Bescherming psychiatrisch ziekenhuis?
 

Wat ik me afvraag, is in hoeverre psychiatrische ziekenhuizen moeten voldoen aan bepaalde beschermingsmaatregelen.
Dit vanwege het volgende:

Mijn broer is schizofreen en op dit moment is hij al enkele maanden opgenomen met een rechterlijke machtiging (RM) omdat hij een gevaar was voor zichzelf (voornamelijk ernstige zelfverwaarlozing) en voor anderen (bedreigen van mensen). Hij zit hierdoor op een gesloten afdeling. Vandaag heeft mijn broer op die gesloten afdeling een overdosis aan medicijnen genomen.
Nou weet ik dat als iemand echt doodwil, dat ook wel lukt, maar ik vind het onverklaarbaar dat op er op een gesloten afdeling waar mensen gedwongen zitten, niet op wordt gelet of iemand nadat hij/zij naar buiten is geweest gevaarlijke dingen mee naar binnen neemt.
Ik vind dit heel erg, hij zit daar immers voor zijn eigen bescherming, hij wordt alleen zo niet beschermd voor zichzelf omdat er geen controle op dit soort dingen is.
Ik vind het heel erg dat hij dit heeft gedaan, het doet me heel veel pijn, maar de overheersende emotie is kwaadheid. Hij zit daar immers niet voor niets.
Mijn vraag is, is hier iets tegen te doen. Horen ze hierop te controleren? Zijn er soortgelijke dingen bekend?
Oh en heeft iemand misschien tips/adviezen om hiermee om te gaan?

Het heeft met privacy en verantwoordelijkheid te maken. In een kliniek proberen ze de mensen zo veel mogelijk zelf de regie in handen te geven. Soms maken ze echter inschattingsfouten. Ik vind het echt heel naar voor jou dat dit nu gebeurd is. Hoe is het nu met hem?

Hij ligt op dit moment in het ziekenhuis, op de IC. Morgen gaat hij weer terug naar de kliniek als het goed is. Het gaat niet goed, er is geen contact met hem te krijgen en hij wil tegen niemand praten.

Ik kan me herinneren van mijn eigen opnames op gesloten afdelingen (ik ben jaren geleden zelf opgenomen geweest) dat als ik terugkwam nadat ik naar buiten was geweest mijn spullen werden nagekeken. Dat gebeurde daar bij iedereen en ik vind dat ook logisch op een afdeling vol met mensen die gevaarlijk voor zichzelf zijn. Maar dat gebeurd blijkbaar niet overal :(

Wat vervelend dat het gebeurd is! Maar nu zal er waarschijnlijk wel strenger op hem gelet worden, wat niet altijd makkelijk zal zijn voor hem maar wel veiliger. Is dat een geruststelling?
Misschien kunnen je ouders eens met de behandelend arts praten, ik neem aan dat die zich ook wel zorgen maken. Is je broer minderjarig?

Hij zal in eerste instantie wel minder vrijheden hebben, maar het schijnt hun procedure te zijn dat ze geen tassen doorzoeken enzo. Een geruststelling is het momenteel dus niet, omdat ik niet weet of ze dat nu gaan veranderen. M'n moeder wil inderdaad met de behandelend arts gaan praten. Mijn broer is niet minderjarig, nee. In principe mag de arts dus ook niks aan mijn moeder vertellen

Zelf zit ik ook op een gesloten afdeling met een RM. Ook ik heb het voor elkaar gekregen om ooit eens een overdosis te nemen. Gelukkig niet zo'n ernstige. Ik was meer op zoek naar rust dan dat ik echt dood wilde, maar het kan gewoon. Ze gooien het vaak op eigen verantwoordelijkheid. Mijn vrijheden werden wel meteen ingetrokken.

Ik heb op mijn afdelingen (ben van afdeling gewisseld) al twee zelfmoorden meegemaakt. Als iemand echt dood wilt, dan hou je het echt niet tegen. Deze twee zijn door verhanging om het leven gekomen.

