problemen bij samenwonen...
 

Sinds ik mijn eigen appartementje heb, zijn mijn vriend en ik het steeds vaker oneens. Hij woont samen bij me in. Aangezien ik een voltijdse baan heb, heb ik 's avonds niet altijd veel zin of tijd om uitgebreid te koken. Hijzelf is kok en wil het altijd zo perfect mogelijk. Hij tikt me steeds op de vingers als ik iets wil proberen, met andere woorden er is wel altijd iets wat ik niet goed doe. Met het gevolg dat hij diegene is die boodschappen gaat doen en die meestal kookt.
Deze middag kom ik thuis om te lunchen en daar krijg ik allerlei verwijten naar mijn hoofd geslingerd. Hij was mijn appartement aan het opruimen. Hij verwijt me dat ik niet grondig genoeg opkuis, dat er stof ligt onder de zetels, dat het er niet proper bijligt, dat er overal tijdschriften rondslingeren, dat het tapijt vuil is door de hond en dat dat zo niet verder kan. En dat terwijl ikzelf vind dat het er wel netjes bijligt. En dan weten dat hijzelf zijn kleren overal laat rondslingeren. En dat ik diegene ben die steeds de was, de vaat en de kuis doe. Maar dan vergeet ik wel eens te stofzuigen onder de zetels of vergeet ik de tijdschriften weg te bergen of vergeet ik de sla die overdatum is weg te gooien...
Maar is het dan geen zonde om daarom steeds te ruzieën? :(

Wat denken jullie, hoe zouden jullie daarmee omgaan? Ik heb het er behoorlijk moeilijk mee. Ik heb hem uiteindelijk gezegd dat hij maar moet opstappen als ie zo verder doet... wat ik eigenlijk wel jammer vind. We zijn bijna 4,5 jaar samen.
Het is soms zo verschrikkelijk moeilijk om op alle vlakken overeen te komen als je huis en huishouden moet delen...

Nou als ik 4,5 jaar samen zou zijn met mijn vriend, en we zouden door ruzies misschien uit elkaar willen, dan zou ik toch eens heel goed gaan praten met elkaar.

Het is JOUW appartement, hij woont bij je in, en dan zeurt ie op hoe jij je eigen huis opruimt..

Maargoed, het lijkt me dat jullie wel iets van een compromis kunnen bedenken toch? Dat hij iets minder netjes doet en jij wat netter ofzo. En anders misschien toch maar niet samenwonen, zou zonde zijn als het hierdoor kapot gaat. En dan kan je beter niet samenwonen en minder ruzie hebben.

Ik zou gewoon eens goed praten. Wat vindt hij dat écht moet gebeuren wat jij volgens hem nooit doet? Prima, dan stofzuigt hij en ruimt hij tijdschriften op. Doe jij de afwas en de was. Zorg gewoon dat je de taken goed verdeelt en maak daar duidelijke afspraken over: Okee, ik doe dit, maar dan zeur jij er ook niet over. Als je dat wel doet, moet je het maar zelf doen.

Daarnaast kun je je ook wel iets aanpassen - als hij graag ook onder de stoelen het gezogen wil hebben, nou ja, dan kun jij dat toch best doen? Plak desnoods een briefje op de stofzuiger waarop staat "vergeet je de stoelen niet?" En een tijdschriftenbak is snel gekocht, dump daar dan vervolgens alle tijdschriften in die je eventjes niet leest.

Ik vind het eigenlijk belachelijk om uit elkaar te gaan omdat je gewoon moet leren wennen aan samenwonen. Soms erger je je aan elkaar, soms vind je dat de ander alles heel anders moet doen: nou, dan zorg je ervoor dat je er eens met z'n tweeën voor gaat zitten en dan bespreek je welke taken er zijn, wat er dan precies moet gebeuren en zorg je ervoor dat iedereen dat ook gewoon doet. En spreek je bovendien af dat je er niet meteen over gaat zeuren als de ander een keertje te laat is of het niet goed genoeg doet. Het is niet zó moeilijk om op een leuke manier te zeggen "Joh, daar onder die stoelen hè, let je d'r op?"

