Mijn geloof
 

Ik heb er ook al in een ander topic over vertelt. Maar wil er toch ook een nieuw topic over beginnen..

Ik ga naar de kerk en ben er misdienaar. Maar de geloofsbelijdenis wil ik nog wel eens zo mompelen dat de zinnetjes met 'Ik geloof in de heilige katholieke kerk' en dat soort dingen, toch net even wegvallen. Want ik voel mij, ondanks mijn doop, mijn eerste communie en mijn verdere deelname in de kerk, geen katholiek. Ik heb dit jaar dan ook de bewuste keuze gemaakt mijn vormsel niet te doen.

Sinds groep 6 ongeveer ben ik gaan lezen over de hekserij, of Wicca. De moeder van een vriendin van mij is heks en in groep 8 schreef ik er een werkstuk over. Ook dit geloof spreekt mij aan, maar nog niet volledig. Ik geloof niet in sterrenkunde of in de tarot bijvoorbeeld.

Kort geleden ben ik ook gaan lezen over het Boedhisme. Ook dit vind ik een mooi geloof, waar ik het deels mee eens kan zijn. maar ook weer in dit geloof vind ik dingen die niet horen bij wat ik geloven wil.


Het liefst zou ik een eigen geloof willen beginnen. Een soort menging van alle andere geloven. Daarvoor wil ik natuurlijk wel eerst meer lezen en weten over de geloven die er zijn. Maar tot nu toe heb ik mijn plek nog niet gevonden in één geloof. Wat vinden jullie hiervan? Denken jullie dat het kan, zomaar van alles door elkaar geloven? En wat geloven jullie zelf eigenlijk?

Uiteraard kan het, n religie volgen is ook absoluut niet mijn ding. ik geloof in van alles en nog wat, en pas dat toe in mijn levensstijl. maar ik weet niet veel. dus over veel dingen kan ik slechts speculeren. en doorleren, maar echte kennis komt van binnenuit. ;)

Nee volgens mij kan dat niet. Er is één waarheid.
Je kan zelf wel van alles gaan verzinnen maar wat heb je er aan als het niet de waarheid is? Wat heb je aan verzinsels, een zelf gefantaseerde godsdienst met allerlei stukjes van allerlei godsdiensten er in? Geloof je er zelf dan wel in?

Er is maar één waarheid zeg jij. Wel nu, Jezus begon met het verkondigen van zijn eigen waarheid, waarom zou hem dat een paar eeuwen later niet nagedaan kunnen worden? Eens moet er iemand beginnen met het verkondigen van die waarheid. En dit is mijn waarheid.
Waarom zou ik niet geloven in mijn eigen waarheid?
Ik begrijp je standpunt denk ik niet...

Dus jij erkent dat er meerdere waarheden zijn, maar wat is dan het nut van geloven? Beter gezegd: waarom wil je geloven? Wat zijn hier voor jou de voordelen van?

Jouw eigen godsdienst zou even 'waar' kunnen zijn als alle anderen. Zelfs als je gelooft dat de wereld ontstaan is uit een niesbui van een ruimtewezen is dat al even plausibel als de beweringen van het christendom.

En aangezien religie iets persoonlijks is lijkt het me een goede zaak als je je eigen geloofsovertuiging vormt, in plaats van achter een priester aan te lopen; wat geeft hem immers de autoriteit te beslissen over hoe jij je leven inricht?
Je eigen geloof beginnen is veel logischer dan je bij een bestaand geloof aansluiten. Zo zouden meer mensen moeten denken.

Boeddhisten willen ook liever niet dat mensen bekeren. Laat ieder een geloofs- of levensovertuiging kiezen die bij hem past.

Het lijkt mij dat je de grootste moeite gaat hebben met de agnostische houding van boeddhisten. Het wel of niet bestaan van God blijft ongemoeid -daarentegen staat de mens centraal.

Overigens laat het boeddhisme de persoon vrij om te geloven in welke aspecten hij wil. Wie problemen heeft met reïncarnatie, mag en kan dat gewoon zo uiten. Wie problemen heeft dat boeddhisten het bestaan van een ziel ontkennen, mag en kan dat uiten. Et cetera.

