STAGE - liefdesverdriet
 

Hoi,
Ik zit met het volgende probleem:

Ik heb reeds een relatie van meer dan 1 jaar achter de rug.
Ik hou ontzettend veel van haar. Wat mij betreft is ze de ware.

Nu, eind januari vertrok ze op internationale stage (ong 2 maand en een week) !!! Ze is dus momenteel 12 000 km van mij verwijderd... Het enige dat ons nu rest is communicatie via telefoon, messenger of email.

Op dit moment is ze reeds 19 dagen weg en ik heb het gevoel
dat ik haar gedurende MAANDEN niet meer gezien heb. De tijd gaat ZO traag vooruit.

Ik zit met zoveel (misschien irrationele) angsten dat ze van
mij vervreemd zou zijn wanneer ze terug komt (=begin april).

In haar laatste mails beschijft ze enkel nog haar lange werkdagen
(tot 12 uur per dag!!!) (overuren die ze met plezier doet)...
Af en toe bevestigt ze wel dat er niets zal veranderen tussen ons door die stage....

Soms vraag ik me af in welke mate ze me mist.... Misschien verwacht ik wel te veel bevestiging. Het is echt moeilijk. De pijn
die ik voel sinds ze weg is , is vergelijkbaar met dat van een rouwproces.

Heeft iemand ervaring met dat soort situaties? Wat kan ik verwachten nadat je geliefde terug komt van een 2 maand durende stage? Dat gemis maakt me ziek.....

2 maanden valt wel mee.

ja :confused:

Ik wil net zeggen, dat is best te doen :confused: En wat je na twee maanden kan verwachten is dat je je misschien wat beter kan vermaken in je eentje.

kansloos ben je. weetje hoe snel nieuwe mensen je kan ontmoeten in een land waar je niemand kent. en voor je het weet doet ze allemaal viese dingen.

n klasgenoot van me maakte het uit met zn chick en ging 10 maanden studeren en stage lopen. en we hebben chix geregeld jonge :D (ooo heimwee :()

:)

2 maanden, lols. Wank wank.

Ja.. stel je voor :o

http://www.youtube.com/watch?v=eCz66WsZ-LU

Nou vraag ik me toch wel af of je dat echt meent?

Reynaert, ik ben doodserieus. Ik heb al mensen verloren in mijn leven (definitief)... en dit voelt hetzelfde aan, precies dat ik haar
voorgoed kwijt ben.... Misschien heb ik een fundamenteel gebrek
aan vertrouwen of geloof ik gewoon niet in een positieve afloop na zo een lange tijd elkaar niet te zien...

ja ik zou in therapie gaan.

Fuck man, stel je niet zo aan.
En als dit voor jou vergelijkbaar is met een rouwproces heb je nog nooit iemand écht dierbaars verloren of je moet echt in therapie.

Maar vind je dat niet erg kwetsend voor de mensen die je echt verloren bent? Verder zou je je vriendin volgens mij net zo goed kunnen 'verliezen' als jullie bij elkaar zijn dan wanneer ze op stage is ergens anders. Als ik jou was zou ik mijn energie niet verspillen aan angst en wat nuttigs gaan doen met mijn leven.

:rolleyes:

TS: ik weet hoe het voelt als je echt iemand doodgraag ziet en je bang bent diegene te verliezen na bijvoorbeeld enkele slechte ervaringen. Het is wel lief hoe je 't beschrijft. Laat haar je topic eens lezen dan zal ze jou misschien meer gerust stellen. En als jullie elkaar zullen terugzien, zal de ontmoeting des te sterker zijn (y)

Je maakt je te druk en ziet spoken.

Ga leuke dingen doen met vrienden en blijf niet zielig thuis in een hoekje op haar zitten wachten (wat je nu heel erg lijkt te doen) en de tijd zal niet meer vooruitkruipen.
Je hebt een eigen leven en geniet daarvan. Als je dat niet kan zonder je vriendin, denk ik dat je een probleem hebt.

Ze geeft zelf aan dat je je geen zorgen hoeft te maken en dat moet je dan ook niet doen. Je kan haar vertrouwen neem ik aan? Als je haar woorden niet gelooft, dan zit er iets mis in de relatie.

Er hoeft toch niet noodzakelijk iets mis te zijn in hun relatie omdat hij niet erg zelfzeker is en in het algemeen weinig vertrouwen heeft?
Als zij hem zo graag ziet als andersom dan is het aan haar om hem meer vertrouwen te geven en gerust te stellen.

Ik bedoelde meer dat hij niet veel meer kan dan haar woorden geloven. Het is mss moelijk als ze ver weg zit, maar wanneer je iemand niet op zijn/haar woord kan geloven, dan is een situatie als waarin de TS nu zit, heel moeilijk.

