en dat betwijfel ik, of ze is vrij lomp/dom. :o Dan zou het vrij makkelijk moeten zijn daar wat van te zeggen.

tja... lomp is het beste woord, maar ik voelde me soms ook een beetje de grote zus... dus dat maakt het dan weer moeilijk

ik moet ook gewoon wat harder zijn, maar das zo lullig en ik krijg altijd een rooie kop :)

Er is een grood verschil tussen te aardig zijn en duidelijkheid en eerlijkheid.
Te aardig bestaat namelijk niet, niemand zal zeggen, wat ben je lief voor me, zeik me alsjeblieft ff af, knap ik van op.