En jij moet bovendien duidelijk aangeven dat je het vervelend vindt dat hij er ruzie om gaat zoeken. Hij kan best vriendelijk zeggen dat hij iets liever anders heeft. Kommunikaatsie.

Duidelijke afspraken maken en dus samen structuur aanbrengen. (Wat eigenlijk neerkomt op praten.)

Zo kort had het eigenlijk ook gekund, ja :o

Ook mijn vriend en ik kwamen er met het samenwonen achter dat we een ander beeld hebben van wat schoon, netjes en opgeruimd is. Maar dat moet gewoon wennen. Je moet gewoon goede compromissen sluiten en allebei laten zien dat je je best doet (zowel in opruimen als in niet altijd erover zeuren). Het went vanzelf wel..

Hmm volgens mij zou het bij mij en m'n vriend wel goedkomen met samenwonen.. we zijn allebei niet supernetjes en ruimen niet graag op, maar hebben wel af en toe buien dat we ineens vanalles gaan doen. Ik ruim meer op dan hij en doe eerder de afwas enzo maar hij luistert wel naar me als ik vraag iets te doen. :evil: :p

Maargoed, hoe het bij jou zit.. ik vind het wel erg lullig dat hij jou steeds op de vingers tikt. Okee, hij is kok, leuk, prima. :) Maar dan kan hij het ook juist leuk vinden als jij eens wat probeert en het iig lief vinden enzo.. het is dan toch juist niet erg als het niet perfect is. Da's nou juist het verschil tussen thuis en in het restaurant.
En over het opruimen: je hebt zelf in de hand wat je doet. Je hoeft niet steeds de afwas te doen bijvoorbeeld. Wissel het gewoon eens af allemaal. En vooral: praat erover! Niet teveel verwijten maken, probeer je gevoelens erover uit te leggen, zorg dat hij begrijpt hoe dingen voor jou zijn en andersom.

Jullie wonen samen in één huis en dan zijn er heldere en duidelijke regels nodig waar iedereen zich in kan vinden en blijkbaar moeten die goed uitgesproken worden in deze situatie.

Ik denk dat je ook best duidelijk mag, of misschien zelfs wel moet zijn naar je vriend toe wat dit met jou doet. 'Als jij zo reageert als ik moe thuis kom, heb ik niet het gevoel dat je blij bent me weer te zien.' 'Als jij zo doorgaat over de dingen die ik vergeten ben heb ik niet het idee dat je me waardeert en dat je blij bent met de dingen die ik wel gedaan heb, terwijl ik dat juist zo graag wil horen van je.'
Praten praten praten... Vraag wat hij van jou verwacht en waarom en bekijk dan in hoeverre je hem tegemoet kan komen hierin en andersom.
En het kan soms even stom voelen, maar als je problemen krijgt over wie wat doet in huis, is het misschien helemaal niet zo'n slecht idee om daar afspraken over te maken zodat je allebei weet wat je bijdrage aan het huishouden is.

Ik zou het in ieder geval erg zonde vinden om een relatie van 4,5 jaar om zoiets te stoppen...

Praat met elkaar, kom elkaar tegemoet in afspraken.
Ik zou het echt vermoeiend vinden om met mijn vriend over zoveel nutteloze dingen ruzie te maken.

Misschien is het ook een probleem dat jullie samenwonen maar jij het niet als júllie huis ziet.

Je zegt: "Hij woont samen bij me in", dat vind ik tekenend. Woont hij voor jouw gevoel bij je in of wonen jullie samen? Daarbij gaat het me er even niet om of het juridisch jouw appartement is, maar gevoelsmatig.

Ga het als jullie huis zien, inderdaad. Niet als jouw huis waar hij bij in woont. En als het jullie woning is, dan mag hij ook mooi wat werk doen. Dus verdeel de taken eerlijk. Als jij fulltime werkt, en hij werkt helemaal niet, dan is het logisch wanneer hij gewoon het huishouden doet en regelmatig kookt (helemaal omdat hij kok is lijkt me dat laatste geen onmogelijke opgave). Als jullie allebei werken, dan verdeel je het gewoon eerlijk.