Kunnen we die vraag jou niet net zo goed stellen?

Bij een zelf samengestelde levensfilosofie/religie heb je dan tenminste nog dat je de achterlijkheid er zelf, officieel uit kan knippen. Een groot voordeel.

Niks geen gezeik van het oude testament geldt niet meer maar dan toch op basis van dat ot homo's haten, niks geen corruptie, geen priesters, geen fundamentalistische retards.

Ik wil me best wagen aan de stelling dat elke enigsinds goede religie zelfverzonnen is.

Erken ik dat? Volgens mij heb ik dat nergens gezegd... waar dan volgens jou?

Ik wil júíst dat de mens centraal staat. De manier van leven is voor mij belangrijker dan dat wat er na komt.

Jij wilt een geloof voor jezelf hebben, maar waarom? Waarom wil je geloven?

Hmm goeie vraag.. Waarom wil ik geloven?
Met geloven bedoel ik niet zozeer een God of een hemel of iets in die richting. Ik wil geloven dat ik het goede doe. Ik wil geloven dat er 'iets' is om aan vast te houden. Misschien meer een 'iets' in mezelf dan in de vorm van een God. Ik weet het niet.
Ik wil een manier van leven waar ik me goed bij voel en waarvan ik denk dat anderen op die manier ook gelukkig kunnen worden. Ik denk dat het uiteindelijk daar om gaat. Om gelukkig worden. En een God van vergeving zou mij toch als ik 'het verkeerde' heb geloofd die vergeving wel geven. Ik ben ook maar een mens. Ik wil me niet bezig houden met het hierna, maar met het nu.

Misschien een vaag verhaal, ik hoop dat het enigzins te begrijpen is op de manier zoals ik het bedoel..

Hallo Cecilia,
In uw stuk schreef u dat u wilt geloven dat u het goede doet. Ik vind dit een goed streven van u en ik denk ook dat uw bedoeling goed is. Voordat u kunt geloven dat u goed doet, moet het voor u als eerst duidelijk zijn wat het goede is. Hoe kunt u achterhalen wat goed is? En als u op zoek gaat naar de kennis van het goede, hoe gaat u dan te werk? Ik bedoel: waar denkt u de kennis over het goede vandaan te halen? Vervolgens schrijft u verder in uw stuk en zegt u dat u een manier van leven wilt waarbij u zich ook goed kunt voelen. Ik kan u nu zeggen dat u de kennis over het goede niet in u zelf kunt vinden. Ik wil u waarschuwen en zeggen dat u nooit op uw gevoel kunt afgaan om te kunnen weten of iets goed is. Ik hoop dan ook dat u niet van plan bent om in u zelf op zoek te gaan naar waarheid of de betekenis van goedheid, want gevoelens kunnen zich misleidend zijn en meestal is het niet datgene wat het lijkt. De waarheid ligt buiten u zelf. U bent pas later in de tijd geboren, ergens op een moment waarop het hele bestaan van mensen al in gang gezet was. Nu kunt u nooit zeggen dat de waarheid achter uw bestaan in u zelf te vinden valt, nee deze ligt buiten u zelf. En pas zodra u ze gevonden hebt, kunt u ze tot u nemen en daarna kunt u die kennis (of waarheid) in uw herinnering (hart) vasthouden. Ik wil u daarom meegegeven dat u op de juiste manier bezig bent, als u zegt dat u een zoektocht naar waarheid bent aangegaan. Ik wil u daarom aansporen om het in de geschiedenis te blijven zoeken; oftewel de grondlegging van de aarde. U bent hierbij dus afhankelijk van uw voorouders en dus ook van de betrouwbaarheid van uw voorouders. Die betrouwbaarheid is al een klein onderdeel van een norm die tot het goede behoort, dat u zo graag wilt doen.

In Christus

En wie bepaald dan wat die waarheid is? De kerk? De bijbel (waar niets staat wat Jezus zelf heeft geschreven)?

