ik voed de herinnering
 

ik voed de herinnering

herinnering,
aan die tijd,
opkomende gevoelens van spijt,
wat ik voed is de herinnering,
maar het heeft geen zin..

nooit zal het terug komen,
enkel in dromen
nooit meer zal zijn,
nooit meer zal komen

herinnering ik voed hem,
als ik weer terug denk aan die tijd
we waren een,
ach, maar toch ik heb geen spijt,
van de splitsing afloop en pijn..
heb ervan geleerd,
soms is jezelf zijn verkeert

dus blijft het een herinnering
mooi, als sterren in de lucht,
kijk ik nog een keer en zucht...
herinnering
niet meer dan lucht..

Goed concept, maar jammer van de spelfouten en de wat aparte versvorm... De zinnen op zich zitten heel leuk in elkaar.

Leuk gedaan, ook goede inhoud.. meer kan ik er eigenlijk niet over zeggen :o