Verslaving, genetisch of eigen schuld?
 

De laatste tijd heb ik nogal eens in de media discussies gevolgd over verslaving. Volgens sommigen is het een genetische aanleg die mensen verslaafd maakt, volgens anderen factoren in het leven, weer anderen beweren dat het een keuze is (o.a. Theodore Dalrymple). Wat is jouw mening over verslaving? Zijn verslaafden zwakke individuen? Zijn verslaafden normale mensen met een probleem?

Hmm, ligt er aan waaraan je verslaaft bent, denk ik. Sigaretten, bijvoorbeeld, zijn bekend vanwege hun verslavende werking. Als iemand dus verslaafd is aan roken denk ik niet dat je kan zeggen dat het aan genetisch bepaald / zwak individu ligt. Aan de andere kant, als iemand verslaafd is aan gokken zou je diegene wel zwak kunnen noemen. Immers, een normaal weldenkend mens zou stoppen met gokken op het moment dat de verliezen te hoog worden. Als je dan alsnog dwangmatig het probeert terug te verdienen.. tjah.

Genetisch bepaald lijkt me trouwens vrij sterk, eigenlijk. Het zal dan meer met de opvoeding te maken hebben. ( Als de ouders roken is de kans groter dat het kind het ook gaat doen, als de ouders constant heel veel eten, is de kans groter dat het kind verslaafd raakt aan eten).

Gokverslavingen vind je vooral bij hoger opgeleiden, dus dat voorbeeld is een beetje slecht gekozen.

De verschillende stadia bij gokverslaving zorgen ervoor dat je 'erin rolt.'
[En nee, ik ben niet gokverslaafd]

Bij genetische bepaaldheid gaat het niet om de verslaving als zodanig, maar om de aanleg om verslaafd te raken. Even ter verduidelijking.

Ik denk wel dat je karakter verslavingsgevoelig is, maar of dat genetisch bepaald is zou ik niet zomaar kunnen zeggen. Niet iedere verslaafde heeft namelijk meerdere familieleden die ook verslaafd zijn.
Er zijn situaties waardoor je eerder in aanraking komt met verslavende middelen en eerder verslaafd zal worden, maar persoonlijk heb ik de mening dat het nog altijd een eigen keuze is.

het is hier natuurlijk geen of-of situatie. Het is bekend (ik wil best even een bron gaan zoeken, maar voorlopig doe ik het even zonder) dat sommige mensen gevoeliger zijn voor verslavingen aan wat dan ook. Het punt is dat je dat niet van tevoren weet of je in die categorie valt. Je kunt een genetische aanleg hebben voor bepaalde vormen van verslaving (ook sigaretten, in tegenstelling tot wat hierboven beweerd werd). Ook speelt de opvoeding een rol (als je ouders roken is het makkelijker zelf te gaan roken) en natuurlijk speelt je eigen keus een rol. De vraag zou niet moeten zijn welke factor bepalend is, maar in welke mate een bepaalde factor bepalend is.

De eeuwige nature-nurture discussie.
Je kunt geboren worden met een bepaalde aanleg, maar uiteindelijk draagt de omgeving bij aan het wel/niet ontwikkelen van je verslaving.

En is daar medisch bewijs voor?

Je zou hoogstens kunnen stellen dat persoonlijkheid effect heeft. Mensen met weinig persoonlijkheid of intellect geven zich sneller over aan verslavingen en werken zich eventueel dieper in de nesten. Maar een intrinsieke genetische oorzaak? Ik denk het niet.

genetish
familiekant van mn moeder, & moeder zelf zijn heeeel erg verslavingsgevoelig, ik ook.

verslavingsgevoeligheid, verleden en impulsiviteit spelen allemaal wel een rol denk k

Ik denk dat gevoeligheid ervoor ook een rol mee speelt, maar het blijft een eigen keuze. Bijvoorbeeld met drugs. Je hebt altijd de keuze om het niet te nemen.

genetische aanleg versterkt. omgevingsfactoren versterken meer. eigen keuze is in veel gevallen de doorslaggevende factor: al is het toegeven aan aanleg of versterkende factoren.
verslaafden zijn normale mensen met een zwak punt ( aandachttekort, verdringingscomplex, noem maar op).

verslaafd raken is geen keuze imo, je besluit niet (al dan niet) verslaafd te worden. verslaafdheid overkomt je. tenzij de heersende factoren je tegen zitten en niets je op de weg tot verslaving brengt.

Als er echt aan te tonen is dat het een gen-defect is lijkt deze discussie mij een uitgemaakte zaak.

Dan heb je namelijk een aangeboren zwakte, in plaats van dat je zwak bent.

Ik denk dat niemand/weinig mensen voordat ze daadwerkelijk verslaafd raken of problemen krijgen met de zwakte na gaan denken over eventuele aanleg.

inderdaad, dat moet erg duidelijk gescheiden worden. "natuurlijk/zo is het door de natuur in elkaar gezet" en "goed" zijn twee heel verschillende dingen.
ik denk dat het gewoon een kwestie is van nature en nurture, zoals al eerder gezegd. mensen erven een bepaalde aanleg, en de omgeving bepaald wat daar mee gebeurt.

dit betekent ook niet dat mensen met een verslaving kunnen zeggen dat het erfelijk is en dat ze er daarom niks aan kunnen doen. dan is het wel zwak, vind ik.

waarschijnlijk heeft gewoon iedereen verslavingskenmerken, maar sommigen kunnen het beter verbergen of weerstaan dan anderen en sommigen hebben sociaal/maatschappelijk geaccepteerde verslavingen (chocola)

Waar zit het verschil tussen verslaving en gewoonte? Iemand die elke dag 2 wijntjes drinkt bij zijn eten, is hij/zij verslaafd? Iemand die iedere dag 100 euro verspeeld in het casino, is hij/zij verslaafd? Iemand die iedere dag zijn haar wast, is hij/zij verslaafd? Iemand die iedere dag 5 kilometer hardloopt, is hij/zij verslaafd?

