Vraag..
 

Ik heb dus ongeveer 7 weken (1,5 maand+-) geleden een soort van paniekaanval gehad toen ik ging slapen...waarna ik 2 dagen echt helemaal in de war was.Ik heb verder geen paniekaanvallen meer gehad maar als ik ga slapen heb ik wel weer zo'n zenuwachtig gevoel dat ik misschien een paniekaanval krijg, ik voel dan zeg maar mijn hart sneller gaan kloppen en ik voel het warmer worden, maar omdat ik nu onderhand precies weet hoe ik me zelf rustig moet houden ( ademhalings controle) gaan die gevoelens niet verder,word ik rustig en ga normaal slapen.Het enige waar ik me dan soms zorgen over maak is dat ik overdag dan weer soms zo'n kut gevoel (deprimerend) krijg als ik denk over het slapen gaan die avond... Mijn vraag is nou of dit een paniekstoornis is of niet en wat ik eraan kan doen ?

Je bent dus in feite bang dat je een paniekaanval zult krijgen. Dat is nog geen paniekstoornis, maar als het zo erg wordt dat je paniekaanvallen krijgt uit angst voor een paniekaanval wordt het dat wel, je zit dus een beetje op het randje.
Het kan helpen om te bedenken dat de symptomen van een paniekaanval niet slecht voor je zijn, je hebt geen hartaanval oid. Als je overdag dat deprimerende gevoel hebt, bedenk dan dat het helemaal niet erg is als je een beetje bang wordt, omdat je een goede ontspanningsoefening kent en het dus gauw weer over gaat. Misschien kan die oefening je overdag ook rustig maken.
Lukt dat allemaal niet en wordt het erger, dan kan cognitieve gedragstherapie helpen. Dit is een therapie waarbij een psycholoog je leert om je gedachten 'onder controle' te houden. De huisarts kan je hiervoor naar een psycholoog doorsturen.

Heb je enig idee waarom je de aanval 's avonds kreeg?
Als je in bed veel ligt te piekeren, kan het helpen om overdag met jezelf tijd af te spreken waarin je al je gepieker voor die dag doet, en verder mag het niet, een halfuur bijvoorbeeld. In dat halfuur schrijf je alle problemen op die je bedenkt. Daarna kun je bekijken of die problemen ook écht een probleem voor jou zijn, en zo ja, hoe je het kan proberen op te lossen en wanneer je dat gaat doen, en dat schrijf je ook op. Dan kun je piekergedachten als het goed is makkelijker van je af zetten.

Weten mensen in je omgeving hiervan? Het kan altijd helpen om met iemand te praten :)

Sterkte ermee :)

Bah, wat klinkt dat vervelend. Misschien even met de huisarts gaan praten? Het klinkt een beetje, alsof het een 'gewoonte' is geworden om zo bang te worden.. Als je zo'n paniekaanval voelt aankomen, misschien op iets anders gaan concenteren. Misschien moet je iets leuks verzinnen voordat je gaat slapen? Dat je wel zin heb om naar bed te gaan. Succes ermee :) .

Hmm,nou het is niet echt een gewoonte want ik heb nog steeds zovan "hu ? Waarom voel ik mij nu zo" ik ben ook niet echt "bang" maar eerder nerveus dus in veel mindere maten...Toen ik die paniekaanval had 7 weken geleden was ik niet lichamelijk bang maar het leek net alsof ik opeens super emotioneel werd waardoor ik denk ik dieper ging inadamen , hyperventilatie en alle dingen die daarbij horen...Ik dacht misschien dat het hoort bij puberteit ? Ik zit er namelijk midden in...

Bedankt.

Zoiets heeft een vriendin van me ook. Als ze erg emotioneel word gaat ze heel erg inademen en krijgt ze hyperventilatie. Hiermee is ze ook naar de huisarts geweest en heeft er een soort pilletje van gehad. Toen je zo'n 7 weken geleden, zo'n paniekaanval kreeg, was je toen ook erg emotioneel?

Hmm, niet zo heel erg emotioneel.. nee.Maar mijn ouders gingen die dag erna voor het eerst allebei voor 2 weken weg , ik zou dus 2 weken helemaal alleen thuis zijn , daar zat ik al een aantal weken voor de paniekaanval tegen op... Dus ik denk dat echt de druppel was die de emmer deed overlopen.. Ik had ergens gelezen dat paniekaanvallen bij jongeren die in de puberteit zitten 'vaker' kan voorkomen omdat er tijdens de puberteit heel veel hormonen worden geproduceert en een hormonen inbalans voor paniek kan zorgen..Heb jij ooit van zoiets gehoord ?

Ik heb er allemaal niet zo'n verstand van hoor. :bloos: Maar wat jij beschrijft heeft dat meisje dus ook. Op een gegeven moment doet iets de emmer overlopen en dan krijgt ze zo'n paniekaanval. Misschien ook bij jou het geval? Geen idee of het met de puberteit te maken kan hebben. Kan best. Het klinkt wel logisch. Het is wel zo (bij de meeste) dat je met de puberteit emotioneler reageert of eerder emotioneler word. Misschien even langs de huisarts?

Hm,ik heb altijd de neiging gehad om dingen die mentaal bij mij gebeuren zelf op te lossen.Naar de huisarts gaan is weer zo'n stap die ik liever niet wil nemen,als je dingen namelijk zelf oplost word je er (denk ik) sterker van en als er dan weer zo iets gebeurt weet je wat er te doen valt.. Verder merk ik dat door het posten en te lezen hier ik een stuk zekerder voel en dat ik nu ook het idee heb dat iedereen wel eens mentale dingen mee maakt,vooral in de puberteit toch ?


Edit: Ik heb net die thread zitten lezen over winterdepressie en ik weet niet of dit iets is maar ik heb altijd gemerkt dat ik tijdens de herfst-winter periode altijd een stuk neerslachtiger ben dan normaal , en ik heb de laatste tijd ook last van soms ergens om 3-4 uur 's avonds wakker worden en dan na 2 minuten weer in slaap vallen , maarja ik weet niet of dit iets te maken heeft met winterdepressie,het zou ook gewoon die nerveusiteit kunnen zijn ...