Mijn man heeft zelf hele andere eisen aan netheid dan ik heb, voor mij geldt dat ik niet een hele dag per week kwijt wil zijn aan poetsen en stofzuigen, omdat ik het in een paar uurtjes ook al zo netjes kan krijgen dat ik er tevreden mee ben (gewoon snel stoffen, stofzuigen en dweilen, dus niet iedere week ieder plintje helemaal gaan poetsen en iedere week de koelkast van z'n plaats trekken om er onder te kunnen dweilen), hij ziet dat anders :P Nu ben ik iets meer naar zijn eisen geschoven (dus ik poets wat langer, en maak het dus iets netter dan ik zelf nodig vind), en hij heeft zich aan mij aan moeten passen (ik poets nog steeds niet ieder plintje). Na 5 jaar samenwonen hebben we nu wel een soort compromis gesloten, denk ik. Af en toe moppert hij wat, en vervolgens poetst hij zelf een hele dag en dan is het weer een tijd goed :D

Hij woont daar, dat is niet bepaald logeren en ik vind dat je je prettig moet voelen op de plek waar je woont, of je nu de eigenaar of hoofdhuurder bent of niet.
Voor samenwonen moeten beide partijen compromissen kunnen maken. Hij zal zich er zo nu en dan overheen moeten zetten dat jij iets vergeten bent of laat slingeren, jij zult er even aan moeten denken iets op te ruimen als je het gebruikt hebt. Dat zijn kleine opofferingen die jullie best kunnen maken als jullie relatie genoeg betekent. Misschien is het een goed plan af te spreken wanneer jullie schoonmaken. Mijn ouders zijn op zaterdagochtend gewoon samen bezig met opruimen en schoonmaken. Samen gaat het twee keer zo snel en dan hoeft geen van beide het gevoel te hebben benadeeld te zijn.
Over je kookkunsten: dat jij niet zo goed kookt als hij (of misschien gewoon niet zoals hij het gewend is) hoort geen probleem te zijn. Schop hem de keuken uit als hij je op de vingers kijkt en maak hem duidelijk dat als hij kritiek geeft, die wel gegrond moet zijn.

Ik moet zeggen dat ik het zelf soms ook een beetje voel, maar dan van de andere kant. Ik wil dingen wat netter dan mijn vriend. Dus wanneer zijn rommel (in zíjn huis ja) me echt irriteert ruim ik een beetje op en als ik vind dat hij er te weinig aandacht aan besteedt vraag ik hem vriendelijk even wat op te ruimen of schoon te maken. Hij weet dat ik rustiger studeer als de boel aan kant is en ik weet dat hij geneigd is dingen eerst even aan te kijken voor hij opruimt. We zijn nu eenmaal verschillend en dat accepteren we van elkaar.

Ik zou me echt niet laten opjagen in mijn eigen huis.

Betaalt hij eigenlijk ook huur mee? Of profiteert hij alleen maar?

Ik heb wel het gevoel dat we samenwonen dus niet dat ik alleen woon. Maar ik ben wel diegene die maandelijks de huur en de bijkomende kosten betaalt. Hij gaat af en toe boodschappen doen. Ik ben als 'alleenwonende' gedomicilieerd. Het voorbije jaar huurde hij iets in een andere stad omwille van zijn werk en ik zag hem dus enkel in de weekends... Nu heeft hij die baan laten schieten en woont hij dus bij me in.
We hebben niet veel tijd gehad de voorbije weken om deftig te praten maar daar hebben we gisteren dus tijd voor gemaakt. Praten kan veel problemen oplossen maar over sommige standpunten zijn we het zo oneens dat ik me afvraag of het wel iets uitmaakt om er steeds opnieuw over te beginnen.
Ik heb hem gezegd dat we beiden water in de wijn moeten doen en moeten kunnen relativeren als we het ergste willen vermijden.
Momenteel zit ik verveeld met twijfels om wat hij allemaal heeft gezegd. En het is natuurlijk niet leuk als ik iets wil klaarmaken om te eten en hij achteraf zijn bord terugneemt en afwerkt met kruiden en sausjes omdat hij het anders niet goed vindt.