Ik hoop dat het een beetje gaat met je broer. het is naar dat ie zo diep zit (n)


Liefs,

Eend

Ik snap dat echt niet. Je hebt niet voor niets een RM, niet omdat je op dat moment zo goed in staat bent om eigen verantwoordelijkheid te nemen.

Ik ben er trouwens wel achter gekomen dat het geen zelfmoordpoging was. Het schijnt zo te zijn dat in de wereld waarin hij nou leeft alles zo beangstigend was dat hij daarom pillen heeft ingenomen. Hij heeft echter nooit beseft dat hij er zoveel heeft genomen. Beseft het nog steeds niet eigenlijk. Hij zit zo diep in zijn psychose momenteel.

Ik heb ondertussen ook gehoord wat de reden is dat ze dit soort dingen niet controleren. Dat is omdat `het niet te doen is´. Belachelijk vind ik dat. Hij heeft misschien een ernstige leverbeschadiging omdat het teveel moeite is om een tas te controleren. Ze gaan het ook niet veranderen, hij heeft een week kamerarrest, that´s it.

Ja, daar ben ik het absoluut mee eens. Ik vind dat jij het heel helder ziet. Je ziet in dat je broer deze beslissingen helaas niet zelf kunt maken, op het moment.

Het lijkt me dan ook niet meer dan normaal als hij een soort huisarrest krijgt, of alleen onder begeleiding naar buiten mag, of inderdaad als ze zijn tas controleren, als hij weg is geweest.
Puur voor zijn eigen bescherming

Anders is het toch geen gesloten afdeling?

En Eend: het feit dat het "toch wel mogelijk is" om dit soort dingen te doen, vind ik geen reden om het totaal niet te controleren.
Vergelijk het met zwartrijden (beetje stom voorbeeld maar oke): natuurlijk krijg je het best voor elkaar om te doen, maar toch wordt er op gecontroleerd, zodat de kans zo klein mogelijk wordt.

En als de gezondheid van mensen op het spel staat, zou er helemaal streng gecontroleerd moeten worden.

Succes ermee, leekah!

Dat is wel slecht, want bij mij werd gelijk een tijdje mijn tas gecontroleerd. Maar als je het echt wilt, krijg je het wel binnen. Desnoods in je onderbroek, daar controleren ze toch nooit.

Je kunt dit soort dingen gewoonweg niet voorkomen, maar ik vind het wel slecht dat ze er amper iets aan gaan doen. Een week kamerarrest, wat heb je daar nou aan? Alleen maar tijd om te bedenken hoe je de volgende keer dingen aan wilt gaan pakken zonder dat ze het door hebben. Op mijn afdeling word je dan gesepareerd. Laatst was er een man die zijn pols door gesneden had, die heeft een week in de separeer gezeten en mag nog steeds niet alleen op zijn kamer zijn. Slapen doet hij in de separeer. Ik slaap ook veel in de separeer, puur omdat ze me niet vertrouwen.

Ik heb ook niet gezegd dat er niet gecontroleerd moet worden. Wat dat betreft ben ik het helemaal met je eens. het is slecht dat er niet gecontroleerd wordt. Zelfs op de zware gesloten afdeling waar ik heb gezeten (CIB Parnassia in Den Haag) controleerden ze niet. Omdat alles je eigen verantwoordelijkheid is. Ik vind dat sommige mensen hun verantwoordelijkheid nog niet kunnen dragen, maar waar het wel van verlangd wordt. Dat vind ik slecht.

Wanneer iemand suicidaal is, is de optie een slagingskans terug te brengen het grootst door iemand in scheurvrijlinnen te separeren..
Dan nog is dat geen garantie.. Ik heb wel meegemaakt dat dames scherpe voorwerpen in hen vagina stopten en dat in de sepereer eruit haalden en...

Voor 3 weken geleden heeft een client van "onze" afdeling zich op de gesloten afdeling gesuicideerd.. Bij binnenkomst worden tassen e.d. wel gecontroleerd.. Maar iemand die zich met een schoenveter ophangt, dat soort situatie kun je niet op een gesloten afdeling voorkomen.