Op deze manier reageren is niet gezond...ik zou idd gaan werken aan bv. je zelfvertrouwen, maar ook aan je vertrouwen in haar en aan je zelfstandigheid. Hier zal je later, als zij weer in Nederland is, ook (heel) veel aan hebben.

Ik heb zelf geen ervaring met dergelijke situaties, maar ik heb het wel bij vrienden gezien. Die jongen ging een half jaar naar het buitenland, rondreizen, omdat ie dat altijd al van plan was geweest. Zijn vriendin, waar hij toen pas een week of twee wat mee had, bleef in Nederland. Toen hij terug kwam ging hun relatie verder waar ze een half jaar daar voor gebleven waren. Dat half jaar was voor allebei geen gemakkelijke tijd, maar ze zijn er sterker uitgekomen dan dat ze er in gingen. En inmiddels wonen ze samen.

2 maanden zijn een goede tijd om te leren wie je zonder haar bent en te voelen wat je met haar hebt. Het hoeft helemaal niet slecht te zijn voor je relatie om elkaar even te missen, het kan juist heel verfrissend zijn.

Ik wil jullie bedanken voor de nuttige reacties die ik krijg. Ik heb daar momenteel zeer veel aan. En zoals de meeste onder jullie zeggen, besef ik maar al te goed dat het probleem bij mij ligt. Ik probeer daar dan ook aan te werken... Ik hou echt intens van haar en hoop dat de relatie hierdoor nog sterker wordt...

2 maanden stelt op zich niet zo heel veel voor. Tuurlijk is het kut dat je elkaar even niet kan zien, maar als je een beetje afleiding zoekt, is die periode zo voorbij. Dus gewoon even op je tanden bijten en je niet zo'n zorgen maken.

Het probleem is niet of wij het veel vinden, maar dat hij er blijkbaar mee zit. Als je vrij afhankelijk en onzeker bent en gewend bent aan regelmatig (fysiek) contact, kan ik me echt heel goed voorstellen dat je je zo voelt. Ik denk dat ik hetzelfde zou hebben.

Bedenk je dat je al 19 dagen verder bent, dat er al bijna 1 maand op zit. Verder denk ik dat het over het algemeen makkelijker wordt naar mate de tijd vordert. Straks kom je over de helft, ben je een beetje gewend aan het ritme zonder haar. Doe gewoon de dingen die je leuk vindt en zie dit als een bevestiging hoe graag je haar bij je hebt :). Een goede relatie kan zo'n periode overleven, mits beide partijen daartoe bereidwillig zijn. Misschien helpt het je trouwens als je haar een keertje belt, zodat je het idee hebt dat ze wat *tastbaarder* is dan alleen een e-mailtje?

Succes ermee!

Dat is stom. Je hébt haar, het is volkomen belachelijk om nu al te rouwen omdat je haar misschien ooit zult verliezen. Je moet niet denken dat het mis gaat, je moet ook niet per se geloven in een positieve afloop, je moet gewoon beseffen dat je haar nú hebt en daar van genieten. Niet zo veel in de toekomst leven, daar ben je nog helemaal niet.

geniaal :D

Ts:
Op dit moment ben ik in Bolivia (Zuid- Amerika), ook voor stage, en mijn vriend zit in Nederland. Ik ben hier nu drie weken en heb nog tot eind Juni te gaan.
Ik vind het zelf erg moeilijk, vooral op de momenten dat ik even niks te doen heb, het tegen zit, ik niet kan slapen enz. Dan ga ik nadenken en zou ik natuurlijk niets liever willen dan bij mijn vriend zijn.
Maar bedenk wel dat het voor haar heel anders is dan voor jou. Zij heeft een ´nieuw leven´. Nieuwe dingen, vanalles te doen en te ontdekken. Voor jou is alles hetzelfde gebleven waardoor je haar nou eenmaal mist in jouw leven.
Je moet nu dus proberen dat gat op te vullen en leuke dingen te gaan doen. Zij heeft misschien wel de tijd van haar leven, zorg ervoor dat het voor jou net zo is!

omg, wat ben jij een aansteller zeg, laat je vriendin het maar niet merken, als ze er achter komt hoe je bent dan maakt ze het zeker weten uit

liefde = pijn

ik sluit me overigens mij aan de mening van hierboven.

subtiel :D maar ik sluit me er wel bij aan. word eens een beetje zelfstandig man, kom op.

Ik zou net zeggen!