Ik betaal de huur en de kosten erbij maar hij betaalt wel meestal als we iets gaan eten of als we boodschappen doen dus ik denk dat het op die manier wel compenseert... Hij koopt wel liever een fles wijn van 8 euro dan van 3 euro en liever olijfolie van het beste merk en op restaurant let hij ook niet op zijn geld dus zijn uitgaven zijn ook vrij hoog... hoewel hij het met veel minder zou kunnen doen. Maar laten we zeggen dat onze uitgaven wel een beetje overeenkomen.

Dan blijft het nog altijd jouw huis en daar moet je je niet laten belemmeren door andere mensen die er toevallig ook wonen. Als je je niet prettig voelt op de manier waarop hij doet moet je erover praten. Als het dan nog niets oplevert kun je beter apart gaan wonen en kijken of de relatie dan wel goed loopt.

Dus jouw geld is voor de vaste lasten en zijn geld is voor de leuk?
Ik zou in dat geval me niet zoveel van hem aantrekken, als hij niet "officieel" met je samenwoont en niet bereid is om ook zijn deel van huur enz te betalen, dan hoef jij ook niet bereid te zijn om je aan zijn eisen aan te passen. Het is jouw huis, hij profiteert daarvan, maak hem eens duidelijk hoe jij het ziet en dat hij ook wel wat meer kan doen.

Wie zei daar dat samenwonen makkelijk was? Je bent twee verschillende persoonlijkheden die het met zijn tweetjes opeens in een huishouden moeten zien te rooien. Dat gaat gepaard met de nodige strubbelingen en CAO onderhandelingen voordat je een structuur hebt gevonden waar beide partijen zich in kunen vinden. Je doet allebei water bij de wijn. Vergelijk het met het opstellen van een regeerakoord.

Niks om je zorgen over te maken.

Grondregel: spreek competentiegebieden af. De een doet altijd dit, de ander is volledig verantwoordelijk voor dat. Dat kristalliseert zich vanzelf uit, je doet waar je goed in bent en wat je leuk vindt. De kutklusjes verdeel je eerlijk.

Grondregel 2: wie het meeste uren werkt of studeert, hoeft het minste in huis te doen.

Oh, en wij hebben nog steeds regelmatig ruzie om mijn gesloddervos. :) Als het te lang te erg is, houdt hij het niet meer uit. Dan ga ik heel schuldbewust opruimen en dan is-ie weer een tijdje zoet.

Toevallig? Ze hebben een relatie en wonen samen. Natuurlijk moet ze zich niet rot voelen in haar eigen huis maar hij toch ook niet? Om het nou allemaal op hem af te schuiven alleen omdat hij niet 'de huurder' is, vind ik ver gaan en niet echt een gezonde houding ten opzichte van je geliefde. Samenwonen betekent samen dingen oplossen. (denk ik toch :o)

Ik krijg heel af en toe wel eens gemopper van mijn vriend (waarmee ik samenwoon) als ik bijvoorbeeld iets vegetarisch klaarmaak. (Ik ben geen vegetariër en hij ook niet, maar ik vind het wel lekker. Hij niet.) Maar bij mij is het gewoon het credo: ik heb gekookt, dus je eet maar wat de pot schaft. Verder vind ik het vrij absurd om alles nog eens over te doen, want dat is verschrikkelijk beledigend. En ik denk dat het verstandig is om samen de huur te gaan betalen en dergelijke - als je tenminste wilt dat hij in je huis woont. Of dat jullie samenwonen.

Was het maar zo makkelijk :)
Het is jammer maar mij zegt het eigenlijk niets meer om te koken als hij het gerecht toch steeds aanpast naar zijn behoeftes. Dan laat ik hem liever doen, en dat went eigenlijk wel...

