Bridges brengt Prot een aantal malen onder hypnose en komt erachter dat hij een aards verleden heeft. Hij heet Robert Porter, van wie men aannam dat hij jaren geleden verdronken was, nadat zijn vrouw en dochter waren vermoord door een maniak. Waarschijnlijk was Robert daar zo door gebroken, dat hij de rivier in gesprongen is en later een persoonlijkheidsstoornis heeft opgelopen. Dat gebeurde echter op 27 juli 1996, en Prot heeft aangekondigd op 27 juli 2001 terug te gaan naar K-Pax en dat hij een patiënt meeneemt. Bridges denkt dat hij zichzelf iets aan wil doen.

Op de bewuste dag komt de zon op, en even lijkt Prot verdwenen. Daarna zien we hem onder z’n bed liggen. Hij reageert nergens meer op. Catatonie, zeggen de doktoren. Maar één van de patiënten is ook weg. En de andere patiënten zijn ervan overtuigd dat Prot’s geest alleen maar het aardse lichaam heeft verlaten. Wat is waar? Was het een alien of is het een geesteszieke?

(het eerste apparaat ontploft)

Foster reist af, en belandt na een mooi weergegeven reis langs spannende plaatsen in één of andere rare wereld, op een strand met palmbomen (ja echt)! En wie komt daar aanlopen… haar vader, die overleden was toen ze 10 jaar oud was! Ja, echt waar: buitenaardsen nemen contact op, de gehele wereld is wekenlang bezig de code te breken, er worden biljoenen in een apparaat gestoken zodat Foster met de snelheid van het licht kan afreizen naar een galaxy far far away en wat ze tegenkomt is… HAAR DODE VADER! Snikkend vallen ze in elkaars armen, en papa maakt haar duidelijk dat dit al miljarden jaren zo gaat. Maar hij heeft ook nog een boodschap: de mensen op aarde hoeven zich niet zo leeg en alleen te voelen, want er is méér! Er is méér dan het aardse leven. Als men daar maar meer geloof en hoop in zou leggen, zou het allemaal wel goed komen… Mag ik een teiltje alsjeblieft? Hoe mier- en mierzoet kun je een film maken en hoe groot is de moker die deze boodschap erin ramt?

Atheïstische wetenschapper krijgt tijdens ruimtereis tegen lichtsnelheid naar een sterrenstelsel miljoenen lichtjaren hiervandaan door middel van haar decennia geleden overleden vader een spirituele ontdekking. Wat een ontzettend goede, maatschappijkritische film was, die bovendien ook nog ongelooflijk spannend en onderhoudend was, wordt hiermee gereduceerd tot een middelmatig sprookje uit de normen-en-waarden-fabriek.

Maar dan wordt het nog erger. Het lijkt wel alsof deze film 3 of 4 eindes heeft! (Op zich al slecht.) Nadat Foster op aarde terug is, blijkt dat de operatie een flop was. Op videobeelden is te zien dat ze nooit de aarde heeft verlaten. Zij zegt 18 uur weg te zijn geweest, maar niemand op aarde heeft zoiets waargenomen. Haar camera heeft alleen ruis opgenomen. (Later blijkt er 18 uur aan ruis op te staan.) Dus komt er weer een commissie, een onderzoek van het Congres. Degenen die haar aan een kruisverhoor onderwerpen en haar bevindingen en ervaringen bestempelen als leugens en bedrog, omdat er geen ‘bewijzen’ zijn, zijn zo hypocriet dat het niet meer leuk is. Zij waren nog degenen die zo heilig in God geloofden dat ze aanvankelijk Foster niet wilden laten afreizen. Dit had subtiel uitgewerkt kunnen worden, maar ook dit wordt er met een grote hamer ingemokerd.

Dan verklaart Foster ook nog dat ze het niet kan verklaren, maar er wel in gelooft. Mooi, Foster is ook weer bekeerd. Dan mag ze nu les gaan geven aan kinderen die het ruimteprogramma komen bezoeken. En hoe beantwoord ze de vragen van kinderen die willen weten of er nog ander leven is in het heelal? “Jullie moeten vooral altijd zelf blijven zoeken naar jullie waarheid”. Waar heb ik dat teiltje gelaten?

Het is niet haar vader. Als je even goed op de dialoog let kom je daar wel achter:

'Vader': Hi Sparks.
Ellie: Dad?
'Vader': I missed you.
Ellie: How did you…
'Vader': Oh I’m sorry I couldn’t be there for you sweetheart.
Ellie: You’re not real. None of this is real.
'Vader': That’s my scientist.
Ellie: When I was unconscious you downloaded my thoughts, my memories, even… Pensacola.
'Vader' (knikt): We thought this might make things easier for you.

Onzin.

‘Vader’: You’re an interesting species. An interesting mix. You’re capable of such beautiful dreams and such horrible nightmares. You feel so lost, so cut off, so alone. Only you’re not. See, in all our searching, the only thing we found that makes the emptiness bearable is eachother.
Ellie: What happens now?
‘Vader’: Now, you go home.
Ellie: Home? But I have so many questions. Do we get to come back?
‘Vader’: This was just the first step. In time you’ll take another.
Ellie: But other people need to see what I’ve seen. They need to see…
‘Vader’: This is the way it’s been done for billions of years.
Ellie: But…
‘Vader’: Small moves Ellie. Small moves.

Ik lees hier nergens dat 'vader' zegt dat mensen zich niet alleen hoeven te voelen en al helemaal niet dat het met geloof en hoop allemaal wel goed komt. Die 'boodschap' waar jij het over hebt is jouw eigen hersenspinsel.