Ik verwachtte een tragisch uitmaakverhaal. 2 Maanden en een week, valt mij mee.

ach weetje je moet je gewoon een beetje amuseren... ga naar fuiftjes ofzo :)
ik snap dat je haar mist, want je bent verliefd, en als je verliefd bent wil je echt heel de tijd bij hem/haar zijn, dus ik snap je :)

maar mis je haar echt ZO erg? :|

Stom is het wel, dat idee. Maar volgens mij heeft iedereen met een relatie wel eens gevreesd voor 'wat als hij/zij het met me uitmaakt?! :eek: ', en op zich is af en toe zo'n gedachte hebben ook wel begrijpelijk. (Maar niet continu.)

Zet het gewoon eventjes van je af, dit gaat echt wel over, je mag je er niet te veel in laten meeslepen, want uiteindelijk ga je haar dan ook steeds lastigvallen met die dingen, zodat je het voor jezelf kapotmaakt. Vertrouw haar nu maar, als het echt de ware is, zal ze niet met iemand anders aanpappen.

Verder, als ze toch zegt zo lang te werken: dan heeft ze niet veel tijd meer om rond te vossen op leuke locaties (tenzij ze liegt, maar dan is het weer: niet de juiste persoon voor je).

Moet jij zeggen

*por*

Wat anderen al gezegd hebben:

2 maanden valt wel mee, je moet jezelf een beetje bezig zien te houden en niet steeds gaan wachten en aftellen. Bovendien is het ongezond als je je zonder vriendin niet zelf kunt bezig houden.

Veel knuffels ;)

Dat gemis is logisch, maar wel erg extreem. Je moet echt afleiding zoeken en dingen voor jezelf gaan doen. Spreek af met vrienden, ga sporten, zoek een nieuwe hobby. Ik neem aan dat je wel een eigen leven had buiten je vriendin om :)
Jullie kunnen nog extreem veel contact hebben zo te lezen, mail/sms/telefoon en eventueel zelfs via een webcam. Geniet van de aandacht die je krijgt, maar ga niet elke dag verdrietig zitten zijn. Ga een cursus parachutespringen ofzo :o

Hehehe.

Ja, dat lijkt me logisch, en daar ontkom je ook niet aan, af en toe. Maar om je dagen tot weken kut te voelen om een angstbeeld dat niet eens wáár is, dat is stom. Zo'n gedachte mag in je opkomen en dan mag je ook best even bang zijn, maar dan moet je het ook weer van je afzetten. Anders heb je echt geen leven meer...

Leuk ook voor je vriendin als je d'r continue bestookt met mailtjes over hoe verschrikkelijk je d'r mist en of ze jou ook wel mist. Laat haar genieten van de tijd die ze daar meemaakt, zo vaak krijg je niet de kans om (een poosje) in het buitenland te wonen.

ja 2 jaar geleden mee gemaakt, ook voor 9 weken.
Ik was de persoon die weg ging, hij de persoon die thuis bleef.
Tijd ging ongelovelijk traag inderdaad, ondanks dat ik allemaal nieuwe spannende dingen mee ging maken.
Bij terugkomst was ik super blij, het contact met mobieltjes e.d. was ook ontzettend moeilijk verlopen in die 9 weken.

En toen was hij niet helemaal trouw geweest in die 9 weken :p

Je kunt niet van haar verlangen dat ze niet verandert...

verder heb ik niks toe te voegen

2 Maanden is niks, dat gevoel is vrij normaal..

Mijn vriendin zit momenteel al langer dan een half jaar in Amerika, en buiten telefonisch en internet contact spreek ik haar ook niet tot ze terug is.

Zolang het vertrouwen er bij beide is dan is er ook niets om je zorgen over te maken, die 2 maanden zijn zo voorbij en je zult ook vast ander dingen te doen hebben in die tijd..

Afleiding is de sleutel

Dit kun je op je buik schrijven, waarschijnlijk ontmoet ze daar een exotische hunk.

Ik ben het vriendinnetje van Obi Wan (die hierboven postte) en ik zit dus al bijna 7 maanden in Amerika met nog iets minder dan 4 maanden te gaan.

Over dat je twijfelt of ze je wel 'genoeg mist'... Ze mist je heus wel hoor, echt waar. Als ze in ieder geval net zo dol is op je als ik ben op mijn vriend. Het is gewoon dat zij weg gaat en nieuwe dingen beleeft, en jij achterblijft in dezelfde oude omgeving. Het is natuurlijk dus wel logisch dat jullie elkaar niet altijd in dezelfde maten missen, omdat het veels te leuk is om zoiets te beleven!

Ik zou me niet zoveel zorgen maken als ik jou was, het is al bijna weer voorbij voor haar!