Jaloezie
 

Jaloezie

Terwijl ze door haar haren gaat en lacht,
verwacht of dacht
ze,
toch hoop ik niet,
dat ik een ander was.

Wanneer haar hand de mijne raakt,
ook anderen geraakt, misschien
ook liefgehad of meer gehaat,
of nog veel meer laten zien.

Maar niemand was toch zoals ik,
geen ander had jou ooit beroerd,
of jouw zinnen zo ontvoerd,
als jij nu met de mijne doet.

Al een tijdje geleden geschreven... kon het best een keer posten...

De laatste strofe heeft potentie, maar het haperige metrum verpest dat een beetje. Het zinnen ontvoeren is leuk, maar van beroeren word ik altijd een beetje misselijk. Bij mensen beroeren denk ik aan draaiende darmen en hersensoep.