Meer liefde dan me lief is.
 

Als ik mijn hand op het raam leg,
dan blijft er een afdruk achter
mijn vingers zijn ijskoud.
Ik zoek mijn weg van levens-
lijnen maar te snel ben ik vervaagd.

Dan voel ik mijn lippen,
of ze nog proeven? Gevoelloos
verberg ik ze in een kartonnen
doos met het opschrift 'liefde'.

Zeurderige, stoffige liefde die schuilt
in dromen. Ze jengelt en beveelt,
krijst en fluistert woorden in mijn oor
als 'ware', als het ware.

Kil bewegen mijn vingertoppen
over mijn gezicht als spinnenpoten;
van mijn lege blik hoppen ze naar mijn
verlegen wangen, vormen ze een gedicht.

Mooi, je kan de liefde bijna voelen.

Vind ik echt hele gave woorden. Alleen vind ik de laatste strove een beetje vaag. Ik herken er niet zoveel van het onderwerp in maar dat kan natuurlijk ook aan mij liggen ;) .
Ga zo door (y)

Ik heb het gedicht al heel vaak gelezen maar ik weet steeds niet zo goed wat ik erover moet zeggen. 'vormen ze een gedicht' vind ik een lekker plotseling einde. De rest van het gedicht vind ik... een beetje nietszeggend. Veel beelden die je gebruikt doen me niet zoveel en dat vind ik jammer, want ik wil het ook voelen ;). De derde strofe is in dat opzicht trouwens veel beter, die vind ik herkenbaar en die raakt me wel.

Ik vind het raar om je lippen in een doosje op te bergen. Oh en de eerste zin is ook wat raar m.b.t. de interpunctie. Na 'achter' verwacht ik in deze context eigenlijk wel een punt.

Lippen in een kartonnen doos opbergen is dan ook een metafoor. Hmm, en qua interpunctie heb je inderdaad gelijk, nu ik het nog zo eens bekijk.

Ik haat het feit dat mijn gedicht blijkbaar weeral beelden oproept, maar geen verhaal maakt in jullie hoofd (of zoals ik dat lijk te begrijpen). Ik doe mijn best een zeer treffend gedicht te maken, maar het is het net niet.

Door veel te dichten leer je het beter, schijnt:D

De derde strofe vind ik heel mooi, de laatste valt tegen. Verder, tja ik persoonlijk heb er niet zo veel mee.