Zo, dat is een stevig gebruik van valse retoriek. Eerst heb je het over de waarheid achter het goede. Dit laat je met de zinnen "De waarheid ligt buiten u zelf. U bent pas later in de tijd geboren, ergens op een moment waarop het hele bestaan van mensen al in gang gezet was." slinks overgaan in de waarheid achter ons bestaan. Deze twee hebben echter niets met elkaar te maken. De waarheid achter ons bestaan is voor de ethiek dan ook niet interessant.

Hoe kunt u dan goed doen zolang u de rede van het onstaan van de mensheid niet kent? Door met eigen bepalingen zelf in te vullen wat goed en fout is? zonder daarbij het doel van ons leven te weten? En als u dan toestemming zou krijgen, van wie dan ook, om te mogen bepalen wat goed is, wat zou het dan moeten zijn volgens u?

Geloven is iets wat je doet, niet iets wat je wilt. Het is niet van 'goh, ik wil eigenlijk wel graag geloven. Laat ik eens een geloof uit gaan kiezen, want er is vandaag de dag wel veel keus'. ;)

Ik zie niet in wat voor verhinderingen het niet-kennen van het de oorzaak van ons bestaan oplevert voor het bepalen van wat goed is. Leg eens uit.

Zo doe ik dat, ja. Wie zou het anders voor mij moeten doen?

Hoho, nu leg je weer verbanden die er niet zijn. De ontstaansreden van de menselijke soort heeft niet per se iets met haar doel te maken. Ik geloof zelf niet dat de mens als soort met een doel op aarde gezet is.

Citaat:

En als u dan toestemming zou krijgen, van wie dan ook, om te mogen bepalen wat goed is, wat zou het dan moeten zijn volgens u?

Ik heb die toestemming al, van mezelf. 'Goed' en 'slecht' zijn termen die door mensen zijn bedacht, en het is dus aan mensen om te bepalen wat goed is en wat slecht. Om ervoor te zorgen dat het geen anarchistische chaos wordt zijn de meningen van de meeste mensen over 'goed' en 'slecht' gebruikt voor het maken van algemene wetten.

Over die 'waarheden'. Ik denk ook dat er 1 waarheid is, maar waarom zou die niet van verschillende kanten bekeken kunnen worden? Geloven zijn toch allemaal verwant met elkaar, ik denk dat ze uiteindelijk toch op hetzelfde uitkomen.
Maar tegelijkertijd denk ik ook dat wij mensen, de waarheid nooit zullen weten omdat wij dat niet kunnen 'waarnemen'. Beetje standaard misschien maargoed.

Ja, dat willen vond ik ook een beetje vreemd. Je gelooft toch vanzelf al iets? Of je kan overtuigd worden.
Ik geloof ook iets, maar heb geen 'geloof' en heb daar ook geen behoefte aan. Mijn vraag aan jou is ook; wat wil je nou precies? Informatie? Vastigheid? Je kunt toch ook geloven zonder er rituelen aan toe te voegen, die 'horen' volgens een bepaald geloof? Of je moet toevallig tegen een geloof aanlopen en jezelf er helemaal in kunnen vinden.

Dat heb ik net zo bij politieke partijen, ben het helemaal eens met bijv de ChristenUnie, behalve dat ze abortus willen afschaffen :( Zoiets. Dan heb ik ook al zoiets van "laat maar".
Ik weet niet of dit vergelijkbaar is maarrrr wahtever (Die politieke 'eens oneens dingen' zijn btw ook erg oppervlakkig maar het is maar een voorbeeld...)

Ik hoop trouwens dat dit minder wazig overkomt dan ik bang ben. :|


En met dat bepalen van wat goed en wat slecht is, dat bepaal je idd zelf door wat je denkt wat goed/slecht is. Dat maakt niet zoveel verschil met of je gelooft wie jou toestemming geeft om dat te geloven.