Ik kook altijd, omdat hij het niet leuk vindt en het ook niet kan. Iedere dag pizza gaat je na een week of drie wel de keel uithangen.

Maar ik vind het echt heerlijk als er eens voor me gekookt word, en dan lust ik ook echt alles.

Ik weet niet hoelang je vriend al bij je inwoont (al een vrij ongelijkwaardig beginpunt IMHO), maar volgens mij is het redelijk normaal om in het begin gedoe te hebben over taakverdeling. Ik woon nu iets meer dan een jaar samen met mijn vriend en we hebben nog steeds maandelijks discussies over het huishouden. Goede afspraken maken werkt bij ons niet echt omdat het mijn vriend gewoon veel minder kan schelen hoe het huis erbij ligt en hoe vaak ik ook verzucht 'jij kan toch ook wel eens uit jezelf een wasje draaien?', steevast is het antwoord 'ik denk daar gewoon niet aan'. Methodes als zijn kleren gewoon niet wassen krijg ik dan niet over mijn hart, dus zit er weinig anders om dan het maar gewoon zelf te doen.

Klinkt negatief en vaak is het ook wel balen, maar ik heb mezelf er toch alleen maar mee als ik me druk ga zit te maken. En het is het huishouden maar, verder doet hij zoveel voor me, zoals - misschien wel het allerbelangrijkste - van me houden, precies zoals ik ben. Ik heb liever iemand wiens was ik moet doen, dan een boerenkinkel die mij niet respecteert of probeert te veranderen.

Als hij zich op deze manier gedraagt ten opzichte van zijn vriendin, vind ik dat hij heel onredelijk is. Oke, we horen nu 1 kant van het verhaal, misschien is zij wel een luie donder en vindt ze zelf van niet, maar daar hebben we het nu niet over.

Zij moet zich prettig voelen, want zij woonde daar eerder en het is haar huis. Als de relatie dit belemmerd ben je niet goed bezig.

Vind ik heel slecht, zo kun je nooit jezelf zijn in je eigen huis en word je zelfs onzeker van je daden, ook al zijn ze lief bedoeld.

wat ik vreemd vind aan je verhaal is dat het een vage vorm van samenwonen is.

Het is jouw huis, jij betaalt de huur etc. Hij alleen boodschappen, en dat uit eigenbelang, omdat ie anders niks normaals te eten heeft in zijn ogen.
Jij ziet niet echt in dat dit samenwonen is, want hij is bij jouw ingetrokken. Meer niet. Je hebt er meer over alsof jullie huisgenoten zijn.

Als je samenwoont, is jouw huis ook ZIJN huis. Er is geen sprake meer van jouw huis. Beetje ongelijkwaardig niet. Anders moet hij zich alleen maar aanpassen omdat ie bij jou woont.
Zo gaat dat, en zo gaat dat ook niet werken.

De gehele insteek zit verkeerd naar mijn mening. Waardoor je volgens mij dus ook van deze bizarre ruzies krijgt...

Als je relatie goed loopt woon je samen, maar zodra er iets mis is wordt het 'jouw' huis.

ja dat blijkt. Maar dat verklaard dan toch ook waarom dit niet werkt?

Zoals ik al eerder vermelde, ik zie het wel als ons huis, we wonen samen en ik vertel dat ook zo aan iedereen.
Het is enkel officieel op papier dat ik er alleen woon.
Hij betaalt de boodschappen en ik betaal de huur, op die manier zitten we in balans.
We zijn overigens tot een overeenkomst gekomen en zijn van plan in het vervolg samen het appartement op te ruimen, wat veel leuker is natuurlijk.

dat is wel mooi gezegd :)

Op zich wel normaal hoor. Wij doen voor meer geld boodschappen dan we aan huur betalen, dus in dat opzicht... :D

zo bedoel ik het niet. je haalt het uit mijn context. Wat boeit mij de financiele verhouding. Het gaat erom dat het steeds haar huis is, waar hij bij ingtrokken is, en dat hij zich nu moet aanpassen ofzo. terwijl als je samenwoont, het samen je huis wordt, en niet van 1 iemand blijft.

maar ze zegt nu dat dit niet het geval is. zo komt het anders nog steeds over.