Op een dergelijke afdeling is veel structuur en redelijk veel gezamelijke momenten. De dame waar ik het net over had, heeft het in de tijd van de overdracht gedaan. Een min of meer onbewaakt uur...

Als iemand echt dood wil, dan is een maatregel, gesloten afdeling of separeer geen garantie.. (Dit is absoluut geen laksheid van verpleegkundigen!)

Ben het met je eens Coopergirl. Zoiets kun je gewoon niet voorkomen, maar je kunt wel de kans van slagen kleiner maken. Ik heb zo vaak mesjes mee de separeer ingesmokkeld, gewoon in mn hand. Dan vind ik het toch laksheid van de verpleging.
Tegenwoordig letten ze wel strenger op, maar ik kan nog steeds dingen meesmokkelen. In mijn mond bijvoorbeeld. Ik praat niet wanneer ik zover heen ben dat ik de separeer nodig heb, dus ze horen ook niet of er iets in mijn mond zit. Ik heb zelfs mijn mobile telefoon een keer meegesmokkeld. Zo klein is dat ding ook weer niet, dus dat moet dan toch wel opvallen. Had m in mn onderbroek gedaan. Niemand die ooit heeft gecontroleerd of ik mijn onderbroek uit heb. Zouden ze toch eens moeten doen.

Maar als je echt wilt, lukt het je. En dan houdt geen enkele maatregel je tegen.

Het lijkt me echt een heel moeilijke situatie. Je zou toch denken dat er gecontroleerd wordt op inname van medicatie, zodat je geen overdosis kunt nemen. Maar inderdaad andere manieren van zelfdoding zijn ook goed mogelijk. Mijn broertje zit momenteel ook in een psychose (voor het eerst) en binnenkort waarschijnlijk ook met een rm, vanwege niet eten, dus ik weet dat het heel moeilijk is om daar mee om te gaan. Je weet ook niet precies wat iemand op zo'n moment dacht...

Bedankt voor al jullie reacties! Er zijn ondertussen wat nieuwe ontwikkelingen dus het is even spannend hoe het gaat lopen.
Zijn lever is gelukkig weer herstellende. Omdat hij het infuus er voortdurend uittrok is hij even vastgebonden geweest en aan de sondevoeding. Gelukkig is dat nu niet meer nodig. Dat hij vastgebonden was heeft een positieve en een negatieve kant. Positief omdat zijn lever anders niet meer zou herstellen, negatief omdat hij nu in een nog diepere psychose is gekomen. Het is natuurlijk niet te zeggen of het daardoor komt maar ik denk het wel.

Ze gaan volgende week kijken hoe ze de behandeling verder gaan doen omdat het vooral door alles wat er na de overdosis is gebeurd erg duidelijk is geworden dat hij momenteel niet te vertrouwen is. Misschien gaat hij naar een afdeling met 2 op 1 begeleiding (of 1 op 2, dat wist m'n moeder niet zeker).

Ik snap nu wat beter waarom ze het niet goed in de gaten konden houden. Hij zit momenteel op een afdeling met 24 patienten en 4 begeleiders. Een afdeling die er ook op gericht is om mensen te leren omgaan met hun psychoses. Het probleem is dat mijn broer daar nog helemaal niet klaar voor is. Je kan dat nog niet leren als je niet beseft dat je psychotisch bent.

Als reactie op de mensen die zeggen dat als je echt dood wilt dat het je dan ook lukt, dat weet ik. Mijn broer is echter niet suicidaal (dat klinkt misschien raar aangezien hij een overdosis heeft genomen). Omdat hij zo psychotisch is heeft hij totaal geen besef van de realiteit. Medicijnen kan hij zien als iets heel anders en andersom.

Het is nu vooral afwachten hoe het gaat lopen. Ik ben in ieder geval blij dat het wat duidelijker voor mij is dat ze hebben gedaan wat ze konden maar dat er simpelweg niet meer kon. Deels door personeelstekort, deels omdat hij ook niemand toelaat.

@Igfy
Sterkte met je broer. Ik hoop dat hij eruit komt!