Ouders die zich er té veel mee bemoeien..
 

Heejheej iedereen.. Nouu ik heb dus een vraag want ik weet echt niet meer wat ik moet doen..

Ik heb rond kerst een vriend gehad.. ik ben 15 hij is 19. We hebben toen wel aan m'n ouders gevraagd of ze er niet op tegen waren en ze zeiden dat als ie rustig met me deed het geen probleem was..
Een paar dagen later wou m'n moeder met me praten, en toen ging ze me helemaal overhalen dat hij niet goed voor me was enzo. Dus ik maakte het (waar ik achteraf spijt van heb) uit.
Nu mag ik van m'n ouders geeneens meer contact met hem hebben, dan krijg ik al straf. Ik word hier echt helemaal gek van, ik ga er echt kapot aan. Want we zijn allebei nog gek op mekaar.
Hij wist dat niet van mij, dat heb ik hem gisteren verteld.. maar ik kan het aan niemand anders vertellen vanwege mijn ouders.. Dus ik kan ook geen relatie meer met hem krijgen omdat ik dan super erge ruzie hier thuis heb!!
Nu komt hij morgen hierheen, want hij kent m'n ouders enzoo ook goed en hij gaat vanavond met m'n zus uit. Maar ik weet echt niet hoe ik moet reageren als ik hem morgen zie..
En ik weet ook niet hoe dit verder moet.. want ik wil hem heel graag terug.. en hij mij ook.
Ik vind het eigenlijk maar laf van mijn ouders dat ze zich zoveel met m'n leven bemoeien, maar praten gaat niet. Dan wordt het alleen maar erger en erger, en dan zorgen ze er helemaal voor dat ik hem niet meer kan spreken..

Kan iemand my helpen?

Als je ouders hem zoooo goed kennen, dan zullen ze vast iets in hem zien, waardoor ze hem geen goede partij vinden voor jou, lijkt me.
Tis behoorlijk lastig, maar mijn ervaring zegt dat mijn ouders het in deze gevallen soms wel eens goed hadden..

Ja mn ouders kennen hem wel.. maar niet zo goed als ik hem ken.
Ze kunnen alleen maar zien dat hy mij pijn heeft gedaan.. Maar ze kunnen niet inzien dat ik hem ook veel pijn in hebben gedaan..
Ze hebben me altijd geleerd dat ik moet vergeven en vergeten. maar zelf kunnen ze het ook niet....

Als hij iets met je heeft gedaan dat jou veel pijn gedaan heeft is het logisch dat je ouders je tegen hem willen beschermen. Misschien kun je als hij morgen komt samen met hem met je ouders praten? Als jullie op een rustige manier uitleggen dat jullie veel om elkaar geven gaan ze er misschien anders over denken.

Leest iedereen nu hier over de 'hij gaat met mijn zus uit' heen...??

Want dit zou ik geen leuke actie vinden! Waarom gaat hij met je zus uit? Of ken je hem via je zus?

nee, en ik vind er ook niks raars aan.

Haha nee ik ken hem indd via mn zus. er zou ook nix gebeuren tussen die twee want m'n zus valt helemaal niet op dit soort jongens.. ze zijn gewoon vrienden. ;) Ik zou eigenlijk ook mee uitgaan maar ik mocht niet van mn ouders omdat ik volgende week proefwerkweek heb.. :|

En wat vindt je zus ervan?

Ik ga er niet van uit dat je ouders zomaar elke jongen in huis zouden verbieden, en ik hoop voor jou dat ze jongens die 4 jaar ouder zijn dan jou voorlopig niet gaan lopen aanmoedigen, maar ga er maar van uit dat ze er een goede reden voor hebben.

Dat het een jongen is die je in het verleden al pijn heeft gedaan (is dat fysiek of zijn jullie al eens samen geweest?) kan een heel goede reden zijn, zeker als jij op dit moment verblind bent door verliefdheid.

Of je er iets aan kan veranderen? Bitter weinig...

Sorry maar ik vind die gast echt een kneus.

