Ik mis zo de verwondering.
 

Ja; dat is een klacht.
Ik lees hier, niet al te vaak; dat is niet goed voor mijn gemoedsrust, een kort verhaaltje (eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de meeste korte verhalen hier wel heel erg kort zijn) en ik zal jullie zeggen; er vallen mij twee dingen op.

1. Het gebrek aan vakmanschap.
2. Het gebrek aan fantasie.

Aan het eerste valt heel gemakkelijk te werken. Daar zullen jullie medeforumbezoekers je wel op wijzen. Zo van; 'Nee, die zin loopt niet helemaal lekker.', of 'Naar wie verwijst dat "haar" in die zien nu?' of 'Zou je dat nu echt wel zeggen - en dan de een of andere overtrokken stijlfiguur.'
Nu ja; daar ga ik jullie niet mee lastigvallen.
Het tweede echter, het gebrek aan fantasie, dat is werkelijk schribarend. Als me iets opvalt dan is het wel dat er zich in al die korte verhalen zich werkelijk niets voordoet waarvan ik denk; goh, jeetje!

Nu denk ik dat ook niet zo snel maar toch, maar toch.

Om kort te gaan; er mogen wel iets meer mannen spontaan bevallen van een kind, oude SS'officieren zich door als aap te vermommen en in de Antwerpse Zoo te leven uit de handen van de Mossad proberen te blijven of moeders zich via een bizarre omwenteling van het lot in het bordeel van hun eigen zoon te komen werken.
Ik roep maar wat. Ik ben immers ook geen schrijver, ik schrijf niet; ik lees. Dus alsjeblieft; maak er iets van; OK?

Met vr. gr.
Jeuk. (Krabben helpt niet.)

:).

De lezers gaan eisen stellen. :D Voor het geval dit commentaar ook nog voor mij geldt (ik heb al in geen tijden meer een stukje gepost, maar schrijf wel de 'proza' die de TS hier o.a. bedoelt); ik schrijf het liefst vanuit mezelf en als ik het gevoel heb dat ik iets kwijt moet. Dat mondt dan wat vaker uit op iets wat meer cliché is of in ieder geval wat reëler.

Hoop dat dit beter helpt dan krabben. Maar goed, als je een bizar verhaaltje van me wilt zien, roept u maar.

Klopt, maar in plaats van een publiek geheim posten zou je ook zelf een aanzet kunnen geven. http://images.scholieren.com/images/icons/icon3.gif

Ik vind dat er erg weinig verhalen zijn met rode, rondvliegende robots die door middel van gemuteerde winterpenen kolonieën op Mars aanvallen. Schrikbarend!

Nee, even serieus. Ik ben het wel met je eens, maar wat de één interessant vindt, vindt de ander weer niets. Wat jij fantasierijk noemt, kan iemand anders absurde nonsens noemen. Zij schrijven misschien liever een verhaal over een bejaard iemand die zijn zonden overdenkt, om een voorbeeld te geven.

Ik denk dat een boel mensen hier korte verhalen schrijven omdat die meer gelezen worden en ik denk dat veel mensen hier meer bezig zijn met de stijl en vorm dan met de inhoud. Vakmanschap boven fantasie, in jouw termen. Maar feitelijk spreek ik dan alleen voor mezelf. Ik heb te weinig goede ideeën voor verhalen, dus probeer ik slechte ideeën soms maar zo mooi mogelijk op te schrijven. :)

Verder geldt natuurlijk ye olde scholierenforumcredo: topicstarter begint. (Y)

LUH-3417

Nee, nee, ik schrijf niet. Althans; geen fictie. Ik schrijf heel erg veel nota's en memo's en agenda's en notules en dat soort dingen, daar geven de heren uit Brussel, daar komen ze immers vandaan als u voor een Europese instelling werkt, mij een aardig salaris voor maar meer dan dat wens ik ook niet te schrijven. Ik lees erg graag en dan vooral, zo u wilt, absurde nonsens.

Waar ik mij in dit topic mee hoop te bezigen is een meer, zo u wilt, technische discussie over wat men onder goed schrijverschap verstaat en hoe daaraan te geraken. Daar ben ik in het bijzonder in geinteresseerd.

Het scheppen van een zekere nieuwsgierigheid of verwondering bij de lezer lijkt mij daarvan bij groot belang.

Zeg, zoeken ze in Brussel nog mensen? :)

Nieuwsgierigheid en verwondering scheppen bij de lezer is zeker van belang voor een schrijver, maar de ene lezer is de andere niet. Ik raak nieuwsgierig van postapocalyptische verhalen en verwonderd van afwezige plotwendingen, een ander weer meer van middelbare scholieren die hun lesbische kant ontdekken en de wijze waarop het schoolbestuur in een streng katholiek dorp daarmee omgaat, om maar iets te noemen.

Het enige onderscheid dat je kunt maken is originaliteit, maar dat is ook niet zaligmakend. Als Uwe Boll een verfilming maakt van Resident Evil is dat enerzijds origineel, maar is het in geen enkel geval ook daadwerkelijk interessant of goed.

Ik gok dat je het toch eerder in de vorm moet zoeken, hoewel je daarbij weer hetzelfde probleem hebt. De ene lezer is gek op De Koele, Stille Meeren Des Doods (of wat de titel ook is) en de ander leest liever een vlotte... noem eens wat? Brusselmans?