Jullie beiden kunnen jullie nooit houden aan die goede norm die jullie bedenken zullen. Wat de norm ook zou zijn, op een zeker moment in jullie leven zou u ongehoorzaam zijn aan uw eigen norm (wat het ook zijn mag) en daarmee uzelf als onrechtvaardig neerzetten. Als u nu dan onrechtvaardig blijkt te zijn, hoe kunt u dan zeggen dat uw norm rechtvaardig is?

Nou, een norm die ik heb is bijvoorbeeld het in leven laten van mijn sociale omgeving. Ik verwacht niet hier ooit mee te breken. Waarom ben je er zo zeker van dat ik ooit ongehoorzaam zal zijn?

Als u God's norm wilt handhaven, beseft u dan toch ook dat God u die regel uit liefde heeft gegeven.

Dat wil ik niet, ik heb beter.

Goed het 'willen geloven' was niet helemaal de juiste woordkeuze zie ik ;) Ik bedoel er niet mee dat ik alleen iets geloof wat ik zou willen geloven.


Goed en slecht.. Iets wat goed is in mijn ogen zal misschien slecht zijn in andermans ogen. In dat opzicht bepaal ik dus helemaal zelf voor mezelf wat ik goed en slecht vind.

Wat ik nou precies wil? Eigenlijk weet ik dat niet eens helemaal. Ik ben op zoek maar ik weet niet waarnaar.. niet al te logisch misschien, maar als je zoekt naar iets wat voor jou onbekend is dan weet je niet wat je vinden zult en ook niet waar je precies naar zoekt.

Volgens de norm die God hanteert ben ik sneller 'ongehoorzaam' dan aan m'n eigen norm (Y)

Goed en slecht zijn subjectieve termen die voor iedereen anders zijn afhankelijk van wat ze hebben meegemaakt. Zonder goed geen slecht, en andersom. Als je God laat beslissen wat goed is en wat slecht ga je er van uit dat er een objectief goed en een objectief slecht bestaat.

Dit is een uitspraak die vrij los staat van mijn door jou geciteerde vraag.

In Christus :)

Dat klopt. U wilt het niet zo zien dat de 10 geboden van God afkomstig zijn. Ik weet van u dat u gelooft dat u dat zelf had kunnen uitvinden. Ik was al bang dat u boos zou worden. Om dan toch een antwoord op uw vraag te geven, wil ik u zeggen dat ik niet denk dat u iemand zal gaan vermoorden. Echter een mens in nood is tot alles in staat. Daarbij is de mens niet in staat om nu al te weten wat hij/zij later allemaal wel en niet gaat doen. Ik kan dan ook niet zeggen of u zich er wel of niet aan gaat houden om de mensen in uw omgeving in leven te laten. U moet er ook rekening mee houden dat er mensen stervende zijn en als dezen dan zouden sterven, terwijl u in staat was om hen te helpen, maar dit toch niet hebt gedaan... dan zou ik zeggen dat u nalatig geweest zou zijn in het in leven laten van mensen uit uw omgeving. Zie dit niet als een beschuldiging, want het geldt voor ons allemaal! En bovendien hoeft de situatie niet gebeurd te zijn in uw leven (daarvan ben ik geen getuige), dus een beschuldiging is het niet. Ook kan men het ombrengen van mensen accepteren en ook in dat geval zou ik zeggen: de verleider is erger dan de dader. Ook zou het mogelijk kunnen zijn dat u indirect verantwoordelijk bent in een moordzaak, doordat u bijvoorbeeld invloed op iemand uitoefent waardoor deze persoon gaat handelen. Handelt u naar uw hart of handelt u naar uw verstand? Het is een grote verantwoordelijkheid om de mensen te leren dat er geen doel is en te zeggen dat zij dit doel zelf mogen bepalen. Vervolgens wilt u dan toch wel een algemene norm handhaven, maar wat zou deze norm dan tot gevolg moeten hebben?

Dan wees eens goed en deel uw norm met ons!

Post duidelijk, of post niet, kthnx.