Mn zus vind het ook niet goed.. nee we zijn al eerder samen geweest. maar toen heb ík het uitgemaakt omdat mijn moeder erover begon te zeuren.. ze vonden dat ik te veel tijd met hem doorbracht. vandaar dat ze het er ook voor een deel niet mee eens zijn.. en het andere deel is dat ik na het uitmaken ook helemaal verdrietig was.. maar me ouders denken dat hy me toen pyn deed. maar hy deed me pijn om me te verlaten waar ik zelf voor heb gezorgd...

en waarom dattan? :|

je bent 15. dan moet je niet heel je leven aan een vriendje hangen wat uberhaupt wel erg oud voor je is. misschien vinden ze hem te volwassen voor je? kan ik me haast niet voorstellen, maar goed :). en wat bedoel je nou precies met pijn doen? hij ging bij je weg omdat het niet meer ging, omdat jij met je ouders zat, dus heeft hij je "pijn gedaan"? wat is daaraan te vergeven of te vergeten, of speelden er nog andere dingen mee? de betiteling klinkt erg fout meis, denk er nog maar eens flink over na en probeer toch maar eens met je ouders te praten. ze zullen je waarschijnlijk bij hem weg proberen te houden omdat ze hem niet goed voor je vinden, niet om je te pesten, dus laat ze dat maar eens uitleggen.

Niet lullig voor jou, maar 4 jaar vind ik gewoon een te groot leeftijdsverschil (op jouw leeftijd). Kan die gast niemand van z'n eigen leeftijd zoeken?

Op een dag ben je pa en ma dankbaar. Klinkt stom en oneerlijk, maar zo is het vaak. You're just a kid.. en hij is een rat. Als je straks zelf negentien bent zul je met afschuw kijken naar de jongens van negentien die achter meisjes van vijftien aanzitten. Jij hebt hem geen pijn gedaan lieverd.. hij is zowat een volwassen vent. Op wat voor manier kan jij hem nou pijn doen zonder dat hij zich laat ontmaskeren als de zieligste 19-jarige die bestaat.

spreek stiekem met m af (y)

15 en 19,lekker belangrijk,maargoed das een andere discussie.

Tja, je ouders zullen wel het beste met je voorhebben en als ze em idd al langer kennen zullen ze wel hun redenen hebben.

idd, ik zie mijn vriend niet met iemand van de middelbare :|

Maar soms kunnen je ouders wel gelijk hebben, zeker als ze hem al best goed kennen. En anders moet je het maar stieken doen.

Zo raar vind ik het niet, 15 en 19. Er zijn namelijk genoeg jongens rond die leeftijd die geestelijk 15 zijn.

Hij kan dan wel 19 jaar op deze aarde rondlopen, maar misschien is die geestelijk nog maar 15. Tja, dan is een meisje van 19 jaar toch wel iets te hoog gegrepen.

Als er bij hem geen lampje gaat branden dat hij verkeerd bezig is dan is hij waarschijnlijk geestelijk nog 15 ja. Maar dan blijft hij verkeerd bezig.

ff voor de duidelykheid. ;)

Ik ben indd 15. maar doordat ik ben opgegroeid met een zieke moeder ben ik snel zelfstandig moeten worden.. ik heb een paar jaar geleden onderzoek gehad. en volgens de artsen loop ik qua karakter minimaal 1 jaar voor op andere meiden van mn leeftijd. Ik heb ook veel oudere vriendinnen en vrienden en ga ook veel met myn zus van 17 om.. Dat maakt het leeftijdsverschil tussen ons gelijk al wat anders..
Over dat 'pyn doen'.. Er is meer gebeurt.. we hebben toen we uit elkaar gingen heel veel ruzie gehad. achteraf eigenlijk alleen maar omdat we steeds alle verdriet opkropte terwijl we eigenlijk hardstikke gek op elkaar waren...
&dan als laatste nog ff.. ík heb hém 'verlaten'.. op advies/aandwingen, of hoe je het ook wilt noemen, van m'n moeder.. als ik dus níet naar myn moeder had geluisterd waren al deze problemen niet geweest en hadden ze er dus ook geen problemen mee gehad als ik iets met hem zou hebben.. Daarom wil ik dit keer m'n eigen beslissing nemen en als het later een fout blijkt te zijn, is het een fout. maar van je fouten leer je..
Het enigste wat me dwars zit is hóe ik dit aanpak omdat ik gewoon knetterende ruzie krijg met m'n ouders als ze erachterkomen..

