![]() |
John Callahan
Nog altijd snijden messen van twee kanten
en wordt soms de prooi gevangen. Trillende handen priemende ogen rolstoelbenen zware blik pen in handen als een zwaard. Je hakt je tegenstanders nee- schuddend neer, want ‘volgende keer beter’ bestaat niet meer. Situatie- confrontatie. Complicatie- acceptatie. Geen verwachtingen, slechts schetsen van je dromen die vervagen, van de dagen die je laag voor laag afpelt, tot er niets is dan een volledig zwevend lichaam en een stapel krantenknipsels. |
'pen in handen als' Zonde, waarom moest er een pen bijgehaald worden?
'Situatie- confrontatie. Complicatie- acceptatie.' Leuk rijtje maar op de een of andere manier vind ik het niet in het gedicht passen. Kan ook aan mij liggen ;) En zo kan ik nog wel even doorgaan eigenlijk. Alles strofes los van elkaar kunnen 5 of 4 hele mooie gedichten worden. Maar zo, ik weet niet, het doet me niets en misschien komt dat ook doordat ik het niet helemaal begrijp. |
Ik vind het niet echt een mooit gedicht, de zinnen lopen vreemt ze lopen niet zo goed door in op de volgende regel.
Ook vind ik dat rijtje niet zo super hoewel de woorden wel bij elkaar passen vind ik het niet zo mooi in het gedicht hem zelf. |
Citaat:
|
Citaat:
Toch vind ook ík dat je zinnen niet helemaal soepel lopen, vooral omdat je van die hele korte zinnen gebruikt. Maar ik vind rolstoelbenen erg gaaf, ik kan het me helemaal voorstellen. Ik bedenk net dat ik dit tot nu toe het beste vindt wat ik van je gelezen heb :). Ik vind ook dat je het goed afsluit, en dat je hier en daar mooie woorden gebruikt. Ik krijg alleen geen beeld bij dit gedicht, en in dit geval vind ik dat jammer. |
Nog altijd snijden messen van twee kanten
en wordt soms de prooi gevangen. Trillende handen priemende ogen rolstoelbenen zware blik pen in handen als een zwaard. Je hakt je tegenstanders nee- schuddend neer, want ‘volgende keer beter’ bestaat niet meer. Situatie- confrontatie. Complicatie- acceptatie. Geen verwachtingen, slechts schetsen van je dromen die vervagen, van de dagen die je laag voor laag afpelt, tot er niets is dan een volledig zwevend lichaam en een stapel krantenknipsels. Gefeliciteerd, 't is het eerste gedicht hier dat ik eigenlijk best goed vind. ('best goed' is in mijn ranking het hoogst haalbare). Misschien dat je de eerste regel een beetje abstracter kan maken, want messen die van twee kanten snijden neigt een beetje naar een alledaagse zegswijze.. In de laatste strofe vind ik dat (slechts schetsen van je dromen die vervagen) juist wel weer mooi omdat je het daarna een beetje relativeert door de stapel krantenknipsels. Je hebt goed klankgevoel. :) |
Citaat:
|
@ JoV: ''Best goed'' is anders verkeerd gebruikt. Het betekend niks anders dan ''beste'' en dat is geloof ik niet wat je bedoelt. In jouw geval zou je ''aardig goed'' of ''behoorlijk goed'' moeten gebruiken.
@ TS: ik ben het met de mensen eens die zeggen dat de zinnen niet zo lopen. Ook snap ik het totaalbeeld niet zo goed, hoewel ik me afzonderlijke elementen (bijvoorbeeld die rolstoelbenen) goed kan voorstellen, leuk gevonden dus. |
Citaat:
1 heus wel, echt wel [om een ontkenning tegen te spreken] 2 nogal [om het volgende af te zwakken] |
Citaat:
Maar goed. Ik vind het wel een tof gedicht, eigenlijk. 'Je hakt je tegenstanders nee- schuddend neer' sterk spel. Fijne binnenrijm ook zo door het gedicht heen. De eerste zin vind ik, JoV zei dat ook al, wel wat te algemeen. Ik ben wat lui, dus de eerste paar keer dat ik het gedicht las miste ik absoluut samenhang. Wel goed om het dan na wat verhelderend gegoogle ineens te zien:). |
Citaat:
Maar goed, eigenlijk is het maar gemiereneuk hoor. :) |
Citaat:
|
Citaat:
Citaat:
|
Allemaal bedankt voor de reacties :).
Het gedicht gaat trouwens over de comic-schrijver John Callahan. Mocht je het je afvragen. |
Citaat:
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 09:59. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.