Een verslaving lijkt me iets waarbij er lichamelijke of geestelijke gevolgen optreden wanneer je ermee stopt; waarbij er dus afkickverschijnselen zijn - of denk ik nu te makkelijk?

Just curious, maar hoe gaat dat dan in z'n werk, hoe rol je erin/word je verslaafd?

(Weet niet of jij het weet, maar misschien iemand anders.)

Kijk, rookverslaving begrijp ik, je rookt een keer een sigaret, dat smaakt naar meer, het wordt een gewoonte en vervolgens wordt het moeilijk er mee te stoppen en spreekt men van een verslaving.
Een gamesverslaving snap ik ook. Drugs ook, gaat ongeveer hetzelfde als een rookverslaving. Alcohol idem dito.

Maar een gokverslaving: het schijnt dat zo'n verslaving zich gedurende een jaar of 10 ontwikkelt. Dat snap ik al niet, waarom duurt dat zolang? En het feit dat het vooral bij hoger opgeleiden voorkomt, die er dus grote sommen geld doorheen jagen, snap ik ook niet. Het heeft kennelijk dus niet met verstand te maken.

Weet iemand hier meer over? Sorry als ik een beetje aan de haal ga met het topic, maar je hoort zo weinig over gokverslaving in tegenstelling tot sigaretten-, drugs en alcoholverslavingen.

Dat is het laatste stadium ja, het belangrijkste stadium is dat mensen niet meer zelf kunnen bepalen iets wel of niet te doen maar dat "het verslavende" dat voor hun bepaald.

Nature vs nurture... het is een feit dat beiden een rol spelen. Bij verslavingen denk ik dat een genetische component heel belangrijk is.

Er bestaat bewijs dat sommige mensen makkelijker verslaafd raken dan anderen. Een recent amerikaans tweelingonderzoek heeft gevonden dat ongeveer een derde deel van de afhankelijkheid verklaard wordt door genen, eveneens een derde deel wordt verklaard door omstandigheden in het gezin. Het laatste derde deel bevat dingen als eigen keuzes en overige sociale invloeden. Verder zijn er wat resultaten met betrekking tot bepaalde dopaminereceptoren. Sommige daarvan komen meer voor bij verslaafden dan bij niet-verslaafden.

Deels karakter en gevoeligheid (dat laatste zou je erfelijk kunnen noemen). Daarnaast factoren die het ontstaan uit kunnen lokken, traumatische ervaring e.d. Verslavingen komen sneller als je niet goed in je vel zit. Ik vind het moeilijk om er een oordeel over te vormen, vroeger was ik er echt van overtuigd dat het een keuze en zwakte is. Mijn moeder heeft veel verslavingen, drank, sigaretten, kopen, e.d., maar na een aantal gesprekken met een psychiater over hoe ik met haar om moet gaan (ze heeft borderline) ben ik er toch anders over gaan denken.

Jeps. :)
Er bestaat een genetische oorzaak, maar de meeste mensen raken desondanks niet verslaafd, ze lopen alleen iets meer risico. Tuurlijk blijft karakter en omgeving van grote invloed op een eventuele verslaving.

Allebei. Duh.

Hier kan ik me wel in vinden.

Indirect via genen, direct door karakter en omgeving.

http://www.pedagogiek.net/content/ar...1&&rubriekID=6

Het is gewoon een som van factoren waarbij de verhouding bij een ieder anders ligt.

Een verslaving is een chemische benodigdheid in je lichaam. Elke emotie, elk gevoel, elk zintuig is gebaseerd op chemische reacties. Je hersenen produceren peptides. Daar ben je eigenlijk aan verslaafd. Je vind dat een bepaald type peptide lekker is ofzo (het gevoel dus). En om steeds weer dat gevoel te krijgen moet je hetzelfde blijven doen. Je moet het steeds meer gaan doen omdat de gevoeligheid van je cellen lager wordt voor die bepaalde peptides. Om dezelfde ervaring te krijgen heb je dus meer nodig. Dat is verslaving over het algemeen. Je bent in dit geval geestelijk verslaafd aan je lichamelijke gevoelens.

In het geval van cocaïne is het anders. Als je het te vaak doet, produceren je hersenen op den duur geen peptides meer, en MOET je cocaïne blijven innemen, omdat je anders doodgaat. Daarom kun je ook niet in 1 keer stoppen en moet je over een hele lange periode langzaam afbouwen. Dit is volledig lichamelijke verslaving.

Dus in het eerste geval spelen genen wel een rol, omdat hier ook je geestelijkheid in geprogrammeerd staat zeg maar. Bij harddrugs spelen genen geen rol.

Het makkelijkste antwoord: het is een combinatie van. Ik geloof dat aanleg een rol speelt, maar dat de omgeving en persoonlijkheid (waarbij aanleg ook weer een rol kan spelen, maar ook weer mede wordt bepaald door omgeving) vervolgens bepaalt of het tot uiting komt. Ik denk dat wilskracht nogal belangrijk is of je je er tegen kunt verzetten of niet. Verder heeft een slechte jeugd natuurlijk ook geen positief invloed op dit soort problematiek.

Eigen schuld is nogal betrekkelijk. Je kunt het op die manier bekijken, maar het is makkelijker gezegd dan gedaan. Sommige mensen kunnen nou eenmaal makkelijker dan anderen bepaalde inzichten krijgen of een bepaalde knop omzetten. Sommige mensen denken destructiever dan anderen.