Het slaat natuurlijk nergens op dat er geen problemen waren nu als je toen niet naar je moeder had geluisterd. Denk je dat ze het daarbij gelaten had dan?

Hmm, dat valt wel mee hoor. Gebeurt wel vaker.

je bent 15, dus nog volop in ontwikkeling. daar is niets mis mee. jij bent niet volwassen (dat te denken getuigt namelijk niet bepaald van volwassenheid. bovendien vind ik je houding hier en op je site ook niet echt getuigen van volwassenenheid (tov jongens..)), hij zóu het moeten zijn. of die jongen daadwerkelijk om je geeft, kan ik je niet zeggen. of je ouders om je geven wel. als ze niet om jou zouden geven, zouden ze zich verder niet met jouw zaken bemoeien. zij kennen die jongen, zij kennen jou (ook al denk je dat ze je vaak niet begrijpen..). zij denken dat het beter is dat je niet verder met hem omgaat. dan moet je niet zo puberaal eigenwijs zijn en naar hen toe gaan om te vragen of ze je dat uit kunnen leggen. praten moet van twee kanten komen. jij moet dus even goed openstaan voor hun ideeen he, ook als ze niet in jouw straatje praten.

Dat het vaker gebeurd wilt niet zeggen dat het wel meevalt, he? Ik vind het gewoon kansloos dat gasten van 19 met meisjes van 15 een relatie aangaan. Als zij nou 19 was geweest en hij 23 dan vind ik het al een heel ander verhaal.

Ach, ik was 16 toen ik iets met een jongen van 21 kreeg en dat was geheel vrijwillig en ook niet enorm ongelijkwaardig of dubieus of whatsoever.

wat maakt iedereen zich druk om dat leeftijdsverschil. Ik bedoel als ze nu 11 was geweest ofzo. En wat al gezegd is, er zijn genoeg jongens van 19 die er uit zien en zich gedragen als een 16 jarige ofzo. En er zijn nog meer meisjes van 15 die zich zelf 17 vinden.
Oja, en er zijn natuurlijk tig van 19-jarige die studeren, op kamers wonen, de volwassene uithangen en verantwoordelijk zijn etc, er zijn er ook heel veel die nog op de middelbare school zitten, of op het plaatselijke mbo en gewoon nog bij papa en mama wonen en puberale ruzies maken met hun ouders.

waarom moet die gast zich persé 15 voelen om een relatie met haar te hebben?
ik bedoel maar, als zij zich nou veel ouder voelt, en gedraagt dan ze is, dan gaat het perfect hoor!
laat de mensen dan denken wat ze willen!! :|

o.t. : ik zou het nie stiekem doen.... waarom zeg je niet alles wat je tegen ons hebt gezegd ook eens tegen je ouders? ik kan me niet voorstellen dat ze je niet begrijpen... alhoewel, de mijne zouden ook moeilijk doen, maarja... :o

Nee, het is hetzelfde leeftijdsverschil. En ja, ik snap dat je dan in andere werelden leeft en blabla maar mijns inziens kunnen kinderen van 15 prima voor zichzelf zorgen en zit er niet een onoverkomelijk verschil tussen 19 en 15.

het verschil zit em in het 'kinderen van 15'gedeelte

Niet zeuren en naar je ouders luisteren. :nono:

Als je 17 bent ben je ook nog een kind... ;)

(y)

het gaat hem om je manier van denken en doen...
en toch versta ik diegene die vinden dat het leeftijdsverschil te groot is, op een of ander manier dan...

Ik kan me wel vinden in de topicstarter :o
Als ik verkering heb, wil ik absoluut niet dat mijn moeder zich ermee bemoeit. Ze mag advies geven en zeggen wat ze er van vindt, maar iets verbieden, nee. Ik ben ook van mening dat je zelf van je fouten moet leren.