Dus hij verwijt jou ook dat je niet goed genoeg opruimt en schoonmaakt? Misschien is hij wat verwend? Laat het hem dan allemaal zelf opknappen als hij het beter weet en alleen maar commentaar heeft op je. (Misschien niet een oplossing maar zo zie ik het wel) :)

Ja ik ook:). Dus als mijn vriendje vindt dat ik iets niet goed genoeg doe, zeg ik vaak: dan doe je het zelf maar nog en keertje en dan precies zoals jij het wil hebben! :D

het klinkt zo ontzettend bekend :)
woon sinds 2 maanden weer samen met mijn vriendje. ik heb al eerder 2 jaar samengewoond met hem, en toen liep het stuk op bovengenoemde problemen. we waren namelijk allebei eigenlijk te koppig om toe te geven. ik vond dat alles perfect schoon moest zijn, en hij vond juist alles wel best. het gaat erom om die tussenvorm te vinden (al kost dat veel tijd en moeite, en komt het er bij mij op neer dat ik maar iets meer doe dan hij, aangezien het niet zijn probleem is dat ik smetvrees heb)
ik denk alleen dat er ook een probleem zit in het feit dat je het appartement nog steeds beschouwt als "jouw" appartement. want zolang dat zo is, heeft hij eigenlijk niks te zeggen en voelt zelfs het meest terechte commentaar als gezeur... hier heb ik ook nogal moeite mee

maar iig: luister naar Morgan, maak desnoods duidelijke afspraken (elke zondag samen schoonmaken, of jij doet de hele badkamer en hij de rest of iets dergelijks)

Het is zo makkelijk. Als hij kookt mag hij doen wat hij wil, maar als ik gekookt heb zou ik het absoluut niet accepteren als hij er van alles aan wil doen. Weet je hoe kwetsend dat is? (Waarschijnlijk wel.) Maar het punt is: maak hem duidelijk dat hoewel je misschien niet zo goed kan koken als hij (logisch, want hij is kok), je toch je best voor hem doet en dat hij je kwetst als hij het nog 'beter' gaat maken. Heb je dat wel eens tegen hem gezegd?

Joh, laat hem lekker koken. Dan was jij zijn kokskleren.

helemaal mee eens

Precies! En zelfs al zou je verschrikkelijk koken, alles aan laten branden en dergelijke, dan nog. Als hij het beter denkt te kunnen, doet hij het zelf ook maar. Ideaal zou zijn als hij je dan bedankt voor het heerlijke eten, het wegwerkt zonder blikken of blozen en dan later eens een keer voorstelt om samen een kookcursus te volgen ofzo :p

Waarom koken jullie niet gewoon samen? Doen wij ook altijd als we samen thuis zijn, gezellig.
Als je vriend het dan niet lekker vindt kan ie achteraf ook niet tegen jou zeuren want hij heeft er zelf aan meegewerkt.

Hij klinkt als het type dat haar aan de kant drukt omdat hij het beter kan. Dat werkt niet samen in de keuken.

Ja dat is ook wel weer zo. Hoewel ik het wel een beetje triest zou vinden als ie dat inderdaad zou doen.

Och, zo is mijn man ook, en dus koken we gewoon nooit samen :P

Hij komt op mij over als een vuile profiteur en als een ontzettende homo. Het is geen echte man, welke zichzelf waarderende man gaat teren op het huis van zijn vriendin!?
Ik zou het niet pikken als hij commentaar had op mijn laten en doen. Dus pik het ook niet, zo iemand wil je toch eeuwig onderhouden?

ik weiger ook met m'n vriend in 1 keuken te zijn als hij kookt :)

mijn vriend stuurt me de keuken uit als hij kookt, en terecht moet ik zeggen :o

Ik vind samen koken juist erg gezellig :o

ja, ik ook. Maar m'n vriend wordt altijd helemaal gestresst en dan loop ik hem overal in de weg enzo :D