Trein
 

Trein

En je zei "ik blijf bij je"
ot ergens achterin de dood.
En je woorden waren krachtig,
maar wij nog veel te jong,
en we werden groot...

En we gingen alleen verder,
maar ergens toch nog met elkaar.
En de wereld werd zo anders,
toen kwam er een trein,
en jij zat daar...

We zaten, praatten,
en toen vroeg je naar mij.
Wie ben je eigenlijk? vroeg je.
Ik antwoordde: ik ben een trein,
Want alles rijd aan me voorbij...

ot=Tot :)

Wel grappig het idee :)
Allleen 2× 'vroeg je' zou het zelf niet zo gauw doen. :)


zou er zoiets van maken :)


We zaten, we praatten
je vroeg (aan) mij:
Wie ben je eigenlijk?"
Ik antwoordde: "Ik ben een trein"
"Want alles rijd aan mij/me voorbij"


Maar dat is mijn mening, anderen zullen daar vast anders over denken.
Wat een zeikerd ben ik zeg :s Sorry!!! :)
Hoop smilies, zodat je het toch niet ziet als (alleen maar) negatief commentaar

Hij is wel 'grappig'... leuk om daar een gedicht over te schrijven, verder is hetn iet echt heel bijzonder, en spreken gevoelsgedichten me veel mee aan :)

Ja... hij is wel leuk eigenlijk! :)