Nu kan ik jouw moeder best begrijpen en ik vind het zelfs redelijk wat ze doet! (Ik weet natuurlijk niet de preciese situatie). Daarom: praat met je moeder.
Zoals je al zegt, achter haar rug om dingen doen gaat toch niet werken. Dus de enige optie die je hebt is praten :)

Wat meerderen hier denk ik over het hoofd zien is, dat niet zozeer het leeftijdsverschl in jaren het probleem is, als wel het verschl in levenservaring.
Toen ik vijftien was, was ik geestelijk toch wel ongeveer zo ontwikkeld en wijs als ik nu ben. Maar als ik uitga van de levenservaring die ik de afgelopen 5,5 jaar heb opgedaan is er een wereld van verschil ontstaan. In dat opzicht is 15 en 19 waarschijnlijk een groot verschil. Maar het is geen verschil waar je niet in kan groeien (mits je een stabiele relatie hebt en elkaar kan vertrouwen)
Bovenstaande laat natuurlijk buiten beschouwing de mening van je ouders. Ik ben het er mee eens dat je op je vijftiende soms wat minder hard van stapel meot willen rennen en het advies van je ouders moet accepteren. Ook al is d\at moeilijk voor je. Alles slijt, ook het gevoel wat je nu hebt. Als je pas afgelopen kerst iets met deze jongen had is er nog niks verloren. Zelfs na twee jaar hoeft er nog niks verloren te zijn (trust me, i should know). En vergelijk andere beslissingen van je ouders eens met deze...hebben ze vaker gelijk gehad? Zijn je ouders wijze mensen? Zouden ze het heel misschien, helaas deze keer ook wel eens goed kunnen hebben?
think about it...

Ik vind het leeftijdsverschil niet zo heeel groot eigenlijk. Je ziet het veel vaker en blijkt toch te kunnen werken. Dus ik veroordeel dat niet zo.
En op je 15e wil je niets van je ouders aannemen, en je ouders niets van jou.
Je kan praten, lullen, het achter hun rug doen, niets gaat helpen.
IK geef je alleen de meeste kans, als jullie er samen met je ouders over gaan praten.

toch denk ik dat de verhouding scheef is, aangezien hij al volwassene dan wordt aangezien en jij als kind. en dat je ouders dus naar hem gaan luisteren. Mochten ze er uiteindelijk achter staan, zullen ze zeggen dat ie goed op je moet passen etc. Die ongelijkwaardigheid zou mij al doen besluiten ermee op te houden eigenlijk.

na ik vind 4 jaar helemaal geen groot leeftijds verschil. ken genoeg mensen die op hun 14e met iemand van 18 hadden of op hun 16e met iemand van 24, jammer dat je ouders het niet kunnen begrijpen :S

Hm ik kreeg op m'n vijftiende wat met iemand van ruim 10 jaar ouder en m'n ouders hebben er toen niet moeilijk over gedaan. Nu zou ik het echter heel goed kunnen begrijpen als ze er wel moeilijk over hadden willen doen. Op zo'n jonge leeftijd ben je over het algemeen niet klaar voor een vaste relatie, hoe erg je misschien ook denkt dat je al volwassen bent en het allemaal wel aankunt.
Maargoed, ik weet niet hoe serieus het bij de TS is, als het allemaal wel meevalt kan het wel natuurlijk :)

Ik heb jullie reacties gelezen.. sommige had ik wel aan en by andere niet haha. Maar ik heb het mn ouders toch maar vertelt..
Alleen is dat niet echt goed terecht gekomen.. ze waren wóedend!
Het gaat ze niet om de leeftijd want ze weten zelf ook wel dat ik wel klaar ben voor een vaste relatie.. maar ze geloven niet dat we écht van mekaar houden!! :eek:
Omdat ik nu géén contact met hem mag hebben met ze.. mag ik niet op msn. checken ze elke dag mn mail en hebben ze mn telefoon ingenomen!!!! :s
Ik mag hem van mn ouders 2 héle maanden niet spreken of op een andere manier contact met hem hebben... Als we dan over 2 maand nóg zo verliefd zijn willen ze ons een kans geven.
Ik vind het echt een beláchelijke actie van ze en neem het ze ook echt kwalijk! Ik kan dus ook echt geen 2 maanden zonden hem!! :eek:
Het is nu 2 dagen geleden.. we hebben geen eens fatsoenlijk 'afscheid' kunnen nemen.. Ik ben er echt helemaal kapot van. heb deze week ook nog eens pta-week dus ik heb tot nu toe al mn toetsen verknald!! (5 van de 6)
Ik weet echt niet meer wat ik moet.. voel me zo rot!

wát heb je verteld?