Dat zeg ik niet, en dat doet ook niet ter zake. Ik zeg alleen dat ik mijn eigen geboden superieur acht aan die uit de Bijbel, want in enkelen daarvan kan ik me totaal niet vinden. 'Eer uw vader en uw moeder', bijvoorbeeld. Ik hou zelf wel van mijn ouders, maar ik ben ook van mening dat respect verdiend moet worden, en zeker niet alle ouders verdienen het.

Citaat:

Ik was al bang dat u boos zou worden.

Ik ben niet boos.

Natuurlijk; als ik aangevallen zou worden en zelf in levensgevaar zou zijn, zou ik wel in staat zijn mijn aanvaller om het leven te brengen. Maar dat zijn uitzonderingen op de regel.

Citaat:

Daarbij is de mens niet in staat om nu al te weten wat hij/zij later allemaal wel en niet gaat doen. Ik kan dan ook niet zeggen of u zich er wel of niet aan gaat houden om de mensen in uw omgeving in leven te laten. U moet er ook rekening mee houden dat er mensen stervende zijn en als dezen dan zouden sterven, terwijl u in staat was om hen te helpen, maar dit toch niet hebt gedaan... dan zou ik zeggen dat u nalatig geweest zou zijn in het in leven laten van mensen uit uw omgeving. Zie dit niet als een beschuldiging, want het geldt voor ons allemaal! En bovendien hoeft de situatie niet gebeurd te zijn in uw leven (daarvan ben ik geen getuige), dus een beschuldiging is het niet. Ook kan men het ombrengen van mensen accepteren en ook in dat geval zou ik zeggen: de verleider is erger dan de dader. Ook zou het mogelijk kunnen zijn dat u indirect verantwoordelijk bent in een moordzaak, doordat u bijvoorbeeld invloed op iemand uitoefent waardoor deze persoon gaat handelen.

Natuurlijk, dit kan allemaal gebeuren, maar dat geldt ook voor aanhangers van welke religie dan ook.

Citaat:

Handelt u naar uw hart of handelt u naar uw verstand?

'Hart' is een onderdeel van het verstand.

Citaat:

Het is een grote verantwoordelijkheid om de mensen te leren dat er geen doel is en te zeggen dat zij dit doel zelf mogen bepalen. Vervolgens wilt u dan toch wel een algemene norm handhaven, maar wat zou deze norm dan tot gevolg moeten hebben?

Dat we elkaar niet tot last zijn.

Ik ben het met Freddy eens dat er een waarheid is: dit omdat m.i. alle denkbare zaken of waar zijn of niet-waar. Alle ware zaken vormen dus 'de waarheid'. Daarnaast ben ik het met Freddy eens dat de waarheid buiten de mens gezocht moet worden, dit juist omdat de mensen allerlei verschillende visies op waarheid erop nahouden.

Voor mijzelf geloof ik dat deze waarheid bij God (de christelijke God, zo je wilt) te vinden is, maar dat doet in dit topic minder ter zake.

Dat is nogal een grote post, want er zit nauwelijks enige verwijzing in naar overgenomen vastgelegde gedragspatronen. Ik stel mijn eigen normen en waarden samen op basis van mijn persoonlijkheid, opvoeding en ervaringen.
Geen goden bij nodig, risico op fundamentalistisch ontsporen nul, ik kan het aanraden.

Dat kun je je bij jou nog wel eens afvragen.

Als ik je vraag goed begrijp zoek je iets 'persoonsgerichts' in plaats van gericht op iets hogers. Heb je je wel eens verdiept in oosterse religies, zoals boeddhisme en taoïsme? Ik weet niet zeker of dat aansluit bij wat jij zoekt, maar het zou kunnen.

Een goed bedoelde suggestie, maar ik weet niet of dat verstandig is op een dergelijke jonge leeftijd als de hare (14). Het boeddhisme kan nogal een bagatelliserende werking hebben op de relevantie van de alledaagse dingen. Vooral in de pubertijd wordt er van je verwacht zekere interesses en duidelijke meningen te hebben over de dingen die op die leeftijd belangrijk gevonden worden. Onthechting van materiele dingen en meningen is dan niet het beste wat je kan doen naar mijn idee. Bovendien is de pubertijd een tijd waarin je je identiteit (ego) ontwikkeld, want die heb je nu eenmaal nodig om de middelste stappen van de motivatiepiramide van Maslow te realiseren. (zelfactualisatie is pas de laatste)
Een voorbeeld: Als een vriendin je vraagt wat je van haar nieuwe kleding vindt, zal ze je vreemd aankijken als je zegt dat 'de gehechtheid aan de materiele wereld een bron van lijden is, dat meningen volledige afhankelijk zijn van ieders conditionering, en dat je daarom beter geen mening kan hebben omdat het toch gebakken lucht is, en dat beide irrelevant zijn in de schaduw van leven en dood.' Dat werkt dus niet.

Cecilia
De takken van wijsheid groeien niet aan jonge bomen. daarom: leer. Verdiep je in wat je wilt. Zoek zekerheid waar je dat denkt te vinden. Houdt je echter niet teveel vast aan je eigen mening, of die van anderen. Leer maar gewoon.

nou mijn geloof is het niet :o

Nogmaals: Wie bepaald dan wat die ene waarheid is? De kerk? De bijbel (waar niets staat wat Jezus zelf heeft geschreven)?

goed topic (y)


ik geloof niet dat de waarheid, omtrent geloof bestaat, want dat is een subjectieve verzameling van geloven. En geloven is imho geen zeker weten.

Er is maar een soort waarheid, heel flauw gesteld: gras is groen.

En zelfs dat is nog maar de vraag....

In de bijbel staan genoeg dingen die Jezus gezegd heeft en die zijn vrienden/leerlingen hebben verwoord. Er staan voldoende onderwijzingen die duidelijk maken wat er van een Christen verwacht wordt. Als je dit bestudeerd denk ik dat je een redelijk beeld kan krijgen van wat de "waarheid" of wel de richtlijnen van het leven zijn.

Ik denk dat het zelf bedenken van een religie weinig nut heeft, zelfbedachte regels lijken me absoluut niet zaligmakend of onder steunend of hoopgevend. Daarbij is de kans dat je ooit in een grote(re) groep gelovigen terecht komt waar je mee over je religie kan praten ook uitermate klein. Het is erg mooi om je levensovertuiging met andere te kunnen delen.

Cecilia, je omschrijft dat je jezelf geen Katholiek vindt, maar je bent wel zo opgevoed. Je bent zelfs misdienaar. Misschien moet je aan mensen in je kerk vragen of ze je er meer over kunnen leren. In mijn kerk, een PKN gemeente, hebben we catechesatie, is er bij jou misschien ook zoiets te vinden? Dan kunnen je vragen met betrekking op de kerk waar je bij bent aangesloten beantwoord worden. En kijk anders eens in andere kerken die wat vrijer zijn, misschien is een evangelische kerk wel wat voor jou!
Je bent nog heel jong en op zoek, en dat is heel normaal, het is ook goed voor je om een beetje rond te kijken. Ik heb op jouw leeftijd boeken van de dalai lama gelezen, vorig jaar heb ik de ramadan gedaan en de koran gelezen. Het is mooi om te leren over allerlei religies, en als je geduld hebt vind je vast wel iets wat bij je aansluit.

Heel veel succes :)

Niet iedere boeddhist is een boeddha-fundamentalist om het zo maar eens te zeggen. Ik ben ook boeddhistisch ingesteld, tegelijk drink ik wel alcohol en rook af en toe een sigartje, besteed ik aandacht aan m'n kleding etc. Ik zou ook niet zo snel van die vage uitspraken doen als mensen om m'n mening vragen. Boeddhisten kunnen tegelijk ook heel goed met beide voeten in deze wereld staan. :) Ik denk dat in die zin ieder geloof wat fundamentalistisch beleden wordt verkeerd kan zijn in de puberteit. Geldt net zo goed voor christendom of islam.

Boeddhisme is juist met beide benen in de wereld staan. Alleen is er niet dé wereld maar jóuw wereld. Jij creëert je subjectieve beleving ervan.

Laat ik wel vooropstellen dat het boeddhisme nogal een grenzeloze levenshouding is (geen geloof). Het wordt door iedere beoefenaar anders beoefend, en de grens tussen 'boeddhistisch bezig zijn' en 'boeddhist zijn' is eigenlijk onbepaald. Boeddhist zijn betekent voor iedereen wat anders. Soms heb ik periodes dat ik me er volledig op stort, dan vind ik mij een boeddhist. (hoewel ware boeddhisten zich helemaal geen boeddhist noemen, gewoon mensen) Dat wil zeggen het beoefenen van aandachtigheid, meningloosheid, gedacheloosheid, helderheid, oprechte vriendelijkheid en meditatie. Dat betekent het voor mij ten minste, en die volledige inzet is nodig om verder te komen. Als je je niet volledig in kan zetten in dergelijke periodes - bij mij duurt het meestal een maand of wat voor ik mijn geduld verlies - dan kan je je naar mijn mening beter niet met het boeddhisme bezighouden. Op mijn huidige leeftijd vind ik het al moeilijk die periodes van inzet te hervatten, laat staan op een veel jongere leeftijd als 14. Bovendien is de hoofdgedachte van het boeddhisme toch echt het afbreken van het ego (en daarmee alle problemen), terwijl je die in de pubertijd op hoort te bouwen. Dat werkt elkaar tegen.

Misschien ben ik bevooroordeeld, maarja... zo denk ik er nu over. Ik spreek uit ervaring trouwens, dat de takken van wijsheid niet aan jonge bomen groeien. Jonge mensen en boeddhisme gaan niet zo goed samen. Vooral als je de 3de en 4de stappen van Maslow nog moet meemaken.
Ik drink ook wel eens wat... 19 he... vervelende leeftijd wat dat betreft. Maar dat is geen ramp, geboden leg je jezelf toe, en als je dat zinvol vind mag je je eraan houden.

Ik heb trouwens nog nooit van een fundamentele boeddhist gehoord. Wat bedoel je er mee?

Ik zou zeggen: gras is dat waarvan wij zeggen dat het de kleur groen heeft en de naam gras heeft gekregen.
Maar dat is ook weer zo ver gezocht... (krijg ik dan te horen) Zoals ik dus al zei, k denk dat alle waarheden op t zelfde uitkomen en iedereen heeft daar een eigen opvatting over.

En @ Freddy: ik volg je niet helemaal en ik denk dat je een beetje aan het afwijken bent van wat ik bedoelde. o_0 Duss.. ehh?
Ik oordeel eigenlijk pas of iets goed of slecht is als ik er mee te maken krijg. Ik heb geen duidelijke richtlijnen of grenzen, in ieder geval ben ik mij er niet van bewust wat deze precies inhouden.
Maar ik weet ook niet zeker of dit een antwoord is op wat u zei.. :d
Graag een iets duidelijkere uitleg, desnoods in jip&janneke taal..?

En @ Celicia: Hm, ik kan je denk ik niet helpen met je zoektocht. Als je gewoon op onderzoek uitgaat kom je vast wel iets tegen. En of je je daar nou in vindt, dat hoeft niet per se, toch? ;)
Maar is wel n leuk topic geworden zo ;)

Soms is gras geel of blauwig of bruin. :p Voor de rest ben ik het met je eens.

Dat heeft vooral te maken met de kleur licht die erop valt. Gras kan ook rood zijn.

Kortom er is nooit 1 waarheid! :D

De waarheid als een koe.

Dat denk ik niet - je kunt best wíllen geloven in iets, een doel willen hebben, iets wat de nutteloosheid van het bestaan wegneemt, iets dat jouw bestaan altijd rechtvaardigd.

Het is toch niet onmogelijk om een 'oppervlakkige mening' te hebben ('die broek staat niet echt, maar dat truitje is fantastisch') en een 'diepere' ('de gehechtheid aan de materiele wereld een bron van lijden is, dat meningen volledige afhankelijk zijn van ieders conditionering')?