Ik denk alleen dat het bij de vorm, de stijl of wat dan ook makkelijker is om te zeggen dat iets echt slecht of fout is. Wat dat betreft zou ik durven zeggen dat een slechte onderwerpkeuze bij een verhaal niet bestaat.

Maar feitelijk geloof ik theoretisch gezien meer in de kunsten van de lezer dan de schrijver. Het verhaal wordt immers pas in het hoofd van de lezer geconstrueerd aan de hand van de manier waarop de lezer met een tekst om gaat en de tekst zelf is daarbij maar een minimale bijdrage. Dan bedoel ik natuurlijk niet dat er slechte en goede lezers zijn, maar ik denk wel dat er lezers zijn die vrijer, associatiever en creatiever zijn bij het lezen van een verhaal dan anderen en ik denk dat zij meer plezier aan een tekst zullen beleven dan een ander aan dezelfde tekst.

Uiteraard kun je dat weer terugkoppelen naar de schrijver. Een schrijver moet immers de creatieve lezer de mogelijkheid geven om creatief te zijn. De bijdrage van de schrijver mag dan van minimaal belang, het is wel datgene dat het startschot vormt voor de construcie van het verhaal. Ik denk dat een goede schrijver en een goed verhaal de lezer een keur aan mogelijkheden geven, maar niets helemaal uitwerken. Ik probeer zelf in mijn verhalen vaak veel hints te geven en halve symbolische verbanden te leggen, zonder er iets mee te bedoelen. Op die manier krijg je een verhaal dat de lezer uitnodigt om er zelf mee aan de slag te gaan, en ik denk dat dat best wel goed is. (Y)

LUH-3417

waw lang geleden dat ik het forum nog eens bezocht heb en in mijn afwezigheid is er een kleine revolutie op poten gezet ;)
mja als ik je stukje lees heb ik ook wel iets van "het mag hier allemaal wel wat minder zweverig/neurotisch,platvloerser(?), er bestaat nog iets anders in het leven dan pijn en miserie" maar ondertussen ben ik zo gebrainwasht door de recenserende forumbezoekers dat ik uit pure behaagziekheid (:s) nu ook emotionele stukjes heb geschreven.
Ik geef je dus geenszins ongelijk als je zo'n dingen zegt maar als je de forumbezoekers beschuldigt van een gebrek aan vakmanschap dan heb ik iets van kan jij beter??? Ik heb hier namelijk echt al wel pareltjes gelezen en zoals het gezegde luidt; de beste schippers staan aan wal...

DUS: door mijn schuld door mijn schuld door mijn grote schuld maar voorlopig wacht ik even af of JIJ je (excuseer mij de misschien iets te zware term) grote mond nu ook kan waarmaken.

btw zonder je te willen aanvallen op je beroepskeuze maar getuigt die dan zo van een creatieve/Romantische/avontuurlijke geest?

P.S. ik weet dat de nieuwe spelling zegt dat tijdsvakken zonder hoofdletter geschreven worden maar ik vind dat een totaal foute aanpassing van de spelling aangezien ik nu dus uitleg moet geven bij het woord "romantisch".

Nou ja, alles even over één kam.

Ik denk dat schrijven naar de smaak van de lezer een absurditeit teweeg brengt die een onaangename nasmaak aan het werk des schrijvers nalaat.

Daarbij heb ik het niet op SS-officieren, maar dat is mijn bescheiden mening ;)

Daar getuigt mijn beroepskeuze in de verste verte van. Ik heb dat beroep juist gekozen omdat het verre van avontuurlijk is maar wel aardig betaalt. Ik ben er zo eentje die liever wat meer geld verdient met een klotebaan dan het naar zijn zin heeft met zijn werk. (Let wel; niet op het werk. Met mijn werk heb ik het verschrikkelijk maar op mijn werk is het werkelijk prachtig. Ik ben zo'n beetje de enige man op een afdeling met allemaal Franse en Italiaanse en Spaanse en andere mooie dames en men serveert wijn en pasta's in de kantine).
Nu ja; om in te gaan op het andere, of ik mijn grote mond waar kan maken; ik behoef mijn grote mond niet waar te maken. Ik heb nergens willen beweren het beter te kunnen, heb zelf ook verre van de behoefte om me met het schrijven van fictie bezig te houden, etc. etc.
Het enige wat ik hier mis is verwondering. Nu ja; waar moet ik nog meer op reageren...
Nee; een slechte onderwerpkeuze bestaat niet. Een verhaal over een meisje dat met de fiets naar school gaat (tee-hee) kan heel spannend en leuk en veronderend zijn; niettegenstaande dat er dan wel iets moet gebeuren. Impliciet dan wel expliciet. Er moet iets met het meisje, iets met de fiets, iets met de school, weet ik veel aan de hand zijn, iets gebeuren. Dat wil ik hier wel eens missen; dat er iets gebeurt, dat er iets gezegd wordt. Iets wat even buiten de dagelijkse realiteit zoals wij die al allen kennen valt.

Ook nog deze link voor vacatures; http://ec.europa.eu/index_en.htm

Verder; het is niet iets wat ik enkel de schrijvers en schrijfsters op het forum hier kwalijk neem; het is een vrij algemene trend in de post-post-post-post-moderne literatuur.

mja ik probeer hier (ondanks mn 17 jaar) te solliciteren bij de EU maar verder dan

Notice to candidates of CAST EU 25 in FG II (only profiles in the field of Documentation)
and
to the candidates of CAST EU 25 in FG III and FG IV (all profiles)

komik niet :s