Alles. Dat we gewoon van elkaar houden en mekaar niet kwijt willen.. Dat ik het niet leuk vinden dat ze zoveel voor me beslissen.. Dat we hebben gepraat en dat de ruzies van eerst vergeven en vergeten zyn.. etc. etc.

- maak een nieuw emailadres aan, eentje waar je ouders niet achter kunnen komen door hem dus niet thuis te gebruiken
- ga naar de stad, naar de bibliotheek of naar school om daar te internetten
- koop een goedkope prepaid telefoon en bel hem daarmee
- zeg tegen je ouders dat je naar een vriendin gaat en spreek dan met hem af
- spreek met hem af in je tussenuren

Er zijn vast wel meer dingen die je zo sneaky kunt regelen :o

Ja, en als je ouders dáár achterkomen hebben ze helemaal geen vertrouwen meer in je.

als je ouders hem kennen maar toch afkeuren zullen ze daar een (Goede) reden voor hebben, de meeste ouders proberen hun kinderen (dat ben jij) te beschermen

bedenk eens goed waarom je ouders niet willen dat je met hem omgaat! als ze een goede reden hebben denk dan zelf of je wel met hem om wilt gaan..

het klinkt heel flauw maar mss hebben je ouders meer gelijk dan je denkt, want ik denk niet dat de enige reden is dat hij je pijn deed toen het uit ging..! want je ouders begrijpen ook wel dat je bij ruzies pijn krijgt..

Ook al ben je oud voor je leeftijd, je bent nog steeds een stuk jonger dan jij..

je hebt je de eerste (2?) keer om laten praten door je moeder, dan heeft ze vast goede argumenten gehad waarom je hem achter moest laten...

als je nu nog zeker weet dat je hem (terug) wilt... dan kun je het beste toch proberen alles te vertellen aan je ouders..

oke, als je echt geprobeerd hebt redelijk met ze te praten en ook naar hen te luisteren (kan het ook nog wel begrijpen als dat niet zo gemakkelijk ging ;)), en ze willen verder niet luisteren, dan wordt het moeilijker.

ik denk dat ze op ze op deze manier jou proberen af te sluiten voor hem. dat betekent dus waarschijnlijk dat ze hem geen goede partij voor jou vinden. waarom zouden jullie niet van elkaar houden? 1. je ouders denken dat hij niet goed voor je is en je "gebruikt" 2. je ouders denken dat jij nog helemaal niet toe bent aan "houden van".
omdat je ouders hem kennen kun je mss optie 1 uitschakelen? dan houdt je optie 2 over..

ik sluit me aan bij bloem, verpest niet zómaar het vertrouwen wat ouders in je hebben door tegen ze te liegen.

Als ze jullie een kans willen geven als jullie elkaar twee maanden niet zien, dan grijp je die kans toch?!
Als jullie stiekem contact houden en ze komen erachter dan heb je het voorgoed verknald, als dat is wat je wilt..

je kunt het beste eerlijk zijn, dan bewijs je van zelf dat jullie wel van elkaar houden

Jullie zeggen dat ik mn ouders vertrouwen niet mag schaden.. maar dat heb ik volgens hun al gedaan!! Ze vinden het zóoo erg dat ik niet tegen hun heb gezegd dat ik nog om m geef.. :rolleyes: Najaa als ik het eerder had gezegd was het alleen maar erger geweest maargoed.. Mn msn is dus van de pc afgegooid. hotmail, ebuddy enz. zijn geblokkeerd.. kan alleen op school nog op me mail dus.. me mobiel is ingenomen, ik mag met de carnaval niet uit en moet de hele carnaval bij me oma zitten.. én ik mag nergens meer alleen heen omdat ze bang zijn dat ik wegloop..
fijn leven heb je dan! (n)

Dan heb je wel iets verkeerd gedaan of zijn je